Wat In Indië aan de orde is.

Wat in Indian aan de grde is, kan men gewoonlijk vrij goed zien aan wat op de Classicale Vergadering, die eenmaal per jaar gehouden wordt, gewoonlijk in Juni, behandeld, wordl. Men kan bet verderop in het jaar ook in kort bestek samengevat vinden in het Handboek van de Gereformeerde Kerken van .\'ed.-Indië, waarin elk jaar door den praeses van de laalstgebouden Classis een Kerkelijk Overzicht geschreven wordt; doch dan is het jaar al weer voorbij. De Classis :

Trachten we nu wat In Indië aain de orde is te overzien van uit het gezichtspunt van dg laatste Classis, dan komen ^ve tot de volgende pu: h^^'.-: jjj, |:

1. Z e n d i n g.

Veneweg het meerendeel der Indische Kerken is ontstaan in verband met de Zendingsactie der Geref. Kerken in Nederland. Eigenlijk kunnen we daar-alleen Bandoeng, Medan en Semarang van uitzondereai. Onder : de overige nemen dan Batavia en Soerabaia weer. een. ^bijzondere positie in: in nauw verband mat da Zending ontstaan (de eerste predikanten wai-en Zendeliog-Leeraren en géén eigen' Dienaren des Woords dezer Kerken), zijn ze in den loop-dar historie steeds losser van den Zendingsarbeid komen te staain, en ontwikkelden zij zich meer tot zelfstandige-, HoUandsohe Kerken. Het meest blijvend contact met de Zanding hielden slechts de gemeenten, die op de Zendingsterreinen liggen: Djo-kja, 'Magelang en Solo, wior laden voor veweweg het grootste deel uit Zendingsarbeiders bestaan.

Dit kan reeds eanigermata het merkwaardige feit verklaren, dat, afgezien van de drie Kerken o-p de Zendingsterreinen, bij de overige vijf Indische 'Kerken - de Iselangstelling voor het Werk der Zending niet overmatig, groot T/as.

Men zou het misschien anders denken.

In Holland heerscht wel algenieen do gedachte, dat ieder, die in Indië is, min of meer in verband met •de Zending staat of althans komt. Doch niets is minder waar dan dat. Integendeel: woont men, buiten de Zendingsvelden, in de groote steden, zo, o bemerkt men dik-wijls maar zeer weinig van deni Zendingsarbeid. Honderdtallen Gereformeerden in de cultures en den handel, vi'erkzaam bij het Goiuvemenieat of dienende in het Leger •of op de Vloot, staan niat alleen buiten! 'de Zending, maar voelen ook hun sympaüiia voor het ZeB'dingswerk verminderen! De dagelijksclie aanraking met 'de Inlanders-arbeiders (koe'lies) doen hun allo Zendingsidealismie verliezen,

Zoo was de toestand tot voor kort in vijf van de acht Indische Eerken zóó, dat men thearatiséh wel gevo'elde óók in Indië, een Zandingstaak t© hebben (!)', doch 'dat men er practisch maar weinig toe kwam, aan die roieping te beairtwoorden. In deze Kerken werd voor de Zending zelfs vrijwel niet bijgedragen; met uitzondering yaa Batavia', dat zijn Maleisch gedeelte te verzorgen had; en incidentaele bijdragen aan andere Zondingsten."oinen, vra.ar men mee in aanraking l-ra-.^"! (Bandoeng aan het N.Z.V.; Medan aan dé Batak-zending; Semarang aan de Midden-Java en Salatiga-Zending; Soerabaia aan Soiemba).

Een en an'der mag in Nederland misschien zekere verwoai'dering wekken, men vergete hierbij vooral niet, dat er in de eerstö jaren van het besta'an. der Hollandsche Kerken zooveel zorgB'U waren, geestelijk en finanliöel, vo-or de eigen gemeenten, dat men aan eigenlijke, zelfstandige Zendingsactie nog niet toekwam. Aan de Evangelisatie was men eerder toe: reeds do nood van vele in Inidië afgedwaalde Gerefomiee'rden en in het algemeen van de onchristelijke atmosphear waarin men zich verplaatst voelde, 'drong daartoe. De Europeesche aigedoolden kon men, als Hollanders, gemakkelijker en eerder bereiken dan de Indische Mohammedanen en heidenen, van wien men zich door taal, , ras, karalder, gC'dsdienst, en zooveel meer niog, ge-.', scheiden voelde. De taak der Evangelisatie lag eerder dan de Zending op den weg der Hollandschsprebende Kerken.

Na deze korte ialméiiiXg^ÊM& ÊiiW^TXë^Weff'. te meer gevoielen het groo; t gewiohf van het" besluit der laatst gehouden Classis, waar in principe vastgelegd werd, dat 'de Indische Kerken gezamenlijk een eigen Zen-'dingsveld ter hand zoiudan nemen, n.l. het werk onder de Chineezen op MiddenJava. i'

Reeds aanstonds valt hier met danlcbaarbeid uit af te leiden; 'dat de Indische Kerkeaï blijkbaar, in zoo korten tijd, tot die groei en bloei, maar ook tot d i e rust ear vastigheid Icwamen, dat • ze thans niet enkel meer al haar aandacht noodig haddan voor eigen leven en onEwikkeling, 'doch ook naar buiten kunnen arbeiden, niet alleen in Evangelisatie, maar ook in Zendingsarbeid. Het genomen besluit is dan ook een belangrijke mijlpaal in de Indische Kerkgeschiedeniè, te .achten, wel waard er iets langer bij stü te staa'n. Wij gevoelden het allen dan ook fds een zeer bijzondere'U zegen des Heeren, dat we; zij het dan nog s! edits in principe, tot dit besluit konden kO'men. Hiermede eerst' groeiden onze Kerken uit tot de volledigheid des levens, waartoe ze van Clrristus geroepen zijn. Met ontroering e^n dankbaarheid werd het op de Classis door 'den praeses herdaclit.

Verder k-uime'n we hier nu nog niet O'p ingaan, aangezien een en ander thans nader doioar de afzonderlijke Kerken onder oogen genomen wordt, om tot. definitieve uitwerking der besluiten te ko-men.

2. Loterijen, spel en bioscoop.

Een tweede punt van veel beteekenis richtte zich op de ontzaggelijke en verwoestende speelzucht, waaraan vrijwel alle groepen der Indische bevolking lijden. Inlanders, Chineezen en helaas ook de Europeanen gaan op in loterij en spel; en een en ander is zelfs zoo gewoon geworden,

dat de Prot. en Roomsche Kerken bijna steeds een aï deel krijgen van de groote Gouvernementsloterijen, voor kerkbouw of inrichtingen van barmhartigheid. Men acht blijkbaar de ellende die, met name ook in de Inlandsche maatschappijen, wordt aangericht door de afschuwelijke en onbedwingbare speelzucht niet al te zeer. Er is dan ook vrijwel niemand, die er ernstig tegen protesteert. Doch onze Kerken meenden deze "verantwoordelijkheid niet langer te mogen dragen, en al was het 'dan alléén, een waardig protest bij de Regeering te doen uitgaan en in de gors te publiceeren.

Tegelijkertijd werd hierbij ook onder oogen gezien het kwaad van de bioscoop, die van tijd tot tijd godslasterlijke filmen - ten beste geeft. De bioscoop neemt in de Indische maatschappij een groote plaats in. Goede schouwburgen en mooie concerten heeft men hier niet. Zoo is de bioscoop eigenlijk d e uitgaans-gelegenheid voor de groote wereld, en staat, veel meer dan in Holland, in het centrum der belangstelling. Besloten werd nu in dezen, dat de plaatselijke kerken niet zouden rusten met steeds weer te protesteeren tegen de opvoering van godslasterlijke filmen. Batavia en andere gemeenten deden dit vroeger reeds. Thans echter drong de Classis dit bij alle kerken ten sterkste aan.

3. Zondagsrust.

We leven hier in een onchristelijke maatschappij, hetgeen de bevordering van de Zondagsrust ten zeerste belemmert. Officieel worden er wel eens goede maatregelen getroffen door de groote cultuurlichamen; maar in de praktijk worden ze weer bijna even dikwijls gesaboteerd. Men kan zich dan als employé wel op zijn contract beroepen, maar wordt eenvoudig gedreigd met schade in zijn promotie. Ook in de havens en bij de scheepvaart kan veel verbeteren, of eigenlijk alles. Reeds vroeger werden dan ook door de Classis Deputaten benoemd om het moeilijke vraagstuk van de Zondagsrust in Indië in studie te nemen, en er namens onze Kerken zoo goed mogelijk handelend in op te treden. Hier loopt onze actie gelukkig parallel met die der Prot. Kerk, zoodat dan ook gepoogd wordt in dezen tot gemeenschappelijk optreden te komen.

Een goed verslag werd uitgebracht van al wat gedaan was; maar toch gevoelden we allen wel, dat we in dezen nog maar eerst aan het begin van verbetering staan, en dat er nog heel wat zal moeten gebeuren vóór we tot meer gewenschte en geëischte toestanden komen.

4. V e r b a n d met Holland.

Hoe nauw onze Indische Kerken met de HoUandsche meeleven, kwam niet alleen uit bij de aandacht, die gewijd werd aan het verslag, dat één der afgevaardigden uitbracht van de laatst gehouden Generale Synode, maar vooral ook in de besprekingen, die gevoerd werden over de Gezangen-en Vrouwenkiesreohtkwestie met het oog op de eerstvolgende Synode. Wel bleek, dat dezelfde punten ook in Indië aller belangstelling hadden, al wilde de Glassis zich wachten zich al te veel hierover uit te spreken, als kleine en ver-afgelegen „Part. Synode": men wilde het meer aan Holland overlaten.

Met deze vier punten heb ik eigenlijk nog lang niet alles, maar dan toch wel datgene, wat het meest op den voorgrond trad, genoemd. Misschien geeft het onzen lezers eenigen kijk op wat alzoo in Indië's kerkelijk leven omgaat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen