Johannes Maccovius - pagina 393

381

de Censor dan dat, wat den geheelen Persoon toekomt, niet tot één der naturen mag beperkt worden? Maar de Censor doet dat toch, want hij ontleent de aanbidding van Christus als Middelaar aan de hoogere natuur der Godheid.

Het

feit staat dus vast dat de Persoon die Middelaar is, de aanbidding krachtens Zijne Goddelijke natuur opeischt. Hoe kan dan de aanbidding voor den geheelen Persoon (bestaande

naar des Censors voorstelling) gevindiceerd worden? Hier geldt de Logica: „Nam quod competit alicui secundum qaid, secundum totum illi competere non potest." ^) uit goddelijke èn menschelijke natuur,

Voorts betoogt Maccovius dat een zeker iemand wiens

naam hem onbekend

is,

zijn

argument

tegenover Amesius gesteld heeft, en hij

zijn

„satis

zegt

hij

argument alleen kan handhaven

bij

incommode" hem nu dat

al dien hij

het

aldus corrigeert: „In cultu religioso Christus Mediator non respicitur,

nisi

ut causa meritoria."

niet quatenus Mediator obiect

Want dan

van die

culte,

is

Christus

maar

slechts

de causa meritoria er van.

Want, zoo zegt Maccovius, tusschen „ obiect um cultus" en „causa meritoria" moet terdege onderscheiden worden. Hij wijst daartoe eerst op een uitspraak van Zanchius: „Necessaria quoque est fides, qua tum per solum Mediatorem Deum invoces, tum propter eundem solum te credas exauditum iri." (Zanchius T pr. 8. th. 2) en dan op een uitspraak van de Censura der Leidsche Professoren:

^^In

hac Christi invoca-

tione et fiducia locatione obiectum formale et proprium, seu

terminus, ut scholae loquuntur, est divina tantum natura,

Humana

vero natura

et officium Mediatoris,

quatenus ad

quae huius cultus tantum est capax.

eadem Persona, ut

in

quod hunc honorem Persona Christi a digniori quomodo ergo urget, quod totius Personae est, non est restringendum ad unam naturam, cum hic ipse restringat, inio ex hoc ipso sequitur, si Persona accipit hunc honorem a digniori natura Ergo ipsum natura haec ex se habet, Persona a natura, et praeterea ergo istum honorem proprie non accipit ab humana, quomodo ergo erit totius Personae absolute." (L. C, p. 296.) ')

Responsio

natura

proprie

se

ipsam

accipit,

si

evertit, ita,

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen