Buitenland.

Eng'elaild. De vrije kerken en de werkstaking.

Vrijdag 11 September is te Londen een groote meeting gehouden in de City temple, om aan de dokwerkers, die het werk gestaakt hadden, een bewijs van sympathie te geven. Onderscheidene predikanten van vrije kerken waren op het platform gezeten, terwijl het parlementslid M'Arthur den voorzittersstoel innam. Deze zeide in zijn openingswoord, dat , de meeting, die thans bijeenkwam, een nieuw tijdperk voor de geschiedenis der Nonconformistische kerken zou openen, en beweerde, dat de beweging der werklieden ten volle de sympathie der Engelschen waardig was. Uitgaande van de stelling, dat een arbeider zijn loon waardig is, betoogde de voorzitter, dat indien een werkman het loon, dat hij verdiende, niet kreeg, het Christenvolk het zijne doen moest, om dezen misstand uit den weg te ruimen. Voorts

meende hij, dat wanneer de Christelijke kerken van Londen er van doordrongen werden, dat het haar eerste plicht was, de maatschappelijke gesteldheid der volksmassa's op te heffen; indien zij maar begrepen, dat zij een plicht ten opzichte van de lichamen der menschen te vervullen hadden evengoed als omtrent hunne zielen, en men het besefte, dat de eenige weg om de volksmassa's te winnen voor haar geloof, deze is, hen bij te staan in hun strijd tegen de armoede, er eene verandering in het sociale leven van Londen zou plaats hebben, die onmetelijk groot moet worden genoemd. De heer M' Arthur noemde het eene schande, dat velen in Oost Londen in een toestand leven, waarin menigeen zijn lievelingspaarden en honden niet zou willen laten verkeeren. Voorts beweerde hij, dat de historie der Nonconformisten een voortdurende strijd geweest was tegen privilegiën. Men moest niet op hertogen zien. De vrije kerken hadden haar steun uit het gemeene volk, en op dat volk moest men zien ter uitbreiding der kerken. Hij hoopte, dat ds kerken zich zouden beijveren, om elk werkman te overtuigen, dat de dienst van Christus ook de hoogste dienst is, die iemand • aan zijn medemenschen kan bewijzen.

Ons dunkt, dat *de heer M'Arthur geen rekening hield met de waarheid: »Zoekt eerst het Koninkrijk Gods en zijne gerechtigheid, én al het andere zal u worden toegeworpen", als hij beweert, dat de eerste plicht der kerken is, om te zorgen voor de verbetering van den maatschappelijken toestand der volksmassa. Had hij er op aangedrongen, dat men de ellende der massa in den ambtelijken weg tegemoet zou komen, om, aldus in den weg des Heeren zijnde, af te smeeken, dat de Heere van zijn Geest wilde uitstorten ook over die verwilderde volksmenigte in Londen, dan zouden wij er ons beter in kunnen vinden. Toch bewijst de gehouden meeting, dat het maatschappelijk vraagstuk ook in den boezem der vrije kerken steeds meer aan de orde komt en hierin is iets verblijdends.

Uit de Belgische Zendingskerk.

De Synode der Belgische Zendingskerk werd dit jaar te Leuven gehouden. Zes van de tweeen twintig predikanten waren door ziekte verhinderd, hare vergaderingen bij te wonen. Voordat de Synode uiteenging, had men den dood te betreuren van den predikant Plomp te Gent, die eene weduwe met vijf kinderen nalaati Het tekort van twee jaren bedroeg ongeveer ƒ 10, 000. Verblijdend was het bericht, dat 500 nieuwe leden zich bij de kerken aansloten. Onderscheidene gem.e enten kunnen in haar geldelijke behoeften voorzien zonder hulp van buiten. Ofschoon de meeste leden der Belgische Zendingskerk tot den handwerksstand behooren, dragen zij veel tot het onderhoud der kerk bij, eA bij toeneming. Dit jaar betaalde ieder, groot of klein, per hoofd 13 fr. 53 c. tegen 12 fr. 64 c. in het vorige jaar. Eene gemeente van 1000 zielen heeft dus gemiddeld een inkomen van ƒ 6000. Daarmede zou men goed kunnen rondkomen.

Doch de meeste gemeenten zijn zeer klein en behoeven toch, zij het ook gecombineerd met andere, bearbeiding door een leeraar. Wij meenen daarom, datjder Belgische Zendingskerk de hand der hulpe wel mag worden toegestoken. Immers staat zij op den bodem van de drie formulieren van eenigheid der Gereformeerde kerken en arbeidt zij met grooten ijver aan de verkondiging van Gods Woord in het Roomsche België.

Het is verblijdend, als men ziet, dat in België, waar eenmaal zooveel martelaarsbloed schijnbaar tevergeefs heeft gevloeid, de Zendingskerk nog een getuige is tegen ongeloof en bijgeloof. Sterke en steune de Heere daar onze broeders.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen