EVEN PARKEEREN.

De droom van esn geëvacueerde.

„En leide zich te slapen te dierzelver plaats..." Genesis 28:11.

Gelukkige Jakob! Hij slaapt, hij kan nog slapen! Eén der kwalen van den modernen mensch is de slapeloosheid.

Dan voelt het zachtste kussen aan als een steen, de huid brandt, de gedachten woelen door het hoofd.

Zou dit mede verband kunnen houden met het feit, dat wij den slaap niet gewaardeerd noch begrepen hebben? Wij rekenden hem niet bij het leven, wij leiden ons neder met de gedachte: Als het morgen is, zal ik... Pe werker wilde liefst altijd maar door jakkeren, hij maakte den slaap zoo kort mogelijk. Bij het pretje werd op geen lijd gekeken...

De slaap is echter een goede gave Gods. De Heere vult dan den accu van ons leven. Als wij slapen WILLEN, belijden wij: O God, wat ben ik afhankelijk, mijn beetje kracht is alweer op, bij U schuil iic.

Dan geeft God Zijn beminden den slaap. „En hij droomde..."

Ach ja, wij kennen dat. Het is het kruis van vermoeide menschen, dat zij droomen. Een spreker droomt en ziet, hij staat achter den katheder, maar kan zich geen woord van zijn toespraak te binnenbrengen. De huisvrouw droomt en ziet, haar stamkaart is zoek. De winkelier droomt, en ziet, daar wordt een wissel aangeboden, maar er is geen saldo. Dan wisschen wij het zweet van het voorhoofd en wenschen, dat het dag wierd.

Jakob droomde en ziet, een ladder was gesteld op de aarde, welker opperste aan den hemel raakte...

Had hij daar recht op, kwam hem dat toe? Het komt ons voor, dat deze mensch een flinke nachtmerrie verdiend had! Hij moest eerst maar eens flink in de ellende gedompeld worden, iSter zou er misschien een straaltje hoop in zijn gemoed vallen. Doch de God der genade werpt alle deuren en vensters des hemels open. In zijn droom verschijnt hem geen blinde vader, den vinger verwijtend opgestoken, geen Ezau met blikkerend mes, geen bergleeuw loerend naar prooi.

Maar engelen bewaken zijn bivak in het verlaten veld, ja, hem verschijnt de HEERE', de God des Verbonds.

En met welk een boodschap!

Eenige dagen geleden heeft ©en oude blindeman, een herder uit een tent, aan Jakob de aarde wegeschonken. Volken zullen u dienen en natiën zullen zich voor u neder buigen! De machthebbers van die dagen zouden — indien zij er van geweten hadden — dezen vaderlijken zegen niet als staatsgevaarlijk beschouwd hebben. Laat dien kindschen oude maar raaskallen! Nu bevestigt de HEERE uit den hemel Zelf dezen zegen — een Verbondswoord wordt door den Verbondsgod bekrachtigd — de aarde, waarop gij ligt te slapen, zal Ik u geven!

Nu kan Jakob de canyons ingaan, zijn zwerftocht beginnen. Straks betreden zijn voeten het vreemde land, maar de eerste, die ham daar begroet, is de 'bruid hem door zijn Heere beschikt. De Verbondszegen wordt zoo concreet vervuld, dat zelfs de bokken, de geiten en de lammeren getuigen worden van Gods trouw. Zeker, de tegenheden des levens blijven den aartsvader niet bespaard. Maar als Laban bedriegt, als Lea en Rachel krakeelen, als Jakob tobt met jjijn kinderen, blijft hij zich klemmen aan de belofte, waarin hem de hemel geopend werd over de aarde.

Zalig hij, die in dit leven Jakobs God ter huipe

heeft!

N. B:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen