E voto Ds B. A. Bos

Prof. Veenhof gaf bij Drukkerij te Sligte, Enschede, een goed gedrukte brochure (60 blz.) uit onder den titel „Voortgaande Reformatie".

De eerste bladzijden illustreeren en rechtvaardigen het opschrift, dat ik boven deze aankondiging plaatste.

„E voto" beteekent: op verlangen van, volgens den wensch van". Ds. B. A. Bos wordt door prof. Veenhof sprekende ingevoerd, en wel onder een zeer breede aanhaling uit zijn hoofdartikel bij de herverschijning van „De Wachter". Niet lang na de vrijmaking, zoo vertelde eerst ds Bos zelf, en thans prof. Veenhof, kwamen enkelen bijeen, om te overwegen hoe het werk der vrijmaking „kon w o r d e n d o o r g e z e t voor gansch het leve n". Ds Bos meende dat dit „do4)rzetten" móest en kón. „Wij gelooven dat ait heerhjke begin zijn vruchten zal dragen voor gansch het leven, voor kerk en gezin en school en staat en maatschappij". „God gebiedt en wij moeten gehoorzamen".

Deze woorden van ds B. A. Bo? waren geenszins die van een extremist, al zijn zij, die eraan vasthouden, wel eens extremist genoemd. Prof. Veenhof heeft nu den wensch van ds Bos ter harte genomen en heeft zich over de „voortgaande reformatie" hier nader uitgelaten.

Terecht wordt in deze duidehjk geschreven brochure de Vrijmaking gezien als een , , ontdekking'' (wederom) „van de kerk", en deze her-ontdekking van de „kerk" erkend als van primair belang juist voor het verder gaan van de reformatie. Ik zou wel willen dat degenen, die thans zoo gauw van extremisme spreken, de door prof. Veenhof gegeven citaten uit „1834" en 1886" lazen. Ze waren destijds gauwer klaar met het praedicaat „valsche kerk'', dan velen in dezen tijd. De kerkeraad van Voorthuizen b.v. vindt in de algemeene synode der N. Herv. Kerk de „valsche Kerk" beliohaantd; en ziet de leden die niet „meegingen" met de vrijmaking als leden, welke „een secte in de gemeente gingen vormen en onder vreemde predikanten vergaderen". Zeg zoo iets vandaag; ge krijgt een pak slaag, naar den geest natuurlijk, en die het doen, zeggen daarvan: „het is naar den Geest". Het Synodaal Convent van de Doleerende Kerken weigert een kerkeraad, die niet breekt met de hiërarchie nog langer als kerkeraad te erkennen; men spreekt uit „spreekbeurten' vanwege zulk een vergadering „niet meer te houden voor bediening des Woords". Wie dat vandaag zou schrijven, heet „extremist".

In aansluiting aan deze en d^jrgelijke uitspraken, teekent prof. Veenhof dan de ellende der z.g. „interkerkelijkheid"; „christen-zijn" wordt op fatale wijze losgemaakt van „kerklid zijn". „De kerk in het centruni", roept hij uit, bl. 34 v, en laat Sikkel spreken, die inderdaad sprekende dingen zegt over de beheersehende plaats van de kerk. „Verwarring in het kerkelijke" — aldus Sikkel — „geeft noodzakelijke verwarring op allerlei terrein terwijl aan de andere zijde een kerkelijk leven, dat naar de beginselen loopt en naar de beginselen uiteengaat, ook zuivere verhoudingen in de actie van het publieke leven inogelijk maakt, zoodat ook daar naar de beginselen de beweging zich richt" (39). Indien de kerk in Nederland niet waarHjk gereformeerd wordt , , zal allerlei verwarring, allerlei leugen, het publieke leven, bepaald ook in de worsteling voor het p o l i t i e k e leven, en voor het sociale vraagstuk, blijven vervalschen en ontkrachten" (39).

Het is de verdienste van het onderhavige geschrift, dat, eer het begint te handelen over „vrijgemaakten" en „synodalen", deze geluiden uit vroeger tijd worden vemeembaar gemaakt. Dat kan veel oplaaiend onheilig vuur dooven, en tot nadenken stemmen. Prof. Veenhof komt niet met allerlei concrete verlanglijstjes, doch heeft blijkbaar zich ten doel gesteld, den twist óver die verlanglijsten vóór te zijn met een aanwijzing.— en dit met verwijzing naar uitlatingen van vroegere voorgangers — van de noodzaak om daartoe te komen. Het is een stormstillend woord inzooverre het tot bezinning oproept, en wil bij het straks onontkoombare zoeken van concrete daden van voortgaande reformatie uitgangspunt en grondslag en doel aanwijzen.

Waarom we dan ook de lezing van dit geschrift van harte aanbevelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen