„De School in Cijfers”.

Over zitten blijven en zakken denken we te licht. Natuurlijk niet de ouders, wier kinderen een dergelijke teleurstellend© ervaring overkomt. Die schrikken daar wel van op ©n dragen met hun kinderen het leed, dat daarin ligt opgesloten. Maar onze algemeen© opinie houdt zich no^ t© weinig met dat vraagstuk bezig. Wi© weten er te weinig van, beseffen zelfs niet, hoe algemeen dat kwaad is. W© hebben er wel eens even aandacht aan getgeven, hoeveel jongens de H. B. S. beginnen, zonder de eindstreep te halen, hoe weinig leerlingen van een Gymnasium eindexamen doen, gerekend naar het aantal, dat in de eerste klas zat. Maax neen, een algemeen© kijk op het verschijnsel hebben we toch niet.

't Was daarom een goede gedachte van Dr Luning Prak, dat hij onder bovengenoemde titel bij de firma Wolters een boekj© uitgaf^ dat op overzichtelijke en tevens geestige wijze (teekeningen maken de teleurstellingen duidelijk), dit kwaad van d© Nederlandsch© school in het licht stelt.

't Is toch geen kleinigheid, dat de lager© school bij 6 leerjaren slechts door 40 pCt. der leerlingen vlot werd doorloopen. Bij 7 leerjaren zullen we er nu op moeten rekenen, dat minstens eein vierde deel der leerlingen hier of daar blijft haken en de cursus niet voltooit.

In treffende overeenstemming daarmee komen op H. B. S., Gymnasium en Lyoemn van de 10 beginners s'lechts 3 zonder oponthoud aan de eindpaal, 2 na één tot zes jaar vertraging en 5 vallen onderweg uit. Zegge: de helft valt uit. Welk een verlies van tijd, van energie, van... geld wordt daarmee aangegeven. Van de studenten studeeren 6 van de 10 af.

't Is prachtig, dat deze sprekende cijfers ons nu eens zoo duidelijk voor oogen worden gezet en het is te hopen, dat we er wijzer "Hoor zullen worden. Bij alle geredeneer over üet onderwijs, bij alle vaststelling van leerplans en programma's vergeet men maar al te veel, dat het kind ook een gegeven is. Het w©rk moet voor het kind berekend zijn en niet alleen h©t uitvloeisel van oen objectief gestelde eisch. Er zijn heel wat onderwijzers en leeraren, die klagen over domme leerlingen, maar we mogen heusch wel eens de vraag overwegen, of het nu wel altijd domheid van de leerlingen is.

Van harte beveel ik het boekje van Dr Luning Prak ter lezing en ter overweging aan. Hij geeft aan het slot enkele ideeën ter verbetering. Hij zoekt het vooral in de richting van de differentiatie, leder kind moet meer naar ©igen aard en aanleg worden behandeld en onderwezen. Daar zijn we nog niet mee klaar. Dat eischt aller aandacht en goede wil.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen