Acta van het Zending-Congres - pagina 83

65

A

ANTEEKEN INGE N.

Christen-Dessa's. Bladz. 54 kol. 2. „Door de samenleving der Christen-inlanders met Se niet-christenen wordt het

Evangelie geleidelijk voortgeplant, en over hoe grooter uitgestrektheid de Christen- gemeeitten verspreid zijn,

zoo meer verwachting heelt

mag

er bestaan, dat de ge-

omgeving geëvangeliseerd zal wordend

Door Zendeling Verhoeven, van de Ned. Zending- Vereenigiug, te Madjalêngka, is op de, Zending-Conferentie, in Aug.-Sept. 1.1., te Batavia gehouden, een keurig referaat geleverd over „Zendingsmethode voor Java," waarin een ander gevoelen wordt voorgestaan. Z. i. is het, zoo voor de Inlandsche Christenen als voor de uitbreiding van het Christendom onder de Inlanders, wenschelijk,

gewone

dat

eerstgenoeuiden

niet

in

de

onder de Mahomedanen, wonen, maar, op eigen terrein. Christen-dessa's vormen. Van gewicht is zijn herinnering, dat volgens het Regeeringsreglement iedere ,, Inlander, die binnen de dessa woont, hij zij Christen of Mahomedaan, wordt geacht te behooren tot de dessa's,

Mah omedaansche schap,

Kerkelijke Gemeen-

noemen," en dat ,,wie dezer bewoners zich niet houdt aan de regelen en gewoonten, door de vaderen aan de dessa die wij dessa

als vermaakt, hij is in overtreding tegen de geheele gemeenschap, is strafwaardig, en heeft verbeurd alle rechten, die de gemeenschap zijnen getrouwen leden verzekerd heeft." En verder:

„In de Mahoinedaansche dessa vormt de ChristenInlander een niet te verzoenen element, hetwelk even noodzakelijk dient verwijderd te worden, als de splinter uit uw vleesch. Die Christen-Inlander toch tenzij hij,

—

ter wille

van

zijn

Mahomedaansche mede-dessabewoners,

de Christelijke belijdenis in zijn handel en wandel verloochent weigert om bij te dragen tot de vijf groote Sidëkah's offerfeesten, die jaarlijks door de dessa worden gegeven op gezamenlijke kosten; hij doet niet mede aan de Sidëkah ntoendjoeng, het offerfeest, op de heilige plaatsen der dessa gegeven om bij don aanvang van den zaaitijd van de geesten vergunning te verkrijgen tot het bearbeiden der Sawahs (rijstvelden) of na afloop van den oogst hen dank te zeggen in tijden van droogte of andere rampen neemt hij geen deel aan de gebruikelijke bijgeloovige plechtigheden; de Mahomedaansche priester krijgt niets aan hem te verdienen bijv. bij het sluiten of ontbinden van huwelijken of het gewone honorarium bij besnijdenis, begrafenissen enz. De Christen-Inlander, wonende in de Mahomedaansche dessa, doch natuurlijk niet deelende in hare godsdienstige handelingen, is een afgestorven lid, uitgevallen uit de gemeenschap, die ook zijne maatschappelijke welvaart in handen heeft. Zijn huwelijk is ontbonden; de liefde zijner kinderen heeft hij verbeurd; van alle erfrecht is hij vervallen;

—

;

5

is waardig gedood te worden hij is vervloekt door Allah en door zijne engelen en menschen." En daar volgens Art. 109, van het Reg.-regl. „De Inlandsche Christenen blijven onderworpen aan het gezag der Inlandsche hoofden, en met opzicht tot rechten lasten en verplichtingen, aan dezelfde algemeene gewestelijke en gemeentelijke verordeningen en instellingen, als de Inlanders, die het Christendom niet belijden, zoo hebben die, Mahomedaansche, hoofden altijd overvloedig gelegenheid om de Inlandsche Christenen te kwellen gelijk ook geschiedt. Het gevaar bestaat dus, dat de Inlandsche Christen óf onder d» voortdurende plagerijen en verdrukking moedeloos wordende, tot afval iiomt, óf in naam Christen blijft, maar metterdaad als Mahomedaan leeft, of wel, dat het wonen in de dessa hem zoo goed als onmogelijk gemaakt wordt, en daardoor ook de uitbreiding des Christendoms verhinderd. Dit alles wordt voorkomen, indien er Christen-dessa's worden aangelegd, waar de Inlandsche Christenen, onder eigen gemeentelijk bestuur kunnen wonen en welke dan tevens zullen zijn brandpunten voor de rerbreiding des Evangelies."

hij

I.

;

Verhoeven staat in dit gevoelen en Evangelisatie door kolonisatie en landontginning trekt op Java steeds meer de aandacht. Zendeling

niet

alleen,

i. is deze methode, in zeer enkele gevalen onder zeer bijzondere omstandigheden uitgezonderd, niet aau te bevelen. Dat de Javaan, die Christen wordt, aan zijn Mahomedaansche omgeving wordt onttrokken het Javaansch Christenhuisgezin de dessa verlate; schijnt ons in strijd te zijn met de ordonnantiën Gods. De roeping der Christenen is, te leven in de wereld als niet van de wereld, en niet in afzondering. Wat zou er van de Reformatie in de XVI eeuw geworden zijn, indien de belijders der waarheid, anders dan uitgedreven op de punt van het zwaard en dus zwichtende voor overmacht, de plaats hunner inwoning hadden verlaten, om elders in vrede te kunnen wonen? Hoe zouden de Zuidzee-eilanden tot het Christendom gebracht zijn, indien de enkele belijders op Erromanga, Aneytum e. a. p. voor de vervolging waren geweken, en op nog onbewoonde eilanden een soort Christen-staatjes hadden gesticht ? Wat zou van de Evangelisatie van China, Midden-Afrika, Britsch-Indië enz. op deze wijze worden en geworden zijn? Wat, om eeuwen terug te gaan, van de verbreiding des Evangelies in ons eigen land? En zoo is het ook voor de Evangelisatie van Java van overwegend belang, dat de Inlandsche Christenen zeer bijzondere omstandigheden uitgezonderd blijven wonen in hun dessa of landstreek, ouder de Mahomedaansche bevolking; door woord en wandel, vooral ook als Christen

O.

len

;

— —

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen