Eenige kameradviezen uit de jaren 1874 en 1875 - pagina 120

UE KoLoMALE QUAEHÏIE.

lilJVUEGSEL TiU

120

Nederland

dient

Intussclien

zelf

beoordeelen,

te

uf

liet

die taak

aan wil en aan kan.

Immers, daartoe wordt geen mindere eisch gesteld, dan dat we: troepenmacht

een

om

handhaven;

politieke hoogheid over de bevolking dier Koloniën te

onze 2.

op

1.

de been en een vloot in zee houden, sterk genoeg

dat

we een

niet onaanzienlijk deel

paedagogische en industrieele behoeften dezer

schappij voor de magistrale,

gewesten afstaan wikkelingen

we

dat

3.

;

het risico aandurven, dat

dit koloniaal bezit

Waar dan

van de beste elementen onzer maat-

bij

eventueele ver-

ons berokkenen kon.

tegenover staat, dat Nederland als souverein, behalve

meerder prestige: der

Koloniën;

zijn

overbevolking;

het koloniaal bezit een werkkring ontsluit voor

door

2.

zijn

rechtstreeks beschikken kan over regalia en domeinen

1.

zijdelings materieele

o.

hulpbronnen opent voor

zijn

maatschappelijken bloei. Oordeelde nu ons volk desniettemin, dat

den

last

opwoog,

een

tijdelijk,

den boezem, deel

van

kwalijk tegen

om

eigen

voor zoo rust

meer waard

en hoe eer hoe beter de hand hebben af

zijn,

trekken van een kostbaar pand, waaraan alsdan nooit dan schade voor

eigen zedelijke ontwikkeling en schande voor een eens zoo goeden te

en

wagen, dan zou een zoo ontzield geslacht de eere van zulk een

bezit ook niet te

desnoods

levensdoel,

verheffend schat te

vond het geen

en

dit voorlieeld

hart in

ontleenen

Maar

naam

viel.

wil

men

wat Nederlander zou

die conclusie niet (en

ze zonder

diep van schaamte te blozen, aandurven'?); dan dient ook toegetast; met

bezonnenheid

en

heiligen

zin

;

om

een loop van zaken te stuiten, die

de Koloniën tot een socialen puinhoop maakt en óns demoraliseert.

§ 23.

Vijf

Zooals

het

bedingen.

nu

staat,

doet Indië ons geen goed en wordt door

ons

Indië bedorven.

De

kassiersrekening

wordt

telken jare verevend,

tionale schuldboek wordt al ingedragen

wel

aan

niet

en

denkt,

;

maar

in het na-

en ingedragen, dat het volk

ons Rijksbewind er de oogen voor

ei"

dichtsluit,

maar dat het toch gezien wordt door een alwetend God en tegen ons roept

bij

den Rechter der natiën.

Hoe

nu,

om

aan

dit oordeel

te

ontkomen, de kerstening van onze

Koloniën door de maatschappij hier te lande beproefd, en door het Rijk begunstigd

dient

zoozeer

zelfs

is

rechtstreeks, ons

te

die

worden, werd aangeduid in ons vorig artikel. kerstening,

en

wel

die

En

kerstening onverwijld en

hoofdzaak en uitgangspunt, dat zonder haar elke voog-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen