Medicijnmeesters...!

Onze vriend uit Kampen, dien we onlangs ontmoetten, heeft ons tóch nieuwsgierig gemaakt. En we hoorden, dat op die vergadering in Kampen, waar Ds B. A. Bos sprak over: „De weg tot elkander" ook studenten geweest zijn. Of dat nu goed was van die studenten? Maar studenten zijn nu eenmaal studenten en we herinneren ons een Leidschen pruimedantenkoopman, die voor een honderd jaar reeds verzuchtte: „Die stedente hebben alevel altijd wat raars". Die heeren hebben zich op die vergadering nogal geweerd en aan den spreker zoo langs hun neus weg wat vragen gesteld. Vooral over de kerk. Ze hebben ook een antwoord gehad. Van dupliek echter kon niets meer komen. Want een spreker moet ook weer naar huis. Met den laatsten trein of — in dit geval — per auto van het Nederlandsche leger. Een van de heeren echter heeft er nog eens een , , effetief stukkie" over geschreven in het Gereformeerd Gezinsblad. En toen D. E. C. dat episteltje las, dacht ie zoo, dat die schrijver nog al netjes gestudeerd had. En de behjdenis gelezen. Want Ds B. A. Bos had beweerd, dat het in artikel 27 van de Nederlandsche Geloofsbelijdenis gaat over de onzichtbare kerk. En als D. E. C. het nu goed heeft begrepen, dan is Ds B. A. Bos daarmee in voornaam gezelschap. Want dat heeft Kuyper ook zoo gezegd. En Dr K. Dijk. Die heeft Kuyper in dat gevoelen ook reeds gesteund. Maar nu kwam me die student vertellen, dat dat verkeerd is. Mis!, dacht D. E. C. En dacht weer aan dien Leidschen peuëraar, die vond, dat die stedente alevel altijd wat raars hebben. Maar die mijnheer schreef: het kan in artikel 27 niet gaan over de onzichtbare kerk, want in dat artikel staat, dat „deze heilige kerk somwijlen een tijdlang zeer klein en als tot niet schijnt gekomen te zijn inde oogen der mensche n". Waaruit hij de conclusie trok, dat je die Kerk dus zien kunt.

„Goed gestudeerd", dachten we.

Maar dat was wéér mis.

Maar dat was wéér mis. Want in DE ROEPER is Ds B. A. Bos er nog eens op terug gekomen. Op dat stukkie dan. Niet zoozeer op wat er in dat Stukkie stond. En hij heeft geschreven, dat die studenten beter deden eens vhjüg te studeeren en wat minder te debatteeren.

Zie zoo.

We hadden het altijd wel gedacht. Drukte hebben die heertjes genoeg. Met een stedentemussie langs de straat loopen, als je eens in Kampen komt, maar studeere ho maar!!

Zoo dachten we.

Maar w ij dorsten dat nooit zeggen. W ij hadden geen bewijzen.

Maar nu wisten we het.

Want Ds B. A. Bos is curator geweest.

En zulke curatoren, die weten het naadje van de kous. Die bezoeken colleges, wonen examens bij, zien toe op den vhjt en de vorderingen der studenten, op de leer van de hoogleeraren en brengen over een en ander rapport uit aan de sjoiode. We hadden juist de acta te leen gekregen van onzen dominee. En dachten zoo: We moeten die er eens op na lezen.

Want Ds B. A. Bos schreef in DE Roeper, dat de curatoren er wel eens op mochten toe zien, wat er zoo geleerd werd aan die School over het stuk van de Kerk. Dat riep hij. En ik dacht zoo: dat is dus óók al niet in orde. Want Ds B. A. Bos kan het weten. Die is curator geweest. En heeft dus toegezien. En hoopt, dat anderen thans zijn werk mogen voortzetten, 's Jonge, 's Jonge, dat zal effe gekraakt hebben over dat collegedictaat van K. S. over de Kerk......

Ik greep de Act a.

En daar las ik op pagina 221: „Zooals eigenhjk vanzelf spreekt, hebben de Curatoren, overeenkomstig het door hen onderschreven formulier „naarstiglijk" toegezien op het werk van Hoogleeraren en Lectoren en het is hun een vreugde te kunnen melden, dat de Hoogleeraren en Lectoren getrouw waren in hun opdracht".

Je kunt wel zien, dat Ds B. A. Bos er uit is, dacht ik. Zoo'n mak verslagje

Daar zit vandaag natuurlijk een stelletje van die ja-broers. Als K. Si zegt: twee maal twee is zeven, dan knikt het heele geval

Hoor maar: „Zonder eenige terughoudendheid mogen Curatoren, met grooten dank aan den Heere en met erkentelijkheid voor den arbeid van Hoogleeraren en Lectoren, alsmede den ijver der studenten (hoor toch an!) meedeelen, dat het onderwijs in elk opzicht aan het gestelde doel heeft beantwoord en dat ze niet t-wijfelen, of de vrucht van dit godvruchtig gegeven onderwijs zal blijken tot heil der Kerken te zijn. De studenten leven intens mee, en him scripties leggen er getuigenis van af, dat ze met ijver studeeren". Nou, wat Ds B. A. Bos over dat scriptietje van dien student in het Gereformeerd Gezinsblad gezegd heeft, klonk anders. Die zou zoo'n vriendelijk verslaggie tqch niet aan de Synode gestuurd hebben. Kan je begrijpen. Die had uit de kerk geroepen en niet ingehouden....

Ik las voort.

Sloeg de bladzij om

lEn opeens werd het me groen en geel voor de oogen

Ik zag sterretjes Want daar stond: Namens de Curatoren

(w. g.) B. A. BOS, scriba.

Van de schrik viel m'n pijp uit den mond. Krak — brak!!

Een beste Goedewaagen

D. E. C.

P.S. Ik vroeg aan m'n vrouw wat (v, ? .g.) beteekende. Die wist het ook niet. Maar zei: Uit het verband zou je opmaken: „w as geloge n". Dat leek me wel vernuftig gevonden, maar....

Noot: Deze bijdrage werd reeds 4 weken geleden ontvangen, was bestemd voor het nummer van 25 Mei, maar werd wegens het artikel van D. K. W. over dezelfde materie niet geplaatst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen