Buitenland.

Frankrijk. Vermindering der Gereformeerde bevolking. De strijd tusschen Evangelisch enliberaal vernieuwd.

Meer en meer wordt in Fransche Protestantsche kringen de aandacht gevestigd op het feit, dat het aantal Gereformeerden of Protestanten of in den laatsten tijd stationair gebleven is, of zelfs eer af dan toenam. Tocti heeft de predikant Decoppet nog den moed gehad om in de Christianisme du XlXe Siècle een artikelenreeks te plaatsen, die bestemd is voor een Amerikaansch tijdschrift, om te be-. toogen, Met dat Frankrijk gereed staat om zoo maar Protestant te worden. De heer Decoppet wordt in Parijs zeer gevierd; hij wordt door de sympathie van velen gedragen; doch wanneer hij meent, dat zijne omgeving een getrouwe afspiegeling is van den toestand, waarin Frankrijk Z'ch bevindt, vergist hij zich zeer. Het is zelfs een feit, dat de Protestantsche bevolking sedert een eeuw sterk achteruit ging. Er zijn meer kerken dan een honderd jaren geleden, en dit is niet te verwonderen; want toen misten de Gereformeerde kerken door de vervolging van de zijde der overheid alle organisatie; doch het zielental der Gereformeerde belijders is bepaald afgenomen. En dit nadat men een eeuw heeft doorleefd, waarin men vrede, vrijheid en rust genoot, terwijl de Hugenoten zooveel bloedige vervolging hadden te verduren Wel is het te begrijpen, dat de hoogleeraar Doumergue in bovengenoemd orgaan de alarmkreet doet hooren.

ïlndien het waar is, dat wij honderd jaren geleden twee millioen zielen sterk waren en dat wij op den huldigen dag tot zeven ofacht duizend zijn geslonken, dan zijn wij met twee derden vermiriderd; waarlijk dit ii onrustbarend."

»Het zou der moeite waard zijn om eens te onderzoeken, waarin toch wel de oorzaak van die vermindering te vinden is? " zegt de Eglise Libre. Maar eenige regels verder vinden wij in hetzelfde blad de woorden: »Doch, inplaats dat men alle krachten inspant om dat vraagstuk, d; it van het allerhoogste gewicht is, te onderzoeken, gebruiken wij onzen vrijen tijd om den ouden strijd tusschen orthodoxie en liberalisme te vernieuwen.”

En waarlijk schijnt het, alsof de strijd tusschen Evangelisch en liberaal opnieuw met heftigheid zal ontbranden. Een artikel van den heer A. Sabatier heeft het sein gegeven tot den vernieuwden strijd. De''orthodoxen beweren, dat het liberalisme op zijn sterven ligt, terwijl de liberalen beweren, dat zij nooit meer levend geweest zijn dan tegenwoordig; en als men de liberale woordvoerders gelooven wil, dan zou het juist de orthodoxie zijn, die lood in de vleugels heeft.

Ons dunkt, dat de liberalen gelijk hebben. Immers hunne beginselen winnen in de kerken van lieverlede veld. Dit bleek ons uit het verslag van de »Conférences Evangéliques du Vigan", waarvan de hoogleeraar Doumergue voorzitter was.

In deze vergadering voerde de heer Bois het woord om de vraag te beantwoorden, »of de gegevens in den Bijbel omtrent verzoening niet op eene wijze konden verstaan en uitgelegd worden, die meer in overeenstemming is met de eischen van de zedelijke consciëntie." In die voordracht wordt zonder blikken of blozen de leer verkondigd, dat even algemeen als de vruchten van Adams zonde zijn, zoo komt ook de verzoening door Christus teweeggebracht het geheele menschelijk geslacht ten goede. Om te verklaren, waarom de Heere Jezus de zonde der menschheid gedragen heeft, sprak de heer Bois niet over de rechtvaardigheid en heiligheid Gods, die dit noodzakelijk maakte, doch enkel over de liefde des Heeren. Ben vader gevoelt des te meer smart over de misslagen van zijn zoon, naarmate hij hem meer liefheeft. Jezus Christus lijdt door onze zonden, alsof het de zijne waren, en dit in zijn groote liefde jegens ons.”

Niemand kwam principieel tegen deze denkbeelden op. Wel werden eenige bedenkingen tegen het gehoorde ingebracht; doch het verslag zegt, dat de heer Bois deze heeft beantwoord door tot algemeene voldoening zijne denkbeelden nader te ontwikkelen.

Wanneer de zich noemende orthodoxen zich in die lijn blijven bewegen, zijn weldra alle muren, welke hen thans van de liberalen scheiden, gevallen. Maar dan zullen de Gereformeerde kerken ook steeds verder in het niet wegzinken. Onder de heftigste vervolging, die de kerke van Frankrijk in de 17de en i8de eeuw te doorstaan had, heeft zij zich gehandhaafd; zij bleef getrouw aan Gods Woord, al blies men alom moord en dreiging. Maar toen had men voornamelijk met den vijand buiten de muren der kerk te doen. Doch sedert de revolutionaire beginselen in de. kerken zelve hare verwoestende macht deden gevoelen, bleken zij met bestand tegen de macht van Rome en het ongeloof. Wanneer zal er een profeet in Frankrijk opstaan, om dit den volke aan te zeggen? Verwekke God er genadiglijk een, die de breuke der kerk onomwonden bloot legt en wijst op Hem, die haar kan heelen!

Dnitschland. De Algemeene Hessische Synode.

In dezelfde zaal, waarin in het jaar 1661 de bekende samenspreking gehouden werd, waardoor men, doch tevergeefs, eene vereeniging tusschen Lutherschen en Gereformeerden zocht te bewerken, ' werd den uden October l.I. te Kassei de eerste algemeene synode van de Hessische kerken (Luthersche en Gereformeerde kerk) gehouden. In de toespraak, waarmede de vergadering geopend werd, verzekerde de heer Weyrauch als koninklijk commissaris, dat de Hessische kerken, onveranderd in wezen gebleven zijnde, voortaan van de voogdij van den Staat waren ontslagen en dat zij door de nieuwe organisatie, die zij ontvingen, slechts terugkregen, wat zij tweehonderd jaren geleden verloren. Die bewering is bevreemdend, als men weet, dat geen nieuwe ordeningen door de synode mogen uitgevaardigd, wanneer niet eerst van-wege het Staatsministerium wordt verklaard, dat tegen deze van Staatswege geen bezwaar bestaat.

De volle vrijheid schijnt men in Duitschland maar niet aan te durven; toch is het verblijdend, wanneer de regeeringen aan de kerken meerdere vrijheid van beweging geven, dan zij tot hiertoe bezaten.

De synode had in de eerste plaats te beraadslagen en te besluiten over het invoeren van een nieuw gezangboek. In hel klein Hanau zijn 13 onderscheidene gezangboeken in gebruik; bij de inwijding van de nieuwe Evangelische kerk te Salmünster in September van dit jaar werd het lied van Luther: »Een vaste burg is onze God", met alle mogelijke variatiën gezongen. Na zes zittingen werd besloten het nieuwe gezangboek, dat door een tevoren benoemde commissie was opgesteld, aan te nemen.

Dit boek moest echer een titel hebben. Om daarin één te zijn, werd voorgesteld om den nieuwen bundel te noemen: »Evang. Gezangboek voor den consistorialen kring Kassei'', en voor de Luthersche gemeenten daaraan toe te voegen: »Uitgave voor de Luthersche gemeenten", omdat in die uitgave de Luthersche Catechismus en Liturgie zou gedrukt worden. Dit keurde men bijna algemeen goed. Doch toen men van Gereformeerde zijde een dergelijke bijvoeging voor de Gereformeerde gemeenten verlangde, werd dit slechtweg geweigerd Toch werd ten slotte eenstemmig de invoering van hel gezangboek aangenomen.

Zoo leeft men met de Gereformeerde kerken, die in de Unie zijn opgenomen. De Lutherschen mogen in hun gezangboek er wel aan herinnerd worden, dat zij Luthersch zijn; maar den Gereformeerden wil men dit niet gunnen. Zag men het wellicht in, dat een gezangboek niet voor de Gereformeerde kerken past, en schroomde men daarom om op den titel den naam »Gereformeerd" te plaatsen ? Ook dit is niet aan te nemen. Immers hoe kan men van Lutherschen verlangen, dat zij rekening houden zullen met de eigenaardigheden der Gereformeerde kerk, indien de Gereformeerden zelven deze toonen te vergeten, daar in schier alle Gereformeerde kerken uitsluitend gezangboeken

gebruikt worden, waarin hier en daar een berijmde psalm te vinden is? Een psalmbundel bezit men niet; wordt althans niet, zelfs niet naast de gezangen, gebruikt.

Het besluit van de Synode heeft dus geen andere beteekenis dan deze, dat men opnieuw heeft willen betuigen, dat men eigenlijk in de Unie de Gereformeerde kerken niet als Gereformeerde wil erkennen. Wanneer zullen de oogen daarvoor opengaan? Wanneer zullen wij in Duitschland een terugkeeren zien tot de Gereformeerde leer en kerkenorde ?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen