Met belangstelling nemen

Met belangstelling nemen we steeds kennis van hetgeen door de synodalen ter rechtvaardiging van hun standpunt tegenover de Doleerenden wordt aangevoerd.

Onder de Synodalen zijn nog zoovele broeders in Christus, en onder de Doleerenden is zooveel nog nieuw en in gisting, dat het steeds billijk en leerzaam is, de overleggingen des harten beiderzijds na te gaan.

Leerzaam in dit opzicht is ook de encycliek, door den synodalen kerkeraad van Arnhem aan de gemeenteleden rondgezonden.

Merk hierbij al aanstonds op, dat deze kerkeraad nooit zulk een encycliek rondzond, om tegen het schandelijk ongeloof te waarschuwen. Tegen de Modernen sprak men op die wijze nooit.

Steeds zweeg men.

Steeds liet men de dingen gaan en geworden.

En of al negen tiendedeelen der gemeente feitelijk buiten haar leefden, dit rikkelde nooit tot een rondgaand woord.

Eerst nu kwam zulk een woord uit de en, nu het de > Doleerenden" gold.

Verwonder u hierover intusschen niet.

Hetf een zoo bijster den kerkelijken hartsocht tegen de Doleerenden gaande maakt, s, dat hun optreden een bresse slaat in het erkgaand publiek.

Te Amsterdam b. v. kerkten op een ge­ r H eente van 180, 000 des Zondags in den h egel niet meer dan 15, 000 personen op zijn Hoogst.

Feitelijk had men dus twee kringen. Den g fficieelen en den kerkgaanden kring.

Die officieele kring was een oceaan, waar m en in verdronk, en waarvoor men geen » iefde had; maar die kerkgaande kring n v as het meelevend publiek, waar men mee rekende.

Of ook al van die honderd tachtig duiend velen wegtogen en afvielen, dat merkte en niet en daar bekreunde men zich niet m. Maar nu uit dien kring van 15, 000 erkgangers opeens de helft wegsloeg, nu oelde men een lid van zijn lichaam afsnijden.

En zoo ook stond het te Arnhem.

Officieel telde men 22, 000 zielen, iiiaar et kerkgaand publiek was hoogstens 3C00 er Zondag. En nu uit deze 3000 opeens e grootere helft wegsloeg, nu voelt men ich een rib uit het lijf gesneden, en roert en zich.

Bovenal, men voelt wel dat die in verzet wamen, niet gezegd kunnen worden, geen elijders des Heeren te zijn. De vroomste inderen Gods zijn er bij.

En ook, er zijn bij vele goede gevers.

Als uw kerkgaand publiek ineens op de elft daalt, hebt ge niet maar leege kerken, aar ook leege buidels.

Reden te over om te spreken.

Het loont dus de moeite, om eens na gaan, wat de Synodalen van Arnhem te erde brengen.

En dan komt dit, kort gezegd, hierop eer: „Gemeente van Arnhem, de moderne ominees zijn er nu uit, al uw dominees aren nu goed; het ging nu den weg op de geheele gemeente orthodox te krijn; en nu juist gaat ge ons uw hulp en eun ontzeggen. Zijt ge hierin verantoord? ”

Utiliteit dus.

Van een beginsel geen sprake in heel t stuk. Van de gestadige ontheiliging r sacramenten niet gerept, van de ontho in di w stentenis van alle tucht niet gesproken. Van die duizenden die geboren worden en sterven als heidenen geen melding gemaakt. Van het verband met andere kerken, waar de Christus op den predikstoel geloochend wordt, geen tittel of jota. Van het synodale wanbestuur geen melding. Van Jezus' koningschap geen letter gezegd.

Alle vragen en quaestiën en worstelingen der gemeente doodgezwegen; en éenig argument: de utiliteit.

Laat, o, gemeente, al deze ongerechtigheid stil voortbestaan. Doe er uw oogen voor dicht. Help ze in stand houden. Het kwade blijve onaangeroerd, opdat er het goede uit voortkome.

Dit valt niet meê.

Utiliteit, zooals in de dagen der Hervorming de Erasmussen riepen: „Het gaat allengs beter; laat dat proces doorwerken; en ga niet met de Hervorming meê!”

Utiliteit, zooals de zwakke geesten altoos zongen.

Opportunisme. Zoo het miaar doorgist, komt alles terecht.

Men zal toetsemmen een heel ander standpunt, dan dat van Jezus en zijn kruis.

Een geheel tegenovergesteld standpunt van dat der Apostelen.

Vlak anders dan de Schrift het altoos wil.

Of liever geen standpunt, maar een willoos voortglibberen.

Eeniglijk goedgepraat door de zonderlinge bewering, dat nu toch alle dominees te Arnhem den ChrLstus prediken.

Alsof dit zoo vast stond!

Alsof veler Christus niet allengs een andere dan de Christus der Schrift was geworden.

En ook, alsof het aanging voor herders, om te roepen: „Wij zijn zoo betrouwbare herders 1", waar juist de feiten geleerd hebben, hoe Ds. Creutzberg c. s. met de loochenaars van den Christus in de Synode gaan zitten, om hun broederen te treffen met den ban.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen