Alledaagsche Toorn.

II.

Ja, het móet wel zoo zijn, als gezegd w.erd: Gods toorn is zeer verschrikkelijk, omdat hij alledaagsch is. Hij schrikt zóó weinig op, als alle ding dat , .maar" van allen dag is; en omdat hij zoo weinig verschrikt, daarom is hij zoo ver-"' schrikkelijk.

En toch - : laat ons het nóg eens weer zeggen : tóch is deze God nu de eenige, aan wien wij ons kunnen toevertrouwen, tot wien. te zeggen is: Gij zijt mijn Heil. Deze God, wiens toorn alledaagsch is.

Daar is, om de ziel te troosten, allereerst dit: God is een rechtvaardig rechter, leder ander rechter legt, en ver-legt accenten. God legt geen accent. Hij onderstreept niets. Hij plaatst geen uitroeptecken. Hij ziet alle dingen; en heeft in dit zijn zien geen. schaduw noch verandering van omkeering. De gansche God is betrokken bij den ganschen mensch. En dat is Hij ook in den toorn. En de gansche mensch is voor Hem betrokken bij de gansche meirschheid. Ook in den toorn. En de gansche menschheid is bij Hem betrokken bij heel den - kosmos, en er zijn geen gevallen ooit in Gods oog geabstraheerd, en er zijn geen incidenten ooit tot Zijn gedachtenis opgeklommen; want Zijn toorn is één, ' en is alledaagsch, en is ongedeeld, en almachtig en alomtegenwoordig. Daarom zie ik van rondom om mij heen rechters, rechters, rechters. En zij alle werken met accenten en uitroepteekens. en zij hebben hun kijk op mij en op mijn geval, en zij pleitevi verzachtende omstandigheden of verzwarende, eir zij , , construeeren" mijn geval en zeggen van hun leg-kaart: dit is zijn beeld. Ze construeeren hét, en dat is juist het ongeluk. Maar ik heb maar Eén Rechter, die mij ziet, die mij kent, die mij weegt, die MIJ, en niet mijn „geval" alleen, gedachtig is. En ik ga tot Hem en zeg, omdat ik het d'e eenvoudigste zaak ter Avereld nu vind: 'laat mij niet in menschonhanden vallen, maar laat mij in Uw handen vallen; Maar terwijl ik het zeg, beef ik, wa.nt het is mij, alsof mij een wonder overkomt. Hoe het alledaagsche iemand in brand zetten kan!

Zie, hier is uw God. Hij toornt te allen dage. Want als Hij ook maar een oogenblik van den toorn „afliet"', dan waren wij dood; dan zou de wereld vergaan. Dus draagt Zijn toorn de wereld, de tóórn draagt óók. De Rechter van hemel en aarde is een rechtvaardig rechter, omdat Hij te allen dage toornt. Alle andere rechters spelen, balanceeren met de wereld: vandaag werpen zij den bal, den bol, heen met den slag der sympathie, morgen werpen zij hem weer met dien der antipathie. Dus werpen ze heen en weer. Heeii en weer. Na regen komt zonneschijn, na het zure bedenken zij het zoet. Maar God balanceert niet met de wereld; Hij draag t. Hij draag t, óók met den toorn. Toorn en liefde dragen beide, en ze zijn tenslotte één, want ze handhaven Hem en zijir heerlijkheid naar twee zijden toe. In den regen gedenkt Hij den zonneschijn; en in het zure werkt .Hij wat zoet is. Het moge een ervaringsbeschrijving op rijm zijn, als ik zing:

Na het zure geeft Hij 't zoet;

maar uit één rijmregel heb ik Hém nog nooit verstaan: hier is het tegenwicht, in dien anderen psalmregel: dat Hij te allen dage toornt.

Nu wordt hier vertroosting geboden. In de verschrikking, het zure, gedacht Hij trouwens de vertroosting, het zoete, vond ik zooeven

Heb ik mij wijs gemaakt, dat ik wel Gods toorn gesmaakt heb, maar dat ik Hem' nog niet heb gevonden'? Als dat laatste waar is, , dan is het eerste stellig niet waar geweest? Want God is één en ongedeeld: slechts wie Hem gezien heeft, tot dien is de toorn 'door-gedrongen. Maar — hij hééft dan ook God gezien, en zijn ziel is behouden geweest.

Ja, deze God is onze God.

Hij leert ons den waren gods-dienst. Want die godsdienst zoekt niet preekstoelschuddingen bij het volk, dat uit katastrofale erupties het „apparaat van het laatste oordeel" samenstelt, maar hij vindt in mijn zonde dat apparaat. Mijn alledaagsche zonde, geraakt door Zijn alledaagschen toorn.

Hij leert ons het Zichzelf. Hoor ik (Christus voorbidden in den hemel? Maar God toornt te allen dage: Zijn. energie is nu nog, heden en gister en morgen en altijd onverminderd sedert den dag van Golgotha. Daarom pleit Christus' voorbede .voor het oor der Opperste Aandacht: want zij sluit zich onmiddellijk aan bij Golgotha, en bij dat uur van. den verlaten Zoon, clie zonen Gods voor zich uitstiet naar den hemel toe, in zijn eigen nederzinken: zie, de dag van Christus' voorbede in den hemel • én de andere dag va, n zijn nederdaling ter helle, die twee dagen zijn bij' God altijd één, omdat Zijn toorn er allen dag is. Hij toornt te allen dage: dat is te" zeggen: Hij bezweert van uur tot uur, dat Golgotha rechtvaardig en noodzakelijk is en goed en heilig; H ij zegt er amen op met al wat in Hem is. Daarom neigt zich Zijn oor tot de bede van Zijn Zoon, die het amen reeds van te voren in het begin van zijn gebed hoort uit den mond des Vaders, eer hij zelf het, menschelijk, zegt na het einde van zijn gebed, indien ik althans van een begin en van een einde zou willen droomen hier, maar er is er geen. Daarom hamert de Geest in mijn ziel 'de woorden des eeuwigen levens, en daarom wederbaart en troost en trekt hij onweerstandelijk, omdat in dat alles de toorn is, dat is: het ongebroken amen op-Golgotha, dat zijn loop moet hebben, en zijn vrucht in eeuwigheid.

.Hij leert mij den tijd, deze God. —

Want als Hij te allen dage toornt in goddelijke regel-maat (ach, mijn gebrekkig woord!), dan K/VN noch zijn. lank-moedigheid, nóch zijn , , gemeene gratie" eeuwig duren. liet merk van de eindigheid drageji ze in zich; zij kumren slechts zoo lang werken, als de Raad'vaii God het aan de Daad van Zijn bestuur heeft opgelegd. Hemel en hel — daarin kan gerst de geschiedenis tot rust komen. De hel, zooals Hij' die ziet. De hemel, zooals Hij hem wil.

Ja, Hij leert mij de liefde. Een God, die zijn toorn zou veranderen, of onzeker maken, Hij zou het fundament van. Golgotha, hij zou het recht verwrikken. Hij zou de liefde, de genade vervluchtigen tot een bedriegelijken schijn, die voorbjgaat. Maar nu: God is toorn. Daarom: God IS liefde. God IS het.

Daarom zal ik Hem gedenken in mijn levensdagen. Héb ik een bloemperkje gezien? Maar Hij, dien ik om dat bloemperkje prijs vanwege de gemeene gratie (die ik zoo bij de hand heb). Hij ziet dat mooie plekje grond tegelijk met den-paradijsvloer, die hier, ik zeg, hier, en nü, nu geweest zou zijn, als ik niet gezondigd had, ik en mijn vader. Is op het land een handvol koren, gekoesterd door de zon, en ga ik er psalmen, van zingen (ik heb 'ze bij de hand)? Ik mag ze zingen: mijn God onderricht mij van de wijze, Hij leert mij. Maar Hij leert mij óók, dat hij een „handvol" niet zien kan, zonder gedachtig te zijn aan den vollen oogst, dien ik tegensta, zoo vaak ik zondig, neen, zoolang ik met het complex van alle ding, onrein, onvolkomen, zondig ben; en aan den vollen oogst, bij handen vol, dien Hij zich bereiden zal in den dag van Zijn heirkracht.

Nu is de lucht vol van hemel-werking en van liel-broeiïng. Vol is de^ wereld van de wagenen Gods. Gods wagens in het luchtig zwerk; niet eens daarboven. Mensch, gelooft gij niet aan de hel, waar gij midden in gezien wordt, — in de oogen Gods? Gelooft gij niet aan den hemel, waarin gij omsloten zijt — in de oogen wederom van God? Gelooft gij het niet?

Maar laat Christus' zuivere 'menschenziel u dan iets van haar lijden-mogen doen zien. Zóó heeft Christus geleefd, zoo heeft Hij gezien, gezucht, geleden: God drukte hem te allen dage, want God toornde Hem te allen dage. Zeg dit woord na buiten den Christus; en gij gaat er bij onder: de wereld draait en tolt met u mee; ' en hel en hemel vloeien ineen en zoo komt gij tot de razernij van. wie door die groote leugen is bewusteloos geslagen en tot de waarheid niet meer waken zal.

Maar zie en hoor dit woord uit Christus; zie Hem in Zijn zuivere menschelijkheid vanwege dit woord gevangen; en de oude taal der kerk, die Hem als te allen dage lijdend ziet, zal nieuwe klanken voor u hebben. Daartoe — uw ziel zal leven. En dat zegt op één ding na alles.

En nu — God leere ons het alledaagsche. Met m inde r kunnen wij niet toe. En meer dan het alledaagsche verdragen wij niet; wij hebben liet hoofd en de handen er al meer dan vol van. God leere ons het alledaagsche, ook in den toorn. Wat „boven" het alledaagsche is, dat is uit den booze. Dat heeft geen duurzaam wezen.

God leere ons het alledaagsche in. toorn en liefde. Dan wordt Zijn ja voor ons ja, en Zijn neen voor ons neen. En wat boven ditzelve is, dat is uit den booze.

God leere ons het alledaagsche. '

Maar — Hij leere het ons in d en mens ch Christus Jezus, en door het gepredikte Woord fier openbaring.

Zonder dat vloeien hemel en hel in elkaar; en grijpt gij nog den moed, om verliefd te woi'den op wat gij hondt voor den toorn' van God. Waanzin is graag op wre hem toornig dunkt verliefd. En wil-daarin wat hij voor toorn aanziet, .overwinnen.

Maar wie psalm-zeven-vers-twaalf beleeft in het geheel der Schriften, en in het hcht en de gemeenschap den Christus Gods en der menschen, die staat straks uit zijn verbazing op. Misschien zwijgt zijn mond nog; maar zijn ziel zegt: i k h e b lief.

Nu .vallen hemel en hel, liefde en toorn voor hem uiteen, niet omdat God, maar omdat het schepsel uiteen, valt, af-, of toevalt.

God leere ons het alledaagsche. Wie het alledaagsche niet geleerd heeft, die beeft nog niets geleerd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen