Nu eindelijk de zaak

Nu eindelijk de zaak van Sliedrecht tot beslisshig is gebracht, en zulks wel door een volkomen triomf van het Modernisme in het Synodaal genootschap, komt de vraag aan de orde, wat de kerk van Sliedrecht zal doen, en in haar de zoon van wijlen den hoogleeraar Van Oosterzee, die immers aanvankelijk met den raad der loochenaars van den Christus niet had ingestemd.

Berust de kerk van Sliedrecht in de gevallen beslissing, dan zal ze daardoor toonen in haar protest niet eerlijk voor menschen en niet oprecht voor God te hebben gestaan.

Heeft ze daarentegen oprecht qemeend., wat ze bij monde van honderden harer leden in dit protest tegen het beroep van Dr. Lisftinck uitsprak, dan zullen deze protesteerende broederen zich liever de rechterhand laten afkappen, dan dat ze Dr. Lieftinck in hun kerk ontvangen; en dan rest hun dus niet anders, dan om onverv/ijld met een organisatie te breken, wier innerlijke goddeloosheid vooral Sliedrecht nu zoo schreiend ergerlijk kennen leerde.

Vijftig, zestig geloovige belijders van den Heere Jezus Christus uit het ambt van Dienaar des Woords uitgezet, en een man als Dr. Lieftinck door de overmacht der hoogere Besturen aan de kerk van Sliedrecht opgedrongen.

Want niemand zegge nu althans, dat dit alles wel anders en beter zal worden, als maar eens de hoogere Besturen in orthodoxen geest zijn omgezet.

Dit zou nog gelden kunnen, ais niet het Provinciaal kerkbestuur van Zuid-Holland, maar b.v. dat van Drente of Noord-Brabant de approbatie had verleend.

Dan kon men nog zeggen: „Als de meerderheid in dit kerkbestuur maar » orthodox" ware geweest, zou de beslissing wel anders zijn uitgevallen."

Maar nu gaat dat zeggen niet op.

Immers in het Provinciaal kerkbestuur van Zuid-Holland was de meerderheid beslist „orthodox", en toch is met 5 tegen 3 stemmen door dit bestuur het noodlottig besluit genomen.

Stel dus al, dat morgen den dag alle Provinciale kerkbesturen in „orthodoxen" geest waren omgezet, dat zou dit nog in niets waarborg opleveren tegen een beslissing als thans in zake Dr. Lieftinck werd genomen.

Ook al ware heel de Hiërarchie „orthodox" geworden, dan nog zou het blijven, gelijk het nu zeventig jaren geweest is, nog is en zal zijn.

Want, en hierop moet al de nadruk vallen en de volle aandacht worden gevestigd: Zoolang de Besturen deze Organisatie in haar vloekwaardig bestaan eeren en handhaven, dwingt die Organisatie hen om den Christusèel^der te vervolgen en den Christusloockenaar te handhaven.

Zoodra er, waar ook, een predikant of ouderling of diaken of geloovige opstaat, die zegt, ernst met het Koningschap van den Christus te willen maken; en dit zegt, niet in antinomiaanschen geest, gelijk de Gereformeerde kerk, maar in oprechtheid voor God, en het dus ook doet; zóó dat hij ook weigert de medeverantwoordelijkheid te dragen voor wat anderen in het kerkbestuur zondigen; dan moet de Organisatie dezen trouwen dienaar des Heeren te lijf gaan, en kan ze niet rusten, eer ze hem buiten de syné^oge geworpen, uitgezet en gebannen heeft.

Ongemoeid onder deze Organisatie kan een belijder des Heeren slechts zoolang en in zooverre leven, als hij in het kerkelijk leven den Christus varen laat, verzaakt en berust in de verdonkering van zijn eere; en voorts elk begrip van ethische solidariteit en van hartelijke broecjerliefde door valsch individualisme onderdrukt.

Een Moderns daarentegen heeft niets. waardoor hij met deze Organisatie in botsing zou komen.

De formulen van het Genootschap zijn netten met mazen zóó groot, dat haaien en walvisschen er met uitgeslagen vinnen doorzwemmen.

Reglementair zijn zij dan ook stipt en streng steeds in de orde.

Alle attesten leggen ze u voor.

Al wat ge teekenen laat, teekenen ze.

Verzet is er bij hen nooit.

Dat was er aanvankelijk nog, toen de conscientie sterker sprak en de reglementen nog iets confessioneeler waren; maar nu niet meer, •

Zelfs de beste en trouwste mannen die in de hoogere Besturen zitten, moeten dus wel gedemoraliseerd worden.

Want, komt er een hunner broederen voor, die moedig voor de eere Chrlsti doorging, dan moeten ze hem wel veroordeelen, of hun eigen bul ligt gereed.

En ook, komt er een Moderne voor, dan moeten ze hem wel vrij doorlaten. Want stel de heeren Gunning, Ten Brandeler en Geevaerts van Simonshaven hadden zich niet gevoegd in hèt gevallen besluit, dan zouden zij zich terstond uit dit college hebben moeten terugtrekken, en na eerst A te hebben gezegd, B moeten laten volgen.

En omdat men die B niet aan wil of niet aandurft, daarom houdt men ook die A in de keel terug, al getuigt de eigen conscientie ook nog zoo onweerstaanbaar, dat het een ellendig, een onzedelijk, een van God geoordeeld schipperen en plooien is!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen