Alle verandering is géén verbetering, Hommio!

In het Gereformeerd Weekblad (hoofdred. Berkouwer-Ridderbos) begint Dr N. J. Hommes een artikelenreeks onder 't opschrift: „Anno san c to en aflaat".

Toen we het opschrift lazen, dachten we eerst met een niet gecorrigeerde zetfout te doen te hebben. Zoo was ons oordeel der liefde. Beter gezegd: de onderstelling onzer liefde. Maar toen we het artikel zelE lazen, bleek onze onderstelling er naast. De fout keert n.l. zoo consequent weer, dat we wel moesten denken niet aan een fout van den zetter, noch aan een slordigheid van een ditmaal wat vluchtigen corrector, maar kan een vergissing van den geleerden auteur.

Een moment dachten we, dat een ander hem op een dwaalspoor had gebracht. Immers de schrijver citeert in zijn artikel een studie van Professor Bakhuizen van den Brink in het Nederlands Theologisch Tijdschrift van April dezes jaars, dat — althans volgens Dr Hommes — ook al het opschrift moest dragen: Anno San c to". Dus, concludeerde onze liefde, het is geen vergissing, maar navolging. Hetgeen onder het ge^ leerdenvolk meer voorkomt. Onder hen — we spreken hier uit bevinding — is het dikwerf al precies als onder de schapen: als er één over den dam is, dan volgen er meer. En dat hoewel geleerde mannen nog al eens plegen af te geven op den „kuddegeest".

Edoch — ditmaal was onze liefde er al wederom naast. En we biedeU; nu we toch aan 't biechten zijn, zoowel aan Dr Hommes als aan Professor Bakhuizen van den Brink onze excuses aan. Want het eerste schaap, dat ditmaal over den dam ging bleek Dr Hommes en niet Professor Bakhuizen van den Brink te zijn. De laatste blijkt behalve Latijn ook Itallaansch te kennen. En niet alleen te weten, dat de Roomsche kerk Latijn als kerktaal voert, maar ook dat zlJ een Italiaanschen clerus heeft: de Roomsche aartspriester usurpeert met bijna uitsluitend Italiaansche kardinalen de macht in de wereldkerk. Monseigneur de Jong en kardinaal Spelman spelen in het conclave lang niet de eerste viool. En zoo gevalt het, dat er in de Roomsche Biëncorf behalve veel Latijn ook nog wel eens een inondje Italiaansch valt, en dat er Anno Sanoto, in het Heilige jaar, behalve over den Annus sanctus ook nog wel op zijn Italiaansch over den „Anno santo" gesproken wordt.

Hadde Dr Hommes zich de verbuiging van annua herinnerd, hij hadde over „Annus sanctus en aflaat" geschreven of bijaldien hij het Italiaansch boven het Latijn hadde geprefereerd, hij hadde den titel „Anno santo en aflaat" gekozen. En zeker niet Professor Bakhuizen's opschrift „Anna Santo" in „Anno Sanc to" hebben veranderd. Alle verandering is geen verbetering, Hommio! O!

Overigens zij Dr Hommes van de goede bedoeling dezer kantteekening overtuigd. Om de taal der recensenten te spreken: het diene hem ten bewijze, met hoeveel aandacht we het Weekblad in het algemeen en zijn artikel in het bizonder nog anno sancto volgen. En bovenal mogen deze regelen hem ten bewijze strekken, dat de homo ludens, de spelende mensch, dien hij voor enkele jaren zoo noode zei te missen, zélfs in de kringen der vrijgemaakten niet zoo schaarsch is als hij meende.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen