Men meldt ons uit Barendreoht:

Men meldt ons uit Barendreoht: De Gemeente had zich zelfs vóór het besluit des Kerkeraads (buiten den Kerkeraad om) uitgesproken in een verzoekschrift aan den Kerkeraad, dat eenige honderden handteekeningen bevatte. De menschen hier, voor zoover zij eenigszins belang in de waarheid stellen, gaan mee.

Men heeft hier al genoeg ellende van het drukkende juk der Hiërarchie gehad, o. Het heeft hier zoovele jaren pijnlijk op de schouders gedrukt.

Gij weet zeker dat 60 jaar lang de gemeente onder berale en moderne prediking gezucht heeft. De strieen van de zweep des drijvers zijn liier zoo diep evoeld.

Hier geldt het dan nu ook niet een strijd tusschen renischen en Gereformeerden. De hulp, die het Classicaal Bestuur hier komt bieden, s hulp, niet aan Irenischen, niet aan Evan.'jelischen, elfs niet aan leligieus-Modernen, maar bijna uitsluitend an een troepje materialisten en atheïsten, en vervolgens an een hoopje onverschilligen en zedelijk aiep gezonenen en verwaarloosden.

De Modernen, die hier door de Synodale heeren eker niet geholpen zullen worden, hebben met feiten etoond, zelfs niet in Synodalen zin kerk te kunnen ouden. Alles hebben zij in de gemeente uit-en inendig verwaarloosd en verwoest.

Toen de zaken in handen der orthodoxen overginen, was er schuld bij de kerk, zelfs / 1000 opinaam er diaconie geleend, om de armen van het lijf te ouden.

De pastorie zag er zoo vervallen en verwaarloosd it dat zij in het aanzien meer op een ruïne dan op en bewoonbaar huis geleek. Ter kerk kwam men inds jaren niet meer. Zelfs gingen de Mq.demen niet ij den predikant hunner keuze, zoodat, naar men mij erzekert, een hunner beste en edelste tolken geklaagd eeft: de Moderne partij is hier o zoo dun; 't zijn eerendeels die zich zoo noemen, practische Godverakers, die geen hooger levensideaal hebben: laat ons eten en drinken en vroolijk zijn, want morgen terven wij.

Voor de armen collecteerde men nog lang geen derde van wat nu inkomt per jaar, en de kerkcollecte edroeg nog geen Vio van het tegenwoordig bedrag.

En meet naar dit uitwendige nu eens af, hoe het inwendig met onze kerk gesteld was.

o, Het is niet te beschrijven, welk een ellende, onder begunstiging en medewerking van de Synodale tirannij, door het ongeloof over onze kerk kerk is uitgestort.

De onkunde, de bandeloosheid en ongerechtigheid was ten top gestegen! Toch vergat de Heere ook hier zijn kerk niet.

Er kwam ontwaking, er werd een geritsel van 's Heeren Geest onder de doodsbeenderen gespeurd, er kwam een vragen naar de oude paden, er werd besef van zonde eenigermate gewekt, er werd een roepen uit den nood en benauwdheid der ziel gehoord.

Wel gaf de Heere nog boven verwachting zegen op de bediening des Woords, maar van meet af aan zag de predikant met zijn Kerkeraad heel goed in, dat zonder handhaving der tucht, in geen ge/al in Barendrecht's kerk het werk der aanvankelijke reformatie zou gelukken.

Van Zondag tot Zondag verdrong een schare van 700 A 800 menschen zich in ons vergroot bedehuis, maar bij al den zegen dien de Heer gaf, ging de kerkeraad en vele ledematen der kerk met hem, steeds dieper gebukt onder den drukkenden last der Synodale organisatie.

Wel waagde de Kerkeraad, zij het dan ook met een kloppend hart, het gedurig om zijn roeping en verplichting na te komen, door tegenover het ongeloof en de tuchteloosheid en onzedelijkheid handelend op te treden, maar achl het mocht weinig baten.

De Kerkeraad stond machteloos tegenover het ongeloof, dat den kop fier opstak; machteloos tegenover een hoop van bandelooze en tuchtelooze menschen, die sinds 50 i 60 jaar door de kei k zoo schreiend onbarmhartig verwaarloosd waren.

En al was het nu maar alleen uit dit utiliteitsbeginsel, dan zou reeds het terugkeeren tot de Dordtsche kerkenorde een zegen moeten geacht worden.

Het Classicaal bestuur, dat met dit alles kon bekend zijn — denkt er evenwel geheel anders over.

Wih gij bewijs ? Laat ik voorloopig het volgende ter staving van mijn zeggen meededen.

Zaterdag gingen er geruchten rond te Kralingen van Barendrecht.

Er kwam Zondag (bij voorkeur op Zondag) een soort dreigbrief. Er moest Maandagmorgen vroeg reeds Kerkeraadsvergadering belegd. Er zouden twee Class, inquisiteurscompareeren, want: er moest een verhoor ingesteld over loopende geruchten. De Kerkeraad had reeds zoo iets vermoed. Als door een onweerstaanbaren drang gedreven, besloot hij, op voorstel van den voorzitter, om in den naam en de mogendheid des Heeren zijn kerk uit het verband los te maken en tot de Dordtsche Kerkenorde terug te keeren. Er werd dan ook Maandagmorgen uit Barendrecht per expresse te goeder trouw een briefje aan een der heeren verzonden, waarin beleefdheidshalve werd meegedeeld, dat de Kerkeraad geen leden van het Class. Bestuur meer ontvangen, nog veel minder er zich voor verantwoorden kan, wijl sinds Zaterdag voor hem geen Qass. Bestuur meer bestond. Er wera uitdrukkelijk in verklaard, dat dit beleefdheidshalve persoonlijk (niet aan het Class. Bestuur) aan bedoelde heeren werd meegedeeld.

De heeren maakten blijkbaar van die kennisgeving een verkeerd gebruik en beloonden in elk geval die beleefdheid met ondank.

Er kwamen immers — zij het dan ook twee anderen — uit Schiedam en Kralingen meen ik — twee Class, heeren op 31 Jan. naar Barendrecht. Zij kwamen in het donker; zeker wel, omdat hun werk geen licht kon zien. Wat zij dan kwamen doen? Zij hadden kennelijk het doel pogingen aan te wenden om het treurspel van Leiderdorp hier te herhalen.

De president-kerkvoogd, van wien men blijkbaar maar ten onrechte verhaald had, dat hij niet aan onze zijde stond, werd uitgenoodigd om aan het station met de heeren over kerkelijke zaken te confereeren. Maar hoe bitter werden de spionneerende officieren van de Class, garde teleurgesteld, toen die heer kerkvoogd beslist en volstandig weigerde om over kerkelijke zaken zelfs met hen te spreken. Zoo weet de Heere de listige aanslagen des Duivels teniet te doen. Hoewel een onzer kerkvoogden, reeds door een ander vervangen, om redenen, die wel niet goed te keuren zijn, maar toch eenigszins te billijken zijn, bedankte, heeft de kerkvoogdij gesteund door de notabelen, beslist den Kerkeraad houw en trouw gezworen. Tot heden gaat alles boven bidden en denken goed. Er was Zondag blijdschap bij Gods kinderen, en ik kan mij niet herinneren, zoolang als ik predikant ben, zoo'n goeden dag gehad te hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen