WAT IS ZONDE:

Het uitgeworpen zijn? Of het uitwerpen?

Omdat tot onze vreugde inmiddels prof. Deddens ons blad met een artikelenreeks heeft willen bedenken, zullen we onze eigen opmerkingen inzake ds B. A. Bos' voorslag beperken, en over enkele nummers verspreiden. Deze week willen we iets zeggen over de door ds Bos aangeheven leuze: de scheuring is zonde. Op die stelling wordt dan verder de vermaning gebouwd, dat we, na een wederzjdsche schuldbelijdenis, alles zullen doen om weer tot eenheid te komen.

Over die schuldbelijdenis spraken we reeds, voorzoover ze dan „ons" zou raken; we zagen, dat het een belijdenis zou zijn, die haar mooien naam ten onrechte draagt, en in geding brengt (voor God!) wat met de zaak zelf — het wegzenden op die en die „gronden" — geen steek te maken heeft. Wat ds Bos voorts de anderen wil laten belijden, laten we rusten; zoodra 'hun pers eens concreet wordt, net als ons blad het probeert, (ds Bos krijgt tot nu toe in dézen van die zijde weinig antwoord) zullen we eens nagaan wat daarvan, wordt aanvaard met die rondniet mis­ held van woorden, die een belijdenis sen kan.

Maar nu die scheuring, die zonde heet? Wat hebben we aan die uitspraak? Is de „scheuring" zonde, dan moet ze ook deel uitmaken van de schuldbelijdenis. Ds Bos zie er dus geen vitten, doch luisteren in, als we vragen: wat moeten wij nu aan God als schuld belijden?

Dat de scheurlNG zonde is, dat weet ik zeker. ScheurING is een daad; daad van een oogenblik. Die scheurlNG was er, toen een totaal misleide en systematisch opgezweepte synode uitstiet wie God niet uitwierp, bond waar Hij niet bond, en uit het verband zette, waar het verband tegenover haar alleen maar was gehandhaafd naar den aangenomen regel: de K.O. Die scheurlNG v/as daar, en daar alléén. Ze was er niet, toen de vrijmaking kwam; want die wendde zich tot de kerkelijke vergaderingen met de opwekking om te leven naar de K.O., en de mededeeling dat men zich van zonden vrij maakte, ook al volgens geldend recht, en dus zonder (gelijk de anderen deden) het recht in eigen hand te nemen. En deze daad kv/am niet, vóórdat er was af-ge-zet, en dus een afgesloten proces was geweest; een proces, waaraan men nu allen meten kon en meten moest, die bleven meedoen met het sjoiodale onrecht.

Maar, is de scheurlNG zonde, niet alzoo het gescheurd ZIJN. Als een huwelijk grondig wordt bedorven, en naar Christus' recht ontbonden werd, dan moet niemand om het feit, dat die ontbinding gevolg van zonde was, nu eischen, dat allen zullen belijden, dat het gescheurd-zijn zonde is.

Laat me het maar ronduit zeggen: ik kan dit alles niet goed hebben. Ik kan het niet hebben, dat de., telkens weer verwarde en onlogische probleemstelling der uitwerpers steun krijgt, al is 't ook indirect en negatief (door 't niet scherp stellen van de kwestie). Ik kan het niet goed hebben, dat men zonde noemt wat een werk van Gtods genade is: de vrijmaking.

Neen, ik zeg niet, dat ds Bos die vrijmaking zonde noemt. Ik lees in zijn stuk meer dan eens de opmerking, dat hij vrijmaking eisoh des Heeren acht. Maar ik heb het niet over zijn betere woorden, doch over de gevolgen van zijn ondoordachte, zoover ze er zijn. Ik wilde wel, dat niemand, door ook maar één oogenblik voet te geven aan een onjuiste en verwarrende situatieteekening, „één van deze kleinen ergerde", d.w.z. een struikelblok op hun gehoorzaamheidsweg legde. Welke „kleinen"? Hen, die tegenover een heirleger van bezwaren eenvoudig-weg hebben gezegd: zoo wil de Heere het, en daarom doe ik het, en de g e-volgen zijn voor Hem. Die „kleinen" zijn de kracht der kerk, en niemand make hen vleugellam, door verwarrende woorden over hun hoofd te strooien.

Is het afzonderlijk leven zonde?

Als de synodocraten nog zoo denken over binding en kerkrecht als i n 1944, dan is het zonde, den boel bij elkaar te spijkeren, en de zegeningen, die God ons gaf, zoo maar prijs te geven. „Zoomaar"? Ja zeker, het zal „zoomaar" zijn, als er niet open en eerlijk zonde genoemd wordt wat zonde is. We spreken over de publieke en beslissende dingen.

Ik ben jaloerseh op den eenvoud van wie niet naar de gevolgen vraagt, als hij eerst (en DAT moet dan secuur geschieden!) heeft mogen zien: dit is de van Grod gevorderde daad.

Ik zie er wel zonde in, als, onverschillig wie het is, de scheiding tussc'hen wie b ij een behoor e n volhoudt zonder noodzaak, uit drift, uit trots. Maar ik zie ook zonde daar, waar men de zaak „saneeren" wil zonder dat valscihe wetten en valsche tucht bij haar naam genoemd en openlijk teruggenomen worden. Want dat is geen saneeren, doch het tegendeel. Ik zie er zonde in, als er ook maar ééntje blijft, waar hij staat, omdat hij b.v. den naam van den christen Greijdanus niet besmeurd wil zien, en, zonder verder te vragen naar de afgekondigde rechtsregelen, zich afwendt van diens schorsers om de beschadiging van een reputatie die hij in eer gehouden wil zien. Maar het is precies even groote zonde, een valsche eenheid aan te moedigen, om de reputatie van de H.H. Dijk, Grosheide, Ridderbos, Nauta op te houden. Die reputatie mag ons IN DIT GEDING geen zier schelen; niet uit wraak, maar omdat God hun het recht geeft, ja, den plicht oplegt, om onze reputatie zich óók geen steek te bekommeren, als het RECHT des Heeren in geding komt. Ze hadden schooi? gelijk, den naam van velen door het slijk te halen, indien hun rechtsregelen, die ik verfoei, uit God waren. Ze hebben alleen maar ongelijk, als ze dierbaar doen, daar waar ze schelden moesten, indien n.l. hun woorden van wetgeving uit den Geest waren.

En daarom blijve men ons van boord met goede wenschen voor de reputatie van een theologische faculteit, ca., die de zaak niet aan kon; en ook met speculaties over de politieke, sociale en andere GE­ VOLGEN. We hopen ons niet te laten regeeren door het-vleesch; we doen kalm aan, zie Amersfoort; we willen niemand, die met ons handelen wil verhinderen. Maar we laten het werk van God, waarvan wij, als we maar trouw blijven, over honderd jaar heel wat zegen voor Nederland verwachten, niet vernielen door een) roep, om de zakelijkheid niet langer te kiezen als methode. Want ze is gebod, ook zelf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen