VU Magazine 1978 - pagina 174

1 ^ magazine 40

Uit de hortus door Daan Smit

Opuntia Tot de vele geslachten bede plant op den duur volkovattende famihe van de cac- men gaat deformeren. In de tus-achtigen (Cactaceae), volle zon echter zullen ze vormen de Opuntia's of voorspoedig groeien en in schijfcactussen een belanghet voorjaar, omstreeks rijke groep. Binnen dit mei, de eerste nieuwe geslacht komen zowel heel scheuten ontwikkelen aan kleine soorten voor als mede toppen van de overjarige ters hoge, die in hun naschijven. tuurlijke groeiplaatsen tot Wanneer deze jonge scheubomen van 5 en meer meten zichtbaar worden is het ters kunnen uitgroeien. Tetijd de planten meer water genwoordig rekent men te geven. Gedurende het uitsluitend die soorten tot groeiseizoen, dus van mei de Opuntia's, welke schijtot oktober, houden we de ven vormen. De rolronde, Opuntia's steeds matig of kogelvormige soorten vochtig. Ze mogen wel eens behoren volgens de moderworden vergeten; dat zal ze ne indelingen tot het niet schaden. geslacht Tephrocactus, Cy- Vanaf oktober geven we lindropuntia, e.a. minder water, omdat dan Reeds voordat Columbus de natuurlijke rustperiode in 1492 Amerika ontdekte, intreedt. In een verwarmd waren de Opuntia's al in vertrek mag de vijgcactus Europa bekend. Ze komen nooit uitdrogen, anders nu algemeen over de gehele ontstaan er kurkvlekken op wereld voor, in het bijzon. de schijven, welke nooit der in tropische en subtromeer zullen vergroeien. pische gebieden, zoals in Staan ze op een hchte zollanden rond de Middelderkamer, waar het niet landse Zee. Vele soorten mag vriezen, dan kan worden hier vanwege hun volstaan worden met bij fraaie bedoorning, in grote voorbeeld eens in de maand hoeveelheden, gekweekt of te gieten, al naar gelang de geïmporteerd, vooral uit temperatuur van het verZuid-Frankrijk, Italië en trek. Hoe koeler we de Spanje, waar ze enorm planten echter kunnen lagoed groeien, wat ze in onze ten overwinteren, hoe beter droge huiskamers trouwens het is! ook doen. Verpot wordt vlak voor de De verzorging als kagroei begint, zo omstreeks merplant is uiterst eenvoubegin tot half mei, in een dig, wel moeten we enkele beslist noodzakelijke factoren in het oog houden. Zo moeten ze binnenshuis op een erg zonnige plaats staan. Zetten we ze ver van het raam af, waar ze weinig of geen zon krijgen, dan groeien de ronde schijven uit tot lange, dunne slierten, die gaan hangen, zodat

grondmengsel van 2 / 3 bladgronden 1/3 kleigrond. Het is aan te raden wat houtskoolas aan het grondmengsel toe te voegen. Hierin zit o.a. veel kali en sporenelementen, hetgeen een betere kleur en bedoorning bevorderd. Mits goed verzorgd, hebben Opuntia's weinig last van ziekten of plagen; soms worden ze belaagd door wolluizen, die met een kwastje, eventueel gedoopt in wat brandspiritus tussen de doorns worden verwijderd. InZuid-Amerika werden vroeger en nu nog wel, zei het in mindere mate, grote hoeveelheden Opuntia's gekweekt, om hierop weer de Cochenille luis te laten leven. Deze werden op gezette tijden geoogst en gedroogd, waarna ze als kleurstof werden verkocht. Om de stoofpeertjes mooi rood te laten worden, haalde men bij de drogist een zakje perenrood, waarschijnlijk niet vermoedend dat het van de Cochenille luis afkomstig was! Vermenigvuldigen doen we door middel van stek; iedere schijf kan een jonge plant geven. We snijden voor dit doel, tijdens het verpotten, of in de loop van de zomer, wanneer de nieuwe schijven zijn uitgerijpt, een schijf af, waarna we ze minstens 24 uur laten drogen. Daarna kan meteen worden opgepot in het zojuist genoemde grondmengsel; om rotting te voorkomen, gieten we echter pas weer na ca. 3 weken. Mooie soorten zijn o.a. Opuntia microdasys met vrij kleine, geel bedoornde schijven, terwijl de vorm „Albispina" wit bedoornde schijven heeft. Opuntia leu-

cotricha heeft grote wit behaarde en bedoornde schijven en is een forse groeier, evenals de blauwberijpte, zeer grote Opuntia robusta; iets minder fors, doch zeldzamer, is Opuntia gosseliniana, waarvan de schijven met lange haren bezet zijn en soms met mooie gele bloemen kunnen bloeien. Opuntia bergeriana heeft kleinere, langwerpig ovaalronde schijven, bezet met flinke doorns en bloeit met grote, donkerrode bloemen. Alle Opuntia's vormen voor de vakantieganger, die landen rond de Middellandse Zee bezoekt, een dankbaar objekt om mee naar huis te nemen, waarvoor één schijf al voldoende is. Een voorzichtig afgesneden, goed uitgegroeid exemplaar (oppassen voor de doorns!), zorgvuldig verpakt in kranten, zet men thuis in een bloempot met genoemd grondmengsel en behandelt hem verder als een stek. Als we een schijf kunnen meenemen met reeds gevormde knoppen, geeft dit nog grotere voldoening, daar die knoppen zich dan in huis ontwikkelen en, al naar gelang het sooct, rode, rose of gele bloemen geeft. Deze bloemen krijgt de plant slechts één keer, omdat de Nederlandse zon over 't algemeen niet krachtig genoeg is om de aanleg van bloemknoppen te bevorderen. Wanneer de planten gedurende de zomer op een zonnige, droge plaats in de tuin worden gezet, zal de mooie vorm lang behouden blijven en tevens een blijvende herinnering vormen aan een vakantie. Soorten die we meestal verwilderd langs spoorbanen of op droge vlakten vinden, zijn de met vrij weinig doorns bezette Opuntia ficus-indica, die gele, rose of rode bloemen op grote, ovaalronde schijven heeft; de vruchten van deze soort zijn eetbaar en heten cactusvijgen, welke bij ons steeds meer als delicatesse worden verkocht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen