God zoeke dit weggedrevene

We zaten op één van onze vacantiedagen na den noen wat te soezen in het zonnetje. Uit een luidspreker ergens uit de omgeving had de vanouds bekende stem van den nieuwslezer van het A.N.P. ons weer bijgewerkt, Korea en Brussel, een milliard pond sterling als eerste uitgave voor de Britsche herbewapening: Wilt gij den vrede bereidt U ten oorlog

En wat namediteerend over de weinig moed gevende berichten uit het Verre Oosten, de mogelijkheid van een nieuw wereldconflict, de zwakheid van een West-Europa, dat bhjkens de Belgische onlusten zelf zoo-' veel revolutionaire krachten blijkt te herbergen, besloop ons de vrees. Het meest nog om dat groepje kinderen, dat volkomen argeloos verdiept was in het spel en voor wier besef Korea en Brussel en het Engelsch Lagerhuis niet bestonden Arme kindertjes, dachten we.

Toen begon een van die kleinen, een meiske van een jaar of acht met een allerliefst en zuiver stenometje te zingen:

Wat de toekomst brengen moge. Mij geleidt des HEEREN hand.

Moedig sla ik dus de oogen Naar het onbekende land.

En even later:

HEER, zijn vaak Uw wegen duister Nimmer vraag ik toch „waarom? " Eenmaal zie ik al Uw luister Als ik in den hemel kom.

Op eenmaal was onze vrees weg.

En dat kinderlied klonk ons als een bestraffing in de ooren: Kleingeloovige, waarom hebt gij gewankeld?

We knoopten met dat meisje even later een gesprek aan. Dat meiske interesseerde ons. Ze was afkomstig uit Amsterdam en vertoefde met haar moeder in een naburig pension. Een moeder, die een alles behalve voorbeeldig leven leidde. Van vader gescheiden waren haar vrienden vele. Meer zij er niet van verhaald, dan is het best er van gesproken. Het trof ons, dat uit den mond van een meiske van die moeder (!) zulk een schoon lied gekomen was. En we vroegen: Rietje, waar heb jij dat mooie versje geleerd? Kregen ten antwoord: Op school, mijnheer! Door verdere navraag bleek ons, dat het meisje in de hoofdstad een Gereformeerde school bezocht: een school, die den naam van één der groote Voortrekkers droeg. Op onze vraag, of het meiske ook wel eens in de kerk kwam, gaf ze een ontkennend antwoord: „maar ik heb nog wel een oom, die dominee is", waarop ze een ons wel bekenden naam noemde.

Daar zagen we op eenmaal den afval heel concreet voor ons. Moeder, uit een christelijke omgeving afkomstig, zich prostitueerend in een vacantie-oord. Het kindje nog op de christelijke school. En als de HEERE het arme kind niet bewaart straks op moeders voorgang in de strikken der zonde.

Toen is er een schietgebed uit ons hart geschoten. Of het ook voor dit kindje waar mocht wezen:

Wat de toekomst brengen moge Mij geleidt des HEEREN hand.

En we hebben gevraagd of de Heere ook aan deze kleine mocht geven:

Eenmaal zie ik al Uw luister Als ik in den hemel kom!

Arme kleine kindermond, die ons op zulk een tijd zóó heeft vertroost!

God zoeke dit weggedrevene!

En de Goede Herder erbarme zich over dit schaap!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen