GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Eene Amerikaanscbe Synode in Zitting.

I.

Met die Synode bedoelen we die der „Christian Reformed" Kerken in Noord-Amerika, zoo nauw verbonden — door historische- en belijdenis-banden — aan de Gereformeerde Kerken in Nederiland. Grand Rapids was wederom de vergaderplaats. Dat was ook het geval in 1880 toen deze Amerikaanscbe Kerk voor het eerst samen kwam als „Synode". Vroeger sprak men van „Algemeene Vergadering". Nog eerder — vanaf 1857 — vergaderde men als „Classis". Dat was de dag der kleine dingen. En toen de Kerken, die destijds voor het eerst samen kwamen, bij de Nederlandsche Christelijke Gereformeerde Kerk, in Synode vergaderd, in pasgenoemd • jaar, aanklopten om erkenning te erlangen, durfden de broeders in Nederland geene beslissing nemen, omdat de berichten omtrent den „Terugkeer tot het in 1849 verlaten standpunt", zooals men het noemde, zoo uiteenliepen en met elkander streden. Die „terugkeer" om het even te releveeren, ten bate van Nederlandsche lezers, gold een terugkomen op eene „aansluiting" met de Dutch Reformed Church — die in het pas genoemd jaar plaats greep. Op eene eenigszins ongeregelde vergadering, waarin een paar „voorwaarden", zooals men ze 'later noemde, den doorslag gaven aan het aannemen van een voorstel om zich aan te sluiten aan de „Oostersche Kerk". Zoo noemde men destijds de kerkengroep die sedert 1628 zetelde in de oostolijke staten onzer Unie: New-York en New-Yersey, We gaan daar thans verder niet op in. En noemden een en ander slechts om het hedeij te ver^ binden aan het verleden.

Gelukkig dat we kunnen melden dat reeds enkele jaren na 1857, de „Moederkerk" in Nederland niet langer bezwaren had om in geregelde correspondentie te treden met de in dat jaar „terug getreden" kerken, en telkens hare belangstelling deed blijken in de Amerikaanscbe „Dochterkerk".

Eerst ging dit per brief. Doch in de laatste jaren zond men vanuit Nederland tamelijk geregeld „deputalen". Dit jaar werd men in Amerika verblijid door de zending van Prof. Dr G. Ch. Aalders, van de Vrije Universiteit. Jammer dat Prof. Dr K. Schilder niet zoolang kon blijven om óók zitting te hebben — zoodat de Nederlandsche kerken, naar bijbelsch voorbeeld, door twee broeders' werden vertegenwoordigd — gelijk de Amerikaanscbe kerk van hare zijde, twee deputaten benoemde voor de a.s. samenkomst te Sneek.

Doch hoe dit zij — wij hier in deze landen — zijn zeer verblijd door de belangstelling die men in Nederland toont in en voor onze kerk. Ook al is het met haar niet langer precies „de dag der kleine dingen" — omdat we nu haast drie honderd kerken tellen, met ongeveer evenveel predikanten, is men vergeleken met de Gereformeerde Kerken in het land der Vaderen, nog slechts een Benjamin onder de stammen Israels van Gereformeerden huize.

Dat blijkt ook uit het feit dat we geene „Generale" Synode hebben. Eenvoudig omdat we geene „provinciale" of „particuliere" Synodes rijk zijn, tot hiertoe.

De uitgestrektheid van ons land is een der hoofdbezwaren, en voorts het feit dat we in sommige streken dicht bij elkaar zitten, als opgehoopt, terwijl wij in andere deelen zóóver van elkander verwijderd zijn, dat de reiskosten veel te hoog zouden loopen. Daarbij- komt dat we in de laatste drie jaren elk jaar Synoden hebben — wat vroeger niet plaats greep.

Doch — na al deze regels van introductie, komen we nu tot ons onderwerp: „Eene Amerikaanscbe Synode in zitting".

Aan den avond van 13 Juni werd het z.gn. „Biduur voor de Synode" gehouden. En wel in de mooie kerk aan Fuller Avenue, in 't zuidwesten van onze stad; Grand Rapids, telkens genoemd ons „Jeruzalem". Omdat het 't kerkelijk centrum is en de plaats waar onze Calvin College en Calvin Seminarie gebouwen staan. Binnen de grenzen onzer stad, die ongeveer 160.000 inwoners lelt, zijn een twintigtal onzer kerken, allen, met ééne uitzondering, voorzien van flinke kerkgebouwen, met dito pastorieën. Ook bevat deze stad een flink publicaliegebouw, waar The Banner en De Wachter, de kerkelijke weekbladen, worden gedrukt. Ook is Grand Rapids de zetel van onze Committees voor de belangen der Zending — beide de Heidenzending en de z.g.n. Binnenland^ sche, meer bekend als Home Missions. Dus wel ons Jeruzalem. Als men weet dat we in de „Hekman Memorial Library" een mooie synodezaal hebben, en in het daar dicht bij* staand „Mens Dormitory" een flinke eetzaal en keukenbcnoodigdheden, behalve slaapkamers, beseft men geredelijk, hoe wijs het is dat Grand Rapids als regel de plaats is, waar onze Synodes vergaderen. Daarom- was ook de Fuller Ave-kerk (Engelsch sprekend) een gepaste plaats voor het daareven ge-

noemdi Bi duur voor de Synode. Dat Biduür werd geleid door den president der Synode van 1938, Ds I. van Dellen, reeds het vorig jaair benoemd om met schrijver dezes de Amerikaansche kerk te vertegenwoordigen te Sneek.

Ds Van Dellen sprak in 'tBiduur over „De God van Orde en Vrede", een flinke en doo'rwrochte rede, gebaseerd op 1 Corinthe 14:33, 40. In 'tEngelsch. Den volgenden morgen, nadat de Synode tot orde was geroepen in 't 'reeds genoemd Bibliotheekgebouw, hield Ds Van Dellen een T o e- spr aak bij de opening der Synode, ook in de taal onzes lands, waarvan we de volgende vertaling kunnen plaatsen. Na er op gewezen te hebben dat de gepubliceerde Agenda — (één deeltje verschenen in Januari, en een ander ve'rleden Mei) slechts een schraal menu gaven, vergeleken, met vorige Synoden — waarschuwde Ds Van Dellen „tegen het gevaar om min of mieer de denotminations of kerkengroepen in ons land te oopiëeren." „Wij zijn nog steeds bezig", zoo verklaarde spreker, „te Amerikaniseeren. Wij: hebben onze tenten verlaten, of bereiden ons voor om dit te doen, opdat we uit mogen gaan in de wijde wereld. En nu is het zoo noodig dat we ons laten leiden door het kompas van Gods Woord zooals het vertolkt is in onze Formulieren van Eenigheid, en in de groote beginselen, die belichaamd zijn in onze Kerkenorde. Als we gaan varen in het zog van de groote booten zullen we spoedig verloren 'raken op den Oceaan, waar alles nevelachtig en onbestemd is, en waar het woord dep menschen gesteld wordt boven het Woord Gods. We moeten grenzen trekken. We moeten anders durven te zijn. Dan zal ook van ons gelden wat de verheerlijkte Heiland zei tot de gemeente van Philadelphia: „omdat gij bet woord mijner Lijdzaamheid bewaard hebt, zoo. zal ik ook u bewaren uit de ure deï- verzoeking, die over de geheele wereld komen zal, om te verzoeken, die op de aarde wonen". „Zie Ik kom haastelijk; houd dat gij hebt, opdat niemand uwe kroon neme."

Doch dit beteekent natuurlijk niet dat we eng en separatistisch moeten wezen. Integendeel. Naarmate we meer de geboden van onzen Koning leeren gehoorzamen zullen we dieper de eenigheid des geloofs gevoelen met hen die dezelfde waarheid liefhebben. En naar die male zullen we beseffen, dat wij hen noodig hebben zooals zij ons behoeven. Laat ons nauwer aansluiting zoeken met die kerken, die door de genade Gods, nog steeds de gereformeerde waarheid handhaven. We verblijden er ons in dat dezen zomer twee afgevaardigden van onze kerk zullen vergaderen met vertegenwoordigers van de Gereformeerde Kerk in Zuid-Afrika, en van de Gereformeerde Kerken in Nederland, om plannen te ontwerpen voor het houden van een oecumenische Synode van Gereformeerde Kerken over heel de wereld. Neen, we willen niet nauw zijn in onze ingewanden, docli we strekken onze handen uit om al die kerken en geloovigen saam te brengen, die met ons éénzelfde gereformeerde waarheid liefhebben.

Laat ons eikaars handen sterken, terwijl we de oorlogen des Heeren voeren.

Zegene onze trouwe Verbondsgod u en de kerken, die ge vertegenwoordigt, stelle Hij u in uwe vergaderingen ten rijken zegen voor de Christelijke Gereformeerde Kerk in Amerika en voor de Heilige Algemeene Christelijke Kerk."

De daarop volgende verkiezing voor het Moderamen der 1939 Synode, bracht op het platform de leeraren Di W. Groen, praeses, J. J. Hiemenga, vice-praeses, D. Zwier, eerste- en J. Gritler tweede scriba. Laten we die broeders even aan het „Reformatie"-publiek voorstellen. President Groen is de eenige die in Amerika geboren is. Reeds het derde of wellicht vierde geslacht. Zijii vader, wijlen Ds Johannes Groen, was een hoogstaand en talentvol predikant, een geboren leider, vooruitstrevend, breed van blik, en Gereformeerd in hart en nieren. De vice-president. Ds J. J. Hiemenga, in Friesland geboren, te A'rum, kwam herwaarts als jongeling en diende sedert 1905 verschillende kerken in ons land. Van 1919 tot 1925 was hij president van Calvin College en vervulde die plaats op loffelijke en effectieve wijze. Thans in Paterson, in New-Jersey, zijn standplaats — eene Amerikaansche kerk, zoowat een eeuw oud reeds. Ds Daniël Zwier, die hier ook op jeugdigen leeftijd kwam, uit Opperdoes (N.-H.X dient een onzer Amerikaansche kerken in de stad Holland. Hij is een vaardig schrijver, die elke week degelijke stukken levert in „De Wachter" ~het debat met buitenstaanders — soms tegenstanders — niet mijdend. Hij is een geboren scriba, «n schrijver dezes — die permanente secretaris der Synode is — reeds sedert 1902 — is geregeld 2ijn schuldenaar, dien hij niet genoeg kan danken •voor zijn keurig afgewerkte notulen. Zijn assistent dit jaar is Ds J. Gritter, afkomstig van Vroomsr noop, in Overijsel, en sedert 1924 in het ambt. yok liij kwam herwaarts op jeugdigen leeftijd, en 'S thans predikant der Pranklinstraat kerk in ons Jeruzalem.

Na (leze voorstelling der biroederen van het '^oderamen zullen we onze eerste bijdrage beeindigen. Momenteel is de Synode in zitting om de gegradueerden van ons Seminarie' te examineeren. Prof. Aalders is daarbij tegenwoordig om te ïiemen. Deze liroeder maakt op ons allen een aangenamen indruk en zal zeker te Sneek een interessant verslag kunnen leveren. Hij voerde het woord op verschillende plaatsen in ons land, dat hij bezoiciht tot heel in Denver toe, de standplaats van Ds Van Dellen. Tot later dus, D.V.,

Grand Rapids, Midi., 15 Juni.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 juli 1939

De Reformatie | 8 Pagina's

UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 juli 1939

De Reformatie | 8 Pagina's