Voor 80 jaar

Geen historievervalsing

Een feest der volksbevrijding heeft men van de Aprildag gemaakt. Is ooit, zo mag men vragen, de betekenis van een historisch feit snoder miskend! Lees wat de Europese pers dezer dagen de heugenis van ons feest ten beste gaf, en laat, waar de landzaat uw historie vervalst, de vreem, deling het u ter ere Gods vertellen, van hoe oneindig verder strekking de gebeurtenis was, wier eeuwgetij ge hebt gevierd.

Niet slechts voor Holland, maar voor de mensheid is met de verrassing van Den Briel, het zaad der echte vrijheid in de bodem van, 't volksleven gelegd. Eerst door die bekentenis is de betekenis van 't feit gewaardeerd. En wie dus feest hadden moeten vieren? Niet onze Liberalisten, die, in naam der vrijheid, de vrijheid van conscientie weer durven aanranden. Niet onze Conservatieven, voor' wie in Orde en Rust de natuurlijke grens getekend ligt, waarbinnen hun verdediging van conscientievrijheid beperkt blijft. Niet de mannen van onze Schoolwet, die zelfs de heugenis van wat Conscientievrijheid is en eist, wel uit het nationaal bewustzijn zouden willen uitroeien. En wie dan wel? Ons dunkt: de gelovige aller^ eerst, hier en in alle land ter wereld, die nóg voor zijn belijdenis lijden zou, zo hier niet het bestaansrecht dier belijdenis in het kostelijkst bloed verworven was. En voorts, de Portugese Jood, wiens voorvaderen de brandstapel niet zouden ontkomen zijn, had Hollands erve hun geen schuilplaats geboden. En voorts, de duizenden bij duizenden der refugié's, wier geslachten reeds voor lang door de Franse dragonderkling waren afgesneden, zo de herberg van Gods kinderen hun in Holland niet heur poorte geopend had. En voorts, ook de vrijdenker, die van edeler zin blijk zou geven, zo hij rondborstig erkende van de vrucht des geloofs in dit klassieke land der vrijheid geleefd te hebben, in stee van, gelijk nu, de slang te wezen, die haar gif spuwen durft in het leven, door welks warmte ze gekoesterd is.

Men late zich niet om de tuin leiden.

Het geldt hier niet de opvatting der geschiedenis, maar die geschiedenis zelve.

De officiële feestredenaar te Brielle, een man wie niemand kennis van onze historie, noch talent van vinding, noch gloed van taal ontzeggen zal, toonde het nog gister op schrikwekkende wijs, hoever die, men moet het wel geloven onwillekeurige, onopzettelijke, maar toch niettemin onverantwoordelijke reconstructie der geschiedenis reeds gaat. Verbeeld ui In de feestrede binnen Brielle's muren, dat een koning uit het Oranjehuis het hoorde, kan op het eeuwgetij van 1 April van de Dathe.ens, van de De Bressen, van de Modets, van de Marnixen gezwegen worden, en wordt de omkranste erewijn aan een tegenvoeter der martelaren als Spinoza onder de „edele kampvechters der waarheid", uitgereikt. Dat is de asse onzer vaderen te nagekomen! En als de feestredenaar dan met de brede sluit, dat wat ook gedoogd worde, de dweepzucht van onze vrije gebannen worde, dan zou een Marnix, een Coornhert zelfs, wetend aan wier adres deze woorden gingen, hun met hun manlijke taal geboden hebben: „Werp geen smet op wat ons het enig heilige was, of voor het minst, laat af van onze lof!" Neen, niet de hartstocht van de vrijdenker, niet de zucht naar ongebondenheid van de op • vrijheid pratte burger, maar alleen de kalme bezieling van de gelovige, geeft tot een weerstand, als ons volk eens bood, volhardende kracht. Geen volksbeweging gaat diep, of ze is reeds een kerkelijke beweging. Wat buiten de „religie" omgaat, ontlokt aan de fijnste snaren van ons mensenhart zelfs geen toon.

De Standaard 4 April.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen