Prof. Zuidema „als" hoofd en dezelfde „als" romp

, , Kuyper heeft met zijn leer der Gemeene Gratie, der Pluriformiteit der kerk en m-et zijn onderscheiding tussen een zichtbare en een onzichtbare kerk en tussen de kerk als instituut en als organisme, daarmede volgens den heer Zijlstra bewerkt, dat het gezicht op kerk en confessie kan worden verdonkerd. Want de kerk als organisme bestaat z.i. niet. Blijft dus over .wat Kuyper de kerk als instituut noemde".

Op deze vluchtig neergetikte volzinnen van de inmiddels als brochure verschenen artikelen van Protessor Zuidema in de Nw. Prov. Gron. Crt., op deza volzinnen als „veld van onderzoek" dan heeft K. S. voor eenige weken reeds geoogst. Het zij mij geoorloofd een kleine nalezing te houden van — we zullen maar zeggen — , , geplukte aren".

Vluchtig neergetikte volzinnen.

Want reeds door hun stijlgebrek verraden zij den haast, waarmee Professor Zuidema ditmaal werkte. Het „daarmede" in den eersten volzin is een „stilwidrige" overtolligheid. Dat verraadt, dat Professor Zuidema, die anders zoo knap en rustig analyseeren kan (Occam, Kuyper, Bavinck, Greijdanus, Sartre en Heidegger) ditmaal wel aan het werk is getogen met het luchtig gevoel, dat de te analyseeren stof minder weerbarstig en het resultaat van zijn inspanning slechts voor de krant was.

Maar daar nu niet van!

Iets anders boeide ons in zijn brochure, die we haastig besteld hadden en waarvan we de lectuur niet zonder vreeze begonnen. Omdat we Zijlstra's „Tenzij" niet zonder belangstelling gelezen hadden en voor Zuidema's critisch vermogen niet zonder respect waren.

Edoch.

Reeds dat spreken van „de kerk als instituut" en „de kerk als organisme" kan ons maar matig bekoren. Aangenomen toch, dat we aan de kerk onder mesr kunnen onderscheiden haar „instituut" en haar „organisme", dan blijft nog de vraag of we kunnen spreken van de kerk als instituut en van de kerk als organisme.

Of we aan de kerk, die zeker geïnstitueerd moet zijn een „instituut" kunnen onderscheiden en „een organisme" is voor ons nog lang niet zeker. Maar gesteld al, dat het kan

Aan Professor Zuidema, aan den heer Zijlstra, aan D. E. C. en aan alles, wat — om een term van de universalistische Romantiek te gebruiken — , , Menschenantlitz tragt", kan ik onderscheiden een hoofd en een romp.

Het is niet zinloos te spreken van het hoofd van Professor Zuidema. Want een hoofd hééft hij. Ik heb een van zijn hoorders eens hooren zeggen: „Daar zit een kop op!" En ik verzeker U, het is niet zinloos van den romp van D. E. C. te spreken! Want dien hééft hij. Maar of het nu zinvol is te spreken van , , Professor Zuidema als hoofd" en — het zij ons vergund — van „Professor Zuidema als romp"?

Maar gesteld al dat het kan

En gesteld, dat iemand tot mij, als ik sprak van „Professor Zuidema als romp" zou zeggen: „Maar Professor Zuidema als romp bestaat niet!" hoe zou Professor Zuidema het dan vinden als D. E. C. zou antwoorden: „Welnu, dan blijft over: Professor Zuidema als hoofd"?

D. E. C. vleit zich met de gedachte, dat D. E. C., indien het mocht gebeuren, dat hij nog ooit eens tentamen Logica zou moeten afleggen bij Professor Zuidema, voor déze logica drie maanden oftewel onvoldoende zou krijgen.

En als de Professor even critisch nadacht, "dan zou het tóch kunnen zijn, dat hij oordeelde, dat D. E. C. sedulo en niet zonder vrucht de colleges gevolgd had.

„Met hoofd en leden".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen