Ons korte opstel over de theorie der

., Afschkaffing" heeft tot minder scherpe critiek geleid, dan we geducht hadden.

critiek geleid, dan we geducht hadden. Van wat de heer Prof. Goossen sprak, neemt de Heraut liever geen notitie. Niets zal ons aangenamer zijn, dan om ook met dezen publicist 'van gedachten te wisselen; maar dan voldoe hij vooraf aan de eerste beginselen van alle deugdelijke polemiek, en beginne hij met als fatsoenlijk man te spreken.

spreken. De wijze waarop hij zich thans in de Kerk. Cour. met name over den heer Hovy uitliet, was dermate beneden zijn eigen digniteit, de digniteit van zijn ambt en de digniteit van het orgaan waarin hij schreef, dat hij althans in deze critiek dien eersten eisch van het fatsoen met voeten trad.

Daarover dus geen woord meer.

De Standaard heeft er reeds genoeg van gezegd.

Maar wel zij met een enkel woord gewezen, op wat de oude emeritus predikant Ds. C. S. Adama van Scheltema over ons opstel ten beste gaf.

ons opstel ten beste gaf. Bij hem toch een volkomen waardige toon; bij Scheltema ernst en degelijkheid; in zijn woord de vonk van een altoos jeug­

Wei is Scheltema niet vriendelijk jegens ons, en gewaagt hij van de „noodlottige gave" van onzen redacteur. Maar dit is zijn recht. Waar men gelijk Scheltema zijn leven lang voor zulk een ideaal heef c gestreden; er voor gestreden heeft met toewijding en eere; en met een ernst die voor niemand verdacht kon zijn; kan men niet geheel billijk zijn tegenover andere gessten, die het wagen op de zwakke zijde van ons ideaal met den vinger te wijzen.

Dat is hinderlijk.

Dat is hinderlijk. Dat stoort een zoete illusie.

Dat stoort een zoete Dat kan niet geduld.

Dat kan niet geduld. Toch viel zijn critiek ons meê.

Toch viel zijn critiek ons meê. Immers hij schreef geen letter om ons te weerleggen, of om het min houdbare in onze critiek op de kaak te stellen. Integen­

onze critiek op de kaak te stellen. Integendeel, hij zwijgt, over wat we schreven, bot, en geeft zijn hart slechts lucht in een bezielde declamatie tegen de zonde der regeeringen, waarbij hij vooraf van onze hartelijke en warme sympathie zeker was.

De toestand is schriklijk.

De toestand is schriklijk. Jaar aan jaar wordt in alle land het budget opgedreven, en als de Christelijke conseientie om stuiting van het kwaad op zedelijk terrein roept, voorzoover de regeering het bevordert (Jenk slechts aan Loterij en Opiumhandel), is er nog in geen land een regeering opgestaan, die de koe bij de horens vatte, en de verantwoordelijkheid van het gouvernement losmaakte van deze volkszonden.

En als Scheltema herinnert aan het antwoord eens dojr de Nederlandsche regeering aan Prof. Heringa gegeven, dat zij geen vergunning kon verkenen tot het oprichten van een Matigheidsvereeniging, „afe«r er grond was voor de vrees, dat het verminderen der onmatigheid de b slangen der Schatkist te zeer zou benadeelen" daar sprak hij o.i. niet te steik, maar nog eer te zwak, toen hij worstelde met de taal om aan zijn verontwaardiging over dit schandelijk antwoord van een Nederlandsch minister lucht te geven.

In het algemeen genomen, bieden we Ds.

In het algemeen genomen, bieden we Ds. Scheltema voor zijn repliek dan ook onzen weigemeenden dank.

Slechts veroorlove hij ons te constateeren: i**. Dat Ds. Scheltema geen gewoon burger, maar Bedienaar des Woords is.

ger, maar Bedienaar des Woords is. 2". Dat onze bedenkingen op Gods Woord steunden.

steunden. En 30. dat hij verklaart zich in geen theologische bespreking te zullen begeven.

Dit versterkt ons niet weinig in ons

goed recht. Hieruit blijkt toch, dat Ds. Scheltema, die, zelf theoloog en kenner der Schrift, natuurlijk jaren lang over de onzerzijds geopperde bezwaren heeft nagedacht, er niet in geslaagd is, om ze op te lossen.

Had hij toch zulk een oplossing, die eenvoudig was en steek hield, gevonden, dan spreekt het vanzelf, dat hij in zijn repliek de aandacht niet zou hebben afgeleid op de zonde der regeetingen, maar aan het publiek den broederlijken dienst zou bewezen hebben, om ons in korte en bondige taal de ongegrondheid van onze bedenkingen aan te toonen.

En om nu ter geruststelling van Ds.

Scheltema alle misverstand af te snijden, zij hierbij gevoegd, dat we niets liever zagen, dan dat de regeering van Nederland deed, wat Noorwegen aandorst en de Tenperance States in Amerika, d. w. z. dat de regeering allen verkoop van sterken drank verbood.

Een regeering staat op wettisch standpunt en kan met de wet dreigen.

Ons protest ging alleen tegen een verdringen van het Evangelie door de Wet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen