VU Magazine 1974 - pagina 139

Het Amish-volk door dr. P. J. G. Keuss

Je kunt een dag lang door de 'graanschuur van de wereld' rijden - dat is ruwweg het landbouwgebied van Ohio tot Nebraska, V.S. - zonder het gevoel te hebben een meter verder gekomen te zijn. Daar rijst tegen de horizon dezelfde aluminium container al weer op, die nogal contrasteert tegen het diepgroene golvende akkerland, zoals je in gedachten naar Nederland schrijft. De maïsvlakten zijn door de Combine Harvesters nagenoeg geheel kaal geschoren en de strobalen liggen op de langarmige grijpers te wachten. Ruigpoot buizerds, die in de lucht hangen, houden het muizenbestand binnen de perken. Verder, hoog op de poten staande windmolens die drinkwater voor het vee oppompen. Soms is er een lichte opeenhoping van boerenbedrijven, woonhuizen en een veevoeder- of meelfabriek. Dat is een landbouwersdorp. Kalona, op ± 20 mijl van lowa City, waar de Amerikaanse psycholoog Dick S. en ik op een herfstige maar zonnige zaterdag namiddag naar toe rijden, verschilt op het eerste gezicht nauwelijks van andere Midwest plaatsen. Alleen het oriëntatiepunt in de dorpskern ontbreekt, de kerktoren. De Amish-gelovigen onderhouden geen kerkgebouwen. Ook kennen ze geen auto's. Zo rijden we een beetje onbehaaglijk in onze Ford Pinto over de stille landweggetjes en proberen het pluimvee te omzeilen dat kakelend de weg oversteekt. Daar zien we waar we wezen moeten. In de kant van de weg staat een lange rij zwarte buggies (koetsjes) geparkeerd met grote gevarendriehoeken achterop. Met het gevoel een overtreding te begaan zet ik mijn auto ertussen. Een groep van ongeveer vijftig in het zwart geklede mensen - zonder uitzondering met hoofddeksel - bevindt zich naast een boerenwoonhuis op een weiland ter grootte van een kwart voetbalveld. Men verdringt ziis^ rond een langwerpige ruwhouten tafel waarop zich onverpakte etenswaren, landbouwprodukten, kleine werktuigen en kleren van ruw weefsel bevinden. Een man in kleding van moderne snit bezingt de goederen en prijzen. Het is marktdag. Al meer

'Lang geleden'

dr. P. J. G. Keuss

dan 250 jaar proberen de Amish gemeenschappen zichzelf te onderhouden. En om aan de voor hun sobere bestaan noodzakelijke produkten en levensmiddelen te komen, hebben ze dit soort markten dat veel van ruilhandel wegheeft.

In een met een halve deur afgesloten houten schuur, staat een oudere vrouw eigengemaakt ijs te verkopen, dat niet eens zo slecht smaakt. Ik probeer me in de duitse taal met haar te verstaan, die ze verondersteld wordt te beheersen. Het gaat moeizaam - van beide kanten moet ik erkennen. Waar de Amish oorspronkelijk vandaankomen. Ze weet het niet. 'Het is zo lang geleden, meneer.' Mijn al kalende collega Dick S., die wat nietig doorkomt bij de behaarde reuzen die om hem heen staan te converseren, hoor ik af en toe in de lach schieten. Deze eenvoudige zich van het ijdele aardse leven bewuste mensen hebben een gezond gevoel voor humor, zo deelt hij me naderhand mee. Ook wij kopen wat: taartjes, koeken. Vanavond hebben we een party in Dick's huis en deze onamerikaanse versnaperingen zullen de gespreksstof van de avond opleveren. Paardehoeven schrapen over het asfalt. De buggies worden ingeladen. Iemand

Buggies langs de weg geparkeerd mmmmmmms^^m^^mm.

33

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen