PERS-SCHOUW.

Men maakt geschiedenis.

In Amsterdam is een vergadering; gehouden van de redders van het Protestantisme. Minister Hee^mskerk: woes ze aau in de Tweede Kamer, maar dacht er net zijne van. Wij hebben ze evenwel ook in da Geret. Kerken, nog. Want de synode is Roomsch, als u zult weten. En de menschen, die dr Geelkerken be-hoeira-eii, zijn tegen de synode. En dus zijn ze ook de reddeors van het protestantisme. » .

Maar ook nu denken sommigen er het hunne van. Uit het pei'sverslag van „De Standaard" knippen we enkele citaatjes van de nog al drukke en niet zwijgzams vergadering. Neen, niet zwijgzaam. Er werd gezongen: mijn ziel is immers stil tot God. Voorts is er geapplaudisseerd, en gegild en — enfin, rumoer gemaakt. En gedaverd.

Ik weet hot — zoo gaat het ons allemaal op z'n tijd. •Maar ik weet ook, dat we dan toch niet allen van anderen zeggen, dat ze „verschrikkelijke gebeden" baden. Ps. 62 is óók een gebed.

'Hier volgen enkele citaten.

Uit de openingsrede:

Het comité had alles gedaanom de beschuldigingen tegen Dr Geelkerken te weerleggen, doch deze buitengewone Synode deed in alles buitengewoon (gelach).

Gelach.

En die het leest, die denkt: zeker, buitengewoon, ook in de beleefdheid, die tegenover de hier vertegenwoordigde adressanten (en misschien: telegrafisten en Handelsbladoorrespondenten) in acht genomen is. Buitengewoon !

We gaan verder:

Protesten van den Kerkeraad van gemeenteleden en van mannen van wetenschap werden gewoon terzijde gelegd. '

Pardon. Er zijn weken aan besteed. Argumenten ge> geven bij de vleet; maar ze zijn alleen hier verzwegen want de massa wil niet denken, als ze komt om te applaudisseeren. i

Uit de rede van dr Geelkerken, die geroepen zijnde ter vergadering, niet afwezig bleek, vememien we:

Maar men heeft meer van mij verlangd dan men , van een mensch verlangen kan. Toen heb ik gezegd, ' dat de gevolgen niet kwamen voor mij. Er kome dan van wat God beschikke.

Precies hetzelfde zegt de synode ook. Wat in één man te bewonderen valt, moet in vele anderen niet gescholden worden. Verder:

Ik wil daarom Genesis 2 en 3 blijven lezen zonder dat er een mensch tusschenkomt.

Absoluut onmogelijk! Nog nooit gebeurd. Zal ook nooit gebeuren. Uit een rede van den heer Naafs over de classis Amjsterdam: •

Van dit oogenblik was Ds Van Schelven de generaal. Ds Breukelaar de vleugel-adjudant en Dr Wate> rink, voorzitter der vergadering, het korporaaltje. (Vroolijkheid.)

'Men had zooeven gesproken van een consciëntie-kreot. Maar anderen schijnen geen consciëntie to hebben voor deze heeren. Wel een 2000-koppige massa heeft een consciëntie, en die krijt in één uurtje een heele consciëntie-kreet bij elkaar.

Uit het verslag over de ontvangst in de kerkrechtelijke commissie:

Men vroeg ons of wij nog iets te zeggen hadden. Toen 'hebben wij gezegd: AVij komen recht vragen, neen eischen. Wij dachten een goed figuur geslagen, te hebben.

De eisch was niet noodig; de gedachte wat haastig. Vervolgens:

"Toen is Dr Geelkerken twee dagen gehoord en gevraagd en Spr. durft zeggen, dat hij nooit meer eerbied voor zijn dominé gehad heeft dan die twee dagen, tijdens dat verhoor van 9—121/2 en van 2—4 uur. Hij slingerde de beschuldigingen eenvoudig van links naar rechts (daverend applaus).

Het applaus is gedeeltelijk voor „Heraut" en „Reformatie" bestemd, die dr Geelkerken ook de eer hebben gegeven. En wat die links en rechts geslingerde beschuldigingen betreft: wij zouden eerst moeten weten of het een colloquium geweest is, waarbij de een den ander antwoordt dan wel een onderzoek, waarbij de een spreekt, de ander zwijgt. Ik ben er niet bij geweest. Maar de 2000 ook niet. Voorlichting is iets anders. Uit de rede van Mr Heemskerk:

Spr. dankte „De Standaard" voor de buitengewoon faire en volledige wijze, waarop zij steeds verslag heeft gegeven van de gestes der medestanders van Dr Geelkerken (uitbundige vroolijkheid) en

punt van vergelijking. Zij had een schijn van zorgvuldigheid, doch was eigenlijk een brutaal bedrijf van de grootste ruwheid.

En toen het aan de orde stellen der vergelijking in beginsel een poging was, om Jezus Christus te overweldigen, toen moest die wil tot overweldiging van den Onvergelijkbare zich handhaveoi ten einde toe. Hij moest komen , tot het vonnis: Christus ónder Barabbas.

Het was logisch. Maar dan logisch in de bedekking van het onlogische.

Het was dus eigenlijk niet logisch, maar dynamisch.

En het was zeer slecht.

En wij, die het zien en hooren, mogen ons nu wachten niet voor de verkeerde uitkomsten alleen, doch vooral voor de zondige aanvangen in het V ergelij kings werk.

Wie voor Jezus van Nazareth geplaatst wordt, die wete: dat Hij niet te vergelijken is...

Want als mensch valt Hij binnen den kring van het eindige. Doch als God staat hij daarjjuiten. En als God kan hij zeggen: Bij wien dan zult gij mij vergelijken, dien Ik gelijk zij?

Dit is een dogma zegt iemand.

Ja, gelukkig, antwoorden wij.

Maar zeg eens, of gij met uw „ervaxing" bet weerspreken kunt!

Och — wie is er niet als Pilatus? Wie heeft niet gevoeld, dat hij Christus Jezus niet vergelijken kón, anders dan door grofheid en verlegenheidsdaad?

Prijs Hem niet met schoone woorden, op grond van uw vergelijking. Maar erken, dat Hij Zichzelf is en niemand meer. Hij is alleen dan diei Hij is; zichzelf bekend en niemand nader. En vergelijken is hier zoeken naar waaibeid als ze uit het gezicht verdwenen is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen