KORTE BERICHTEN

— HO, HO, „BUITENSTAANDER"! In het synodocratisclie orgaan „Geref. Weekblad" schrijft Dr H. N. Êidderbos iets OTer een rede van Prof. Holwerda in Sneek. Prof. Holwerda zei daar zakelijk hetzelfde, als wat hij schriftelijk in ons blad heeft betoogd na de revisie-synode, die de revisie Toor altijd den grond inwerkte. Toen sprak Dr Êidderbos niet tegen. Maar op een verslagje komt hij wel af. Hij vertelt van een aanwezige, die — nu eiteeren we verder letterlijk Dr Êidderbos —-, „het verhaal van de bakkers vertelde, gelijk hy dat uit de rede van Prof. Holwerda onthouden had.

Dit verhaal luidde aldus: Er was eens opstand onder de bakkers. Zij wenschten zich niet aan de voor hun bedrijf geldende overheidsbepalingen te houden. De strafrechter kwam er by te pas. Twee van de bakkers werden tot levenslang veroordeeld. Toen kwam er echter een beweging onder het volk. Een groot volkspetitionnement werd tot de regeering gericht met het verzoek de straffe bepalingen op te heffen. De regeering zwichtte en hief de verordening op. Iedereen verwachtte toen, dat de twee veroordeelden nu ook zouden worden vrijgelaten. Hierin had men echter misgerekend. De strenge bepalingen werden op aandrang vaa het volk opgeheven, maar de twee veroordeelden moesten hun tijd, d.w.z. hun gansche levem, uitzitten.

En 200 — aldus de toepassing — gaat het nu in de Geref. kerken toe. De besluiten worden ingetrokken, maar de op grond daaiTan veroordeelden („buiten het Koninkrijk Gods gezet"!), worden niet van hun vonnis ontheven. Immers, Utrecht '46 heeft de besluiten van '05 en '42 door een andere formuleering vervangen, maar de tuchtmaatregelen tegen de geschorste ambtsdragers niet teruggenomen.”

Dr Êidderbos vervolgt nu: „Toen het verhaal van de bakkers eenmaal verteld was, was het niet moeilijk de allegorie aan te vullen, dat het raadsel „hoe dit bestaanbaar was" werd opgelost. Immers: „de' regeering trok de eerste bepaling wel in, maar vei-ving die door een andere van sakelijk geheel denelfde streMcing en zei ten overvloede, dat een ieder, die zich niet a& u de oude, maar wel aan de nieuwe bepaling wenschte te houden, kon losgelaten worden, op welk gezegde zich echter, zelfs van de „levenslang-veroordeelden", niemand meldde." In Sneek zal het dus met dit verhaal wel weer goed komen.

Toch blijft hier iets haken!

Waarom vertelt Prof. Holwerda de helft van het bakkersvi'rhaal en laat daarna de vergadering gaan, o.a. met de verklaring (volgens het persverslag), dat de toom Gods over de Geref. kerken zal komen, tenzij zij zich bekeeren? ”

En nu ontwaakt dr Êidderbos, en vraagt aangaande prof. Holwerda: „Kent hij" deze andere helft niet

O, zeker, hij heeft ook van de vervangingsformule gesproten; maar enkel om te betoogen, dat 'de rechtsnormen zign gcw\; zigd, maar de op grond daarvan geoefende tucht is gehandhaafd.

Maar gelooft hij dan ook zijn eigen leidsman niet mmeer?

Hij die laatste vraag kan dr Eidderboa denken aan dr , J. Êidderbos en aan prof. Greijdanus, die beiden prof. Holwerda als student gekend hebben. Hij zal wel bedoelen prof. Greijdanus, en dat is maar verstandig ook. Nu vei-volgt dr Êidderbos: „Heeft hij", d.w.z. prof. Holwerda, „nooit in „De Eeformatie" gelezen, hetgeen daar in den treure herhaald is na de Appèl Synode van Utrecht: „Er is niets veranderd! Naar uwe tenten, o Israël”?

Weet hij niets van al de getuigenissen, die Prof. Schilder gretig bijeengaarde, om zyn volgelingen toch maar te behoeden voor de gedachte, dat er iets veranderd zou zijn en dat zij weer tot de Geref. kerken zouden kunnen terugkeeren?

Wij willen gaarne in elkanders goede bedoelingen blijven gelooven, waarlijk, óók nu nog!

Maar wat moeten wij buitenstaanders er van denken, wanneer de eene hoogleeraar in het aangestoken vuur nieuwe olie werpt door al maar te zeggen: „er is niets veranderd en dé& rom moet de breuk bestendigd worden"; en wanneer de andpre hoogleeraar juist de verandering van rechtsbedeeling als grond voor vrijmaking proclameert?

Het verhaal van de bakkers kan er niet toe bydragen het respect, dat wij gaarne voor onze tegenstanders bewaren, te verhoogen”.

Tot zoover de respectvolle opponent.

Wij moeten van dit uiteenrukkeu van prof. Holwerda en ons blad niets hebben. Want de synodocraten hebben prof. Holwerda zelf hoorch zeggen (zie boven):1946 heeft „zakelyk geheel dezelfde strekking" als 1942. Wat wil men nog meer. Alleen maar: ij zijn geschorst omdat we NIETS mochten leeren, dat NIET TEN YOLLE enzoovoort. Op die vraag antwoorden, binnen 14 dagen. En dat is nu veranderd. Met andere woorden: e vraag zelf was dom, en het niet herroepen ervan zedelijk geoordeeld. En dat dit het fijne puntje is, weet dr Êidderbos natuurlijk heel goed.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen