Onze uriend uit Kampen

We hebben onlangs een ouden vriend van ons ontmoet uit die goede oude stad Kampen. Want we hebben vrienden in „dat gat". En daar we zelf bijna nooit naar Kampen komen en we pas Elsevier gelezen hadden, informeerden we naaxstig, of het waar was, dat er in het stadhuis van die stad een bordje hing:

VOOR BOVEN DE TRAP OP.

Onze vriend ging daar niet op in. Waaruit we concludeerden, dat dat bordje er niet zoo ver naast was. Maar onze vriend kan van zijn oude goede Kampen geen kwaad hooren. Toen hij zijn stad eens als Jeruzalem betitelde, en wij ons door drift vervoerd — we zijn wel eens wat kort aangebonden — het woord „Mekka" lieten ontvallen, had het weinig gescheeld, of er was aan die vriendschap van jaren een eind gekomen. Maar nu het dit keer niet lukte onzen vriend op de kar te krijgen vroegen we zoo langs onzen neus weg, of hij bij onzen vriend Jan — óók in Kampen —• die mooie penteekening wel eens gezien had van de Koommarktspoort. Z'n gezicht — nog een beetje betrokken vanwege dat stadhuisbordje — klaarde op. Als je met hem over de Kamper poorten begint en over het Gathische huis en de Bovenkerk Nou, dat penproduct kende hij: mooi ding! Maar of hij dan óók het onderschrift wel eens gelezen had. „Onderschrift ? " zei hij. En hij zette een gezicht zooals een Londenaar moet gezet hebben als hij in de oprlogsjaren een V-I hoorde aankomen. Ja, zei ik, daar staat toch een onderschrift onder? Had hij nooit gezien. Toen heb ik het hem verteld, dat onder die mooie Koornmarktspoort stond: „Achter deze poort slaapt... Kampen". Hij liet, van ontroering zullen we maai' zeggen, zijn kop koffie over zijn pak vallen. En toen wilden we maar ophouden. Want we wilden liever geen proces op onzen hals halen om vergoeding wegens aangerichte schade En hij en ik zijn toen maar over wat anders begonnen.

Hij vertelde n.m. dat er in Kampen een vergadering was gehouden. In Kampen? informeerden we, wordt daar dan ook wel eens vergaderd? Als je nou wéér begint, zei onze vriend, dan stap ik subiet op. En om-• dat we dat niet wilden, beloofden we te zullen luisteren. Het was dan een vergadering geweest voor alle Gereformeerden. Schooldag, zeiden we. Als je nou niet ophoudt, dan ga ik écht. Het was dan een vergadering geweest voor alle Gereformeerden. Onze vriend zei: niet alleen voor vrijgemaakten, maar voor vrijgemaakten en de anderen. Dus voor menschen, die Gereformeerd zijn en voor anderen, die het vroeger óók waren, maar die, om in den trant van Prof. Dr G. M. den Hartogh te spreken, in één nacht van Gereformeerd synodocratisch waren geworden. In hun onwetendheid en daarom volstrekt pijnloos. Maar onze vriend vertelde, dat op die vergadering gesproken was over het onderwerp: De weg tot elkander. Net wat voor jelui in Kampen, viel ik hem in de rede, jelui zijn daar altijd zoo irenisch. Maar toen kreeg ik den wind van voren. Want het onderwerp was behandeld door een spreker van elders: ' door Ds B. A. Bos. O! zei ik tegen m'n vriend, dat weggetje van Bos ken ik. En ik vertelde hem, dat ik er een foto van in Trouw had gezien, van dat steegje in Kampen, zegge en schrijve 80 centimeter breed, waar het gemeentebestuur om ongelukken te voorkomen, verkeersborden had aangebracht: verboden voor auto's, sleeperswagens, handkarren en fietsen.

Je kunt er alleen met kinderwagens door. Onze vriend zei: Je bent vandaag onred^üjk.

M'n vrouw kwam zeggen, dat het eten klaar was en dat de soep was opgedaan.

Het was Wind-sor. Later kregen we doperwtjes met kalfscoteletten. En zoetigheden toe. , Die vrouwen toch! Onze vriend zei bij 't afscheid: Lekker gegeten!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen