VU Magazine 1974 - pagina 303

Ds. Hessels Mulder:

ontmoeting met mensen was 't boeiendst Ds. J. Hessels Mulder, van 1953-1971 studentenpredikant van de VU en van 1971 tot Ijuni j.l. universiteitspastor aan dezelfde VU, kan op een tamelijk woelig brok universiteitsgeschiedenis terugzien. Hij maakte de periode dat zijn studenten'gemeenteleden' 'zich omvormden van in gezelligheids verenigingen georganiseerde 'buitenstaander' tot actievoerende 'betrokkenen' mee in een bijzondere positie, door VU-magazine in een gesprek met ds. Hessels Mulder aangeduid als 'geestelijk verzorger van twee elkaar bestrijdende legers'. Misschien een wat martiale beeldspraak, maar wel één, waaruit kan blijken dat ds. Hessels Mulder menigmaal de rol op zich nam van bemiddelaar wanneer studenten en autoriteiten het met elkaar aan de stok hadden. Het antwoord dat hij gaf op de vraagwatheminzijn functies aan de VU het meest had bevallen, luidde, na enig nadenken: 'De ontmoeting met mensen; ik houd van mensen en van het gesprek met mensen. Het maakt voor mij weinig uit, of dat gesprek wordt gevoerd met een koffiejuffrouw of een hoogleraar en verder dat ik van zo verschillende kanten zoveel vertrouwen heb genoten'. Dat was een antwoord, dat wat VUmagazine betreft, typerend was voor de instelling waarmee ds. Hessels Mulder aan de VU rondliep. Overigens is het niet zo, dat ds. Hessels Mulder pas in '53 toen hij er een functie kreeg bij de VU betrokken geraakte. Hij studeerde ertheologie vanaf 1926 (menige ondervraging omtrent zijn opstelling in de zaak-Geelkerken was in de groentijd zijn deel), maar ook daarvoor al was er een binding, getuige de volgende uitspraak: 'Waardoor raak je aan zo'n universiteit met je hart verbonden? Ik heb als jongetje mijn vader nooit anders dan enthousiast over VU-dagen horen praten. Dat steekt je aan. Een heleboel dingen waarvan je je levenlang blijft houden, heb je thuis opgedaan; dat is haast grondleggend voorje leven'.

Eenzaamheid kan ontstellende vorm krygen VU-magazine had een uitvoerig gesprek met ds. Hessels Mulder. De gespreksstof is rond een paar onderwerpen samengebracht. Het

/

eerste had betrekking op de veranderingen in de studentenwereld. De vragen gingen over de kerkelijke interesse, eenzaamheid en engagement bij de studenten toen en nu. 'De eerste tien jaar (dat is dus van 1953 tot ongeveer 1963), toen ik nog alleen studentenpredikant was aan de VU, heb ik veel kunnen profiteren van het feit, dat de studentenwereld anders was georganiseerd dan nu. De gezeliigheidsverenigingen het corps, de VVSVU Liber, functioneerden werkelijk en door op die verenigingen greep te krijgen, had je meteen contact met een heel brok studentenleven. Aan de bar zittend ontmoette je veel studenten; dat 'bar' klinkt misschien wat lichtzinnig, maar toch zijn daar heel wat serieuze gesprekken gevoerd die met m'n werk verband hielden. Er waren tal van organisaties waarmee je heel wat kon doen. Zo had de NCSV verschillende bijbelkringen; de centrale bijbelkring stond een paar jaar onder mijn leiding. Daar werd met de leiders van de verschillende bijbelkringen het bijbelgedeelte, dat zou worden behandeld, goed doorgesproken. Zij gaven dat dan weer aan hun eigen kringen door. Toen ik aan de VU kwam, was dat dus een wijdds. J. Hessels Mulder

vertakt werk. Ook met de Calvinistische Studentenbeweging heb ik intensief samengewerkt. Vanuit die organisaties kwam je gemakkelijk tot de persoonlijke contacten die ik altijd het belangrijkst heb gevonden, maar tevens het moeilijkst te bereiken. Vroeger werd het min of meer vanzelfsprekend geacht door de studenten dat ze een dominee op bezoek kregen. Hoe dat werd gewaardeerd, wist je natuurlijk niet, maar je werd tenminste ontvangen. Niet dat me in een latere periode ooit de deur is gewezen, maar wel kon je vaak via het gesprek merken, dat men liever contact zou hebben met een dominee, wanneer men dat zelf zou zoeken, in plaats van het te krijgen voorgeschoteld. Zo'n mentaliteit begon in de laatste jaren op te komen en ik denk dat die nu veel sterker aanwezig zal zijn'.

Eenzaamheid 'De opkomst van de Studenten Vakbeweging en de diverse protestbewegingen hebben veel veranderd. Eerlijk gezegd betreur ik het grotendeels verloren gaan van de vriendschapsorganisaties; ik geloof dat de huidige studenten-predikanten dat ook nog steeds doen. Want zelfs als je lid bent van een gezelligheidsvereniging kan de eenzaamheid een geweldig probleem zijn. Ik heb, toen ik zelf student was, ervaren datje alleen in een stad, zonder wezenlijke relaties al gauw een eenzaam bestaan gaat leiden. Ik kan me nog goed herinneren - hoewel ik me toch tamelijk enthousiast heb bewogen in het studentenleven van die dagen - hoe de eenzaamheid ineens over je kan vallen. Ik dacht, dat dat is verscherpt door de enorme toeneming van studenten; een massa is nog geen gemeenschap. Ik vermoed dat de factoren die eenzaamheid kunnen veroorzaken, zijn versterkt in de studentenwereld. In Uilenstede waar zoveel studenten bij elkaar zijn, kan het probleem zich soms in ontstellende vormen aan je opdringen. Dat men er een 'huiskamer' heeft ingericht, waar ieder die zich eenzaam voelt, kan binnenlopen, wijst erop dat het probleem er wordt gevoeld. De VU waaraan ik studeerde was een intiem, gezellig schooltje; de massa's die nu de colleges bezoeken, moeten wel leiden tot ont-persoonlijking van de verhoudingen'. 5

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen