Acta van het Zending-Congres - pagina 60

:

44 den Sfaat, wordt zij ook bijkans geheel dooiden Staat overheerscht. Haar reglementen zoo deden wij reeds vroeger opmerken ') zijn door de Hooge Regeering vastgesteld. Haar bestuur wordt, onder het toezicht van den Gouverneur-Generaal uitgeoefend door een kerkbestuur, waarvan de leden worden benoemd door den GouverneurGeneraal, en hetwelk handelt in verband met de Commissie tot de zaken der Protestantsche kerken in Nederlandsch Oost- en West-Indiën te 's Gravenhage, waarvan de leden benoemd worden door den Koning. Alle correspondentiën van het Kerkbestuur met de Commissie te 's Gravenhage geschieden onder cachet volant, door het intermediair en bij geleide brief van den Gouverneur-Generaal, terwijl die correspondentiën bovendien geen voorstellen mogen bevatten, waarop door het gouvernement zou behooreu te worden beslist, daar alle voorstellen van dien aard door het Kerkbestuur moeten worden ingediend aan den GouverneurGeneraal, die ze, voorzien van consideratiën en advies, opzendt aan het Departement van Koloniën. Jaarlijks wordt door het Kerkbestuur een verslag aangeboden aan den GouverneurGeneraal, die het vervolgens toezendt aan de Miuisteriën van Koloniën en Marine. Last not least, „de predikanten, veldpredikers en hulppredikers worden door den Koning benoemd; hun standplaatsen en werkkring worden door den Gouverneur-Generaal geregeld, terwijl zij ook door dezen geplaatst, verplaatst, bevorderd, en in geval van misdragingen, geschorst of ontslagen worden." Kortom, de vroegere afgevaardigde uit Almelo, de heer van Hoëvell, karakteriseerde de verhouding der Indische kerk tot den Staat reeds zeer juist, toen hij in de zitting van 27 November 1852 daarvan zeide: ,,Zij is een tak van de algemeene dienst in Indië, niets anders en niets meer." Terecht schrijft dan ook T. v. T., in het Balaviaasch Nieuwsblad van 31 October 11., in

— —

een opstel over „De vrijheid der Protestantsche Kerk in Nederlandsch- Indie" o. a. het volgende ,,Men behoeft de „Verzameling der verorderingen betrelTende de Protestantsche Kerken in NederlandschIndië" slechts vluchtig te doorbladeren om zich te overtuigen, dat de Piolestantsche Kerk in Indië ten eenenmale afhankelijk is van den Staat. ,.Bij koninklijk besluit is bepaald, dat alle Protestanten in Nederl. -Indië tot één Kerkgenootschap zullen behooren. En het reglement ^op het bestuur dier Kerken' is evenals dat ,op de uiloefening van kerkelijk toezicht en tuclit' door den Koning vastgesteld. Ik zou over te veel ruimte beschikken, wanneer ik uit artikel na artikel zou aantoonen, hoe de Staat hier alles en de Kerk ')

Zie

Tijdschrift van \ed. Indië,

zeggen heeft. En ik constateer daarom eenvoueen curiositeit, het feit, dat in die, Verzamelingen' de naam van den Gouveneur-Generaal zelfs tot eenige tientallen malen voorkomt, hier eu daar afgewisseld met dien van het Gouvernement en van den Minister van Koloniën. Etn echt staatstuk, die Verzamelingen' en een Kerk met zoodanige verorderingen is een Staatskerk in uptimo forma! ,.En dat de Kerk in het algemeen en iedere gemeente in het bizonder bij die totale afhankelijkheid van den Staat haar vrijheid en zelfstandigheid moest inboeten,

niets te dig, als

,

laat zich begrijpen.

„De gemeente

heeft geen recht haar eigen de zelfstandigheid der

beroepen, zooals eischt en zooals in te

predikant

gemeente

Protestantsche Kerken in het algemeen gebruikelijk is; maar de Gouverneur-Generaal geeft aan de gemeente een predikant, daarbij voorgelicht door het Kerkbestuur. ,,De Kerkeraad wordt niet, zooals betaamt, door de gemeente gekozen, maar hij vult zich zelven aan; of de predikant noodigt een paar personen uit om als ouderjiiig of diaken op te treden. Soms worden zij bevestigd, soms niet. De niet-bevestiging wordt wel eens als voorde

waarde van aanneming

gesteld.

dat alles heeft de gemeente niets te zeggen. 't Is waar, de gemeenteleden kunnen bezwaren indienen tegen de leer van een predikant. Maar wat zal het hun baten, daar die bezwaren niet worden getoetst aan een vasigestelden eii duidelijk omschreven, maar aan een willekeurig aangelegilen maatstaf. „Daardoor moest de band tusschen den leeraar en de gemeente wel te loor gaan, de liefde verllauwen, het geestelijk leven tot vriespunt dalen, en de zelfwerkzaamheid der gemeente een einde nemeu, tot zij eindelijk geheel tot zwijgen was gebracht. En dat zij thans ook geen lust meer heeft in luisteren en de kerkgebouwen leeg, valt daaruit makkelijk te verklaren." „Bij

Even gemakkelijk

ook, dat van Zendingsen opgewektheid tot propaganda van het geloof weinig of niets te bespeuren valt. ijver

Schier uitsluitend hebben wij u tot dusver beziggehouden met wat der Zending nadeelig is. Als schadeposten moesten wij boeken: Eene

baatzuchtige koloniale staatkunde; de bestendiging van veel in de koloniale huishouding, dat in strijd is met den eisch der christelyke beginselen een stelsel van volksonderwijs, dat niet geeft, wat het volk behoeft; de handhaving van het beginsel der zoogenaamde neutraliteit of kleurloosheid tegenover de verkondiging van het Kruis, met een overdreven bedachtzaamheid waar het de belijders der Halve Maan betreft; eene onvoldoende regeling van den rechtstoeeene maatstand der Inlandsche christenen schappij, waarin een te ruime plaats wordt gegeven aan het inditferentisme op het stuk van den godsdienst; eene kerkelijke inrichting, aan handen en voeten gebonden aan den Staat. Met opzet hebben wij bij een en ander uitvoerig stilgestaan. Immers, juist datgene, wat wij als schadeposten voor de Zending moeten boeken, zou, ware het tegenovergestelde het ;

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen