Waarom zoo nauw??

Een verdienstelijk Nederlander is onlangs negentig jaar .geworden. We laten hier achterwege wie. Want het zou kunnen zijn, dat we onbedoeld hém raakten, en dat •willen wij tot geen prijs in dit geval.

Aan den Jubilaris wijdde J. W(aterink) in Trouw een felicitatieartikel.

En daarover, niet over den negentigjarige, wilden we het hebben. J. W. schrijft o.m.^na vastgesteld te hebben, dat de jubilaris in zijn werk een christen is: „Vele Christenen in Nederland hebben het betreurd, dat hij ondanks het positieve schriftuurlijke geluid, dat hij zoo menigmaal liet hooren, niet alleen voorstander was van openbaar onderwijs, maar ook liberaal in de politiek". En hij gaat dan voort: „Het is hier de plaats niet om uitvoerig over die schijnbare tegenstelling in hem te schrij-ven. Voor hemzelf hing zijn politieke houding wel degelijk met zijn christelijke overtuiging samen".

We vragen uw aandacht voor één woord: s c h ij n-b a a r. Het feit, dat iemand aan wien J. W. den christennaam niet ontzegt, voorstander is van Openbaar Onderwijs en liberaal in de politiek, dat is volgens J. W. slechts een 's c h ij n b a r e tegenstelling. De kwestie wordt afgedaan daarmee, dat voor den betrokkene zelf diens politieke houding wel degelijk met zijn Christelijke overtuiging samenhing.

Nu denken we er niet aan, ons een oordeel aan te matigen over - de verhouding waarin iemand als de jubilaris, over 'wien J. W. schrijft, staat tot God den HEERE in het aangezicht van Jezus Christus. Dat hebben onze vaderen ook nooit gedaan als ze stonden tegenover menschen, die in de kerk en in hun huis Christen waren en liberaal in de politiek. Maar ze hebben den ernst van zoo'n situatie ook niet verbloemd. Niet gezegd: hier is slechts een schijnbare, maar wel: hier is een échte tegenstelling. Ze hebben niet personalistisch geoordeeld: voor henzelf hangt die politieke houding samen met hun Christelijke overtuiging. Maar ze hebben rustig ontkend, dat men uit waarlijk Cttristelijke overtuiging liberaal kan zijn in de politiek, al hebben ze de mogelijkheid van een dwalende consciëntie in rekening gebracht.

Gelooft J. W. ook, dat iemand vandaag ook uit Christelijke overtuiging lid van de Partij van de Arbeid kan zijn?

We zijn erg bang, dat J. W. in zijn oordeelvellingen — hij kwam er ongevraagd mee voor den dag — wel zeer sterk in personalistische, subjectivistische wateren is verzeild.

We achten dat niet onbedenkelijk. En zien hier weer een symptoom van het feit, dat alle subjecti'visten zoo heel „ruim" in hun oordeelvellingen zijn tegensver niet-Gereformeerden, maar zoo eng in hun ingewanden als het ons vrijgemaakten betreft.

Onder­ Wij zijn géén voorstanders van Openbaar wijs.

Wij zijn niet liberaal in de politiek.

En waarom klaagde J. W. op een synodale vergadering, die hij overigens nogal spaarzamelijk bezocht wegens zijn drukke werkzaamheden, dat „ons aller Moeder" in gevaar was, omdat enkele van haar kinderen weigerden het zaad des verbonds te houden voor (reeds) wedergeboren ?

J. W. had kunnen weten, dat deze weigering wel degelijk samenhing voor henzelf met hun christelijke overtuiging.

Of vindt hij de weigering een synodaal perfectum te slikken erger dan Openbaar Onderwijs en liberaal in de politiek?

We vragen slechts. Waarom zijt GIJ zóó'nauw in uw ingewanden?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen