Gysberti Voetii Selectarum disputationum fasciculus - pagina 270

2 16

DlSp. VIII.

D

E

P

E K S

N A

C

II

K

I

S T

I

ME

I)

I

R

A T

I

S.

P AKS

III.

nec propria attributa unius snnt alterius, nec de se invicem praedicari possunt, nisi in sensu identico. Hinc dicimus essentiam diviuamessecom-

est ratio formalis alterius,

munieabikmi; personam esse incommunicabilem. Personam generare &spirare persouam: essentiam vero ut sic nec generare nec spirare. 2.Quia in concreto nulla attributa de

Deo aut de Personis

limitate in sensu formali praedicantur, nisi

cum

contradi-

omnipotens, omniscius, infinitus, a se, xLrbS-sog &c. qua Deus absolute, seu qua essentia divina; non qua filius seu secunda persona. Rursum filius genitus est a patre, alius est a patre, & realiter est ab illo distinctus qua filius scil. non qua Deus. Similiter Pater generat filium, est a se seu a nullo, (ita ut ei soli competat aseitas, innascibilitas, generatio activa) sed qua pater, non qua Deus. Distinguendum ergo inter attributa essentialia & personalia. Et vulgatissima est distinctio inter ea quae o-lm^wg, non wroo-rtxrutGig & inter ea quae vice versa de persona aliqua divina sunt accipienda. 3. Quia dist. liaec accarate non observata varios errores peperit ut antiquorum Arrianorum, Sabellianorum, & liodiernorum Socinianorum, Anabaptistarum circa doctrinam de Trinitate, de Christi persona, duabus naturis, incarnatione Et Pontificiorum quorundam circa quaestionem de xLroS-ey, de qua ex professo egimus in prima parte selcctarum disp. denique Remonstrantium circa usus practicos doctrinae de Trinitate, [pag, 341] de qua

stiuctione

e.

gr.

est

filius

;

;

;

:

;

eadem part. 1 peculiaris disp. nostra. Nec obstat quod aliquid formaliter acceptum ratione unius formalitatis, materialiter iterum accipiatur, seu se liabeat ut materiale quid ratione alterius & ulterioris formalitatis & principium aut subjectum aut objectum quo ratione hujus principii, aut subjecti aut objecti quod nihilominus se habeat ut principium aut subjectum aut objectum quod ratione alterius principii, aut subjecti aut objecti quo ; & respectivum ratione hujus absoluti simul absolutum sit ratione alteriils respectivi & abstractum ratione hujus coiicreti, simul concretum, aut quasi concretum sit, ratione ulterioris abstractionis. Semper enim in ejusdem formalitatis, respectus, & comparationis termiuis manendum est, ne fallacia krzpoXtfrr\moq committatur. Sic e. gr. anima humana est principium quo, intellectionis, si comparetur cum homine, qui est principium quod JEt rursum eadem anima est principium quod intellectionis, si comparetur cum mente seu facultate intelligendi, quae est principium quo. Similiter Modus aliquis & respectus, est respectivum quid si comparetnr cum re seu objecto cujus est modus: idemque rursum est absolutum quid, si comparetur cum alio modo aut respectu, qui de illo praedicetur. Vide apud melaphysicos & physicos modos quantitatis, quae ipsa tamen substantiae corporeae niodus est. Breviter modi secundi seu orti metaphysicis enumerati, modorum primorum (unius, veri, boni) modi sunt. Confer disp. de exstat in

.

;

;

;

:

formulis

li'

praedicationibus restrictivis part.

1. thes. 7. concl. 7.

z^r^c%Sf^g^»^ ^>

j

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen