GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1974 - pagina 64

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1974 - pagina 64

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Visjes vangen in Zaïre VU-bioIoog Sjoerd P. Klapwijk (27), pas afgestudeerd, hoopt dezer dagen naar Zaïre (voormahg Kongo) te vertrekken voor een baan als assistent aan de Université Nationale du Zaïre. In afwachting van tickets binnendrentelend bij VU-magazine, laat hij zich ontvallen bij een verkennend bezoek van 3V2 maand vorig jaar aan Zaïre 4500 vissen te hebben gevangen in dienst van de wetenschap, een mededeling waarvan VU-magazine ogenblikkelijk uitleg wenst. Hoe? Waarom? Waartoe? Sjoerd Klapwijk: 'Voor dat land is vis vrijwel de enige betaalbare bron van eiwitten, althans voor een groot deel van de bevolking. Maar men weet heel weinig af van de vissen, die in de rivieren voorkomen. Er zit veel vis, maar wat hun voedsel is, hoe de beesten leven, wanneer ze paren, kuit schieten en dat soort dingen, weet men niet. De Belgen hebben zich in de koloniale tijd vrijwel uitsluitend beziggehouden met de beschrijving van de soorten. Ze wilden zoveel mogelijk soorten in hun kolonie beschrijven. Daarmee moet je ook inderdaad beginnen, een soort Adamstaak, maar ze waren weinig gespitst op andere dingen. Maar je kunt je voorstellen dat als je de visserij wilt uitbreiden, je meer moet weten, wil je voorkomen dat de vis verdwijnt. Dat is in Nederland ook zo. Het mooie voorbeeld is hier de minimum lengte van de snoekbaars, die je mee naar huis mag nemen. Visserij-biologen vonden uit dat snoekbaarzen zich pas na het bereiken van een bepaalde lengte voortplanten. Dat moet je gewoon weten als je wilt blijven vissen, anders moord je de populatie uit. Maar daar in Zaïre is de visserij nog helemaal vrij. Iedereen vist zoveel hij kan, met alle middelen die er zijn, haken, netten . . . Ook de allerkleinste vissen worden mee naar huis genomen. In de binnenlanden schijnt het ook te gebeuren, dat ze met een heel dorp een moeras droogleggen door er een dammetje om te bouwen en het dan leeg te laten lopen. Dat is natuurlijk een heel slechte methode van vissen want zo moord je alles uit. Op dit moment gaat het nog goed omdat er niet al teveel mensen zijn en - dat is mijn idee - nog geen geld hebben om betere visapparatuur te kunnen kopen, maar als dat wel zo zal zijn, dan kunnen ze de boel leegvissen. Daarom is onderzoek nodig, afgezien van het

feit dat je het als bioloog gewoon interessant vindt. Je wilt gewoon alles van die dieren weten. Voor veel biologen geldt dat hun vak hun hobby is.'

Ontwikkelingshulp Het verblijf in Zaïre vorig jaar van drs. Klapwijk kwam voort uit een initiatief van VUhoogleraar prof. Vlijm en hetDirektoraat Internationale Technische Hulp van het Ministerie van Ontwikkelingssamenwerking financierde de reis. Doel ervan was om zich voor te bereiden op een eventuele baan bij de Université Nationale om daar het werk voort te zetten van VU-bioloog dr. C. J. J. Richter die er al jaren zit, een contact nog uit de Sjoerd P. Klapwijk

10

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1974

VU-Magazine | 516 Pagina's

VU Magazine 1974 - pagina 64

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1974

VU-Magazine | 516 Pagina's