PERSSCHOUW

„Opdat de gescheiden kerken eikaars harteklop weer kunnen verstaan".

Onder dezen titel plaatst de „Nieuwe Prov. Groninger Crt." indrukken van de Generale Synode te Groningen, inzake de debatten over de samenspreking met de synodocratische kerken en besluit:

Prof. Schilder onderstreepte nogmaals zijn meeliing dat, waar God het verzoek uit Utrecht op onzen weg plaatste, wij niet mogen volstaan met te zwijgen. De afwijzing is niet voldoende. Hoewel diep gewond, mogen we niet de boosheid doen zegevieren.

Of wij ons wegwerpen? Neen. Wij staan riü voor een dubbele verzoeking: verkeerd praten en niet praten. God beware . ons voor beide.

Professor Schilder las nu de conclusies achtereenvolgens voor, waarna de praeses het rapport in stemming bracht. Het werd met algemeene stemmen aangenomen. De praeses gewaagde ontroerd van de genade, door God betoond in het schenken van deze eenparigheid, en sprak de hoop uit, dat h^ gevallen besluit moge leiden tot bekeering en opening des harten, opdat de gescheiden kerken eikaars harteklop weer kunnen verstaan. Het woord van Tazelaar: „Gij blijft mij onvergetelijk", dat Prof. Schilder aanhaalde, is inderdaad nog steeds van toepassing.

A. I.

Nog eens: kerkelijk en wereldlijk recht.

Ds E. Th. V. d. Bom laat het volgende in „Ons Kerkblad" (provincie Utrecht) lezen:

Het is niet moeilijk om aan te toonen, dat tegen 1946 alle bezwaren wederkeeren, en nog enkele andere bezwaren er nog bijkomen. Dat is in onze pers reeds geschied.

Maar deze nieuwe verklaring moet eenvoudig het kerkelijk verleden van 1942—1946 afsluiten.

En 1946 moet vrij blijven van critiek.

Maar gesteld eens, dat wij nooit geleerd hebben dat alle kinderen wedergeboren 2ijn, en ook nimmer geleerd hebben een z.g.n. uitwendige verbondsbeschouvnng, wat dan?

Tegen wie keert de Synode zich dan? Waarom zijn wij dan uitgeworpen?

Het is zoo volkomen waar, wat ds Vonk geschreven heeft, dat wij veroordeeld zijn \zonder het geven van citaten uit werken der dwalenlen.

De Vijf Artikelen tegenide'Remonstranten zijn een aanklacht tegen 1942 en 1946. Onze Vaderen gaven bewijzen. Iedereen kon ze lezen en toetsen. Maar de Synode geeft geen bewijzen en bewijsplaatsen.

Wij zijn veroordeeld bij decreet. Gemeente, de Synode zegt het, en dus is het zoo. Vertrouw ons nu maar, het zijn ketters.

De wereldsche rechter veroordeelt niemand bij decreet, maar'geeft bewijzen van schuld.

Maar de kerk des Heeren zinkt hier onder den wereldschen rechter weg.

Ik hoop, dat allen wakker worden, en eindelijk eens om bewijzen gaan vragen.

Tot zoover ds v. d. Bom.

Maar het vragen van bewijzen zal wel uitblijven.

Men is het station al voorbij.

K. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen