In zake Sliedrecht ontving de redactie

van de Hervorming den indruk, dat de zaak nu uit is.

Ze schrijft toch: Juist toen ons vorig nummer was afgedrukt, ontvingen wij bericht dat Friesland's Provinciaal kerkbestuur de bezwaren tegen het beroep van Dr. Lieftinck te Sliedrecht ongegrond had verklaard.

Daarmee is de zaak geëindigd; maar de toestand is er natuurlijk in geen enkel opzicht door gewijzigd. Morgen aan den dag kunnen dergelijke bezwaren weder tegen een beroep worden ingebracht, en kan een of ander Provinciaal kerkbestuur oordeelen zooals het Classicaal Bestuur van Sneek deed, in een zin dus afwijkend van dien, waarin Friesland uitspraak deed.

Of deze opinie alleen op gissing steunt, of wel op ingewonnen bericht, weten we' natuurlijk niet.

Toch veroorloven we ons, aan de juistheid van dit inzicht te twijfelen.

Moeilijk toch kunnen we ons voorstellen, dat de kerk van Sliedrecht nu toch weer den loochenaar van den Christus ais leeraar zou ontvangen, en alzoo wetens en willens een wolf onder de schapen zou uitzenden, vermomd in het herderskleed.

En ook van het Classikaal Bestuur van-Sneek kan toch kwalijk verwacht, dat het thans het hoofd in den schoot zal leggen.

Het Classikaal Bestuur van Sneek heeft nu eenmaal voor God en menschen uitgesproken: Deze Dr. Lieftinck, dien we als mensch en burger in zijn ongerepte waarde laten, is als lid en leeraar in de kerk van Christus een onmogelijkheid. Hij is geen herder, maar een wolf. Hij predikt den Christus niet, maar voert van hem af.

De belijders des Heeren in dit Bestuur kunnen dus niet toelaten dat deze Dr.

toe­ Lieftinck langer aan het Avondmaal trede, veelmin dat hij het bediene.

Zij moeten, zoo ze ernstige mannen zijn, die met God en niet met hun positie rekenen, den aangebonden strijd voortzetten, en mogen niet rusten, eer aan dezen kerkelijken misstand een einde is gemaakt.

Theorieën en uitvluchten baten hier nJet. o, Niets is lichter dan een prachtig systeem op te zetten, waarin klaar en duidelijk bewezen wordt, dat niets u belet, vlak tegen 's Heeren gebod in te gaan, door plicht en roeping te verzaken; en ten leste zelfs in zonde heiligheid te zien.

Het Antinomianisme is roo oud als de kerk soms is men zelfs zoo ver gegaan om „de goede werken" schadelijk te noemen, en heil te zien in het nalaten er van.

Nog zijn er lieden, ook ten onzent, die er iets lofïelijks in zien om de zonde te laten voortwoekeren, opdat er meer genade uit voortkome en die dan deze theorie goed praten, met te zeggen: dat deze zonde een oordeel is, dat over hen komt, en waar ze geen hand tegen mogen uitsteken.

Toch zou het schriklijk zijn zoo Bedienaren des Woords, na eenmaal verklaard te hebben, dat Dr. Lieftinck „een wolf in de schaapskooi" is, nu zelven in dit Antinomianisme heil zochten en er hun kerken in voorgingen.

Dan moet die wolf maar aldoor de kudde verwoesten.

En de kerken moeten het aanzien.

Er niets tegen doen.

Om ten slotte in dat begaan laten van den wolf hooge kerkelijke wijsheid te roemen, ter redding van hun genootschap.

Mannen broeders, de goede herder zijn leven voor de schapen! Weest dan geen huurlingen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen