GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

viert uwe nederlagen!

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

viert uwe nederlagen!

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Toen in den laatsten wereldoorlog de Duitsche troepen met bebloede koppen werden teruggeslagen en overwonnen in Stalingrad, waar honderdduizenden jonge levens het leven lieten en een armee van driehonderdduizend man onder Generaal von Paulus capituleerde, sprak voor de Duitsche Rundfunk de Rijksmaarschalk Hermann Goering. De radiorede van den ontelbaar vele malen geridderden drager van even ontelbare amibten en nevenfuncties in het Derde Rijk werd ingeleid door de bekende overwinningsfanfares, die ook weerklonken, wanneer gemeld werd, dat zooveel duizend bruto-register-ton getorpedeerd waren: „Denn wir fahren, denn wir fahren gegen Engeland!"

Met hoorbare ontroering klonk het neusgeluid van Hermann Goering uit den luidspreker. Aan het Duitsche volk werd bekend gemaakt, dat het een onvergelijkelijk hoogtepunt in zijn historie had bereikt, nu het ademloos het drama van oer-duitsch heldendom had gevolgd, dat zich in Stalingrad had voltrokken: een epos van germaanschen moed en volharding; 'n heldendicht, dat ditmaal geen fantasie, maar werkelijkheid was. Tegenover een numeriek groote overmacht had een betrekkelijk gering aantal Duitsche helden stand gehouden tot het uiterste, zich gehandhaafd tegenover een vijand, „wiens barbaarsche en terroristische methoden gij immers kent". Wat in de Grieksche oudheid door Leonidas in den pas van Thermopylae was gepresteerd, verbleekte bij het glansstuk van heldendom en volharding, dat de Duitsche troepen aan een verbaasde wereld hadden te aanschouwen gegeven. Een volk, dat zóó weet te sterven, kan niet ondergaan. Namens den Fü^irer bracht de Rijksmlaarschalk den dank van het Duitsche volk aan de dapperen van dien voorpost aan het Oostelijk front, aan den inmiddels door de Russen gevangen genomen Generaal von Paulus de benoeming tot Veldmaarschalk over

Toen klonken door den aether de Uederen der natie: „Die Fahne hoch, die Reihen fest geschlossen" en „Deutschland, Deutschland über alle s".

Zoo vierde men tegenover het Duitsche volk zign nederlagen. •

Aan dit alles dachten we toen we lazen wat er gebeurd is in Eindhoven op de Zendingssynode.

Men versta ons wel.

Ook de Kerk moet de feiten aanvaarden uit de hand des HEEREN, die alle ding regeert.

Het kan noodig zijn te retireeren, omdat het bestel des HEEREN tot retireeren dwingt.

Maar als de Zending op Midden-Java ten Zuiden zóó retireeren moet, dan is dat wel smartelijk.

Misschien zelfs een voortijdige capitulatie. Maar dan houde men, buigend voor het bestel des HEBREN de bevelen des HEEREN vast.

Dan zette men in Nederland niet als scheurmakera uit de Kerk mensehen, die voor een tormule-Ridderbos aangaande gedoopte kinderen, niet buigen wiUen, terwijl men hartelijk gaat samenwerken met Kerken, die op haar beurt gaan samenwerken met de Doopsgezinde Sociëteit, die zegt, dat het hebben van gedoopte kinderen zónde is.

Wat Eindhoven deed was capituleeren voor het feit, dat die samenwerking op Java reeds in kannen en kruiken is. En men viere die capitulatie niet als een overwinning.

In den vijf en zeventigsten psalm, dien de Synode na deze capitulatie heeft aangeheven, staat ook: „Ik zal gansch récht richten" (vs 3b). En: „Ik heb gezegd tot de onzinnigen: Weest niet onzinnig, en tot de goddeloozen: Verhoogt den hoorn niet".

We schrijven deze dingen niet zonder leedgevoeL Ook Midden-Java blijft ons onvergetelijk! En we houden niet van het vieren van een neder-, laag!

Het „God behoede Oostenrijk" van dr Schussnig na het binnenrukken der Duitsche troepen was ons aangenamer dan de Zaterdagmorgenrede van Hermann Goering.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 27 maart 1948

De Reformatie | 12 Pagina's

viert uwe nederlagen!

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 27 maart 1948

De Reformatie | 12 Pagina's