op de ontelbare

op de ontelbare vragen, die o. a. ook over de Doopsbediening gedurig tot ons komen, kunnen we niet anders antwoorden, dan met verwijzing naar de artikelenreeks over het Sacrament, die thans loopende is, en eerlang aan den heiligen Doop toekomt.

Reeds nu echter willen we verklaren, dat de Gereformeerde kerken geen ander Sacrament kennen, dan als genademiddel om een door God gewrocht geloof te sterken; iets wat dus ook van den heiligen Doop geldt.

Ten andere, dat de Gereformeerde ker= ken de Sacramenten alleen aan hen mogen uitreiken, van wie ze achten te mogen onderstellen, dat er reeds een genadewerk Gods in hen begonnen is.

Ten derde, dat de Gereformeerde kerken bij de bediening der Sacramenten nooit zekerheid hebben, dat metterdaad dit genadewerk in de ziel heeft plaats gehad, zoomin bij volwassenen als bij kinderen.

En ten vierde, dat de Gereformeerde kerken dientengevolge nooit anders dan op onderstelling het Sacrament uitreiken; maar tevens dat zij nooit het Sacrament mogen geven, tenzij uit hoofde er voor deze onderstelling h. i. genoegzame grond bestaat.

Dit is zelfs zoozeer Gereformeerd, dat et een principieel verschil tusschen de oomsche en Luthersche kerken eenerijds, en de Gereformeerde kerken anderijds uitmaakt.

De Roomsche en Luthersche kerken, die chten, dat de wedergeboorte eerst door en Doop en wel door den Doop zelven geerkt wordt, onderstellen in het te doopera ind niets.

De Gereformeerde kerken daarentegen, die hier vlak tegenover staan, vereischen een voorafgaand geloof, hetzij dit reeds een dadelijk geloof zij geworden, of wel nog schuilt in het geloofszaad, gelijk onze vaderen het noemden.

Voorshands volstaan we, met voor dit punt te verwijzen naar de Synopsis purioris theologiae, waarvan Prof. Bavinck ons een zoo uitnemenden herdruk bezorgde, en die herkomstig is van de hoogleeraren Walaeus, Polyander, Thysius en Rivet; viermannen, die deels op de Dordtsche Synode waren, deels aan onze Statenoverzetting meewerkten, en allen saam onze Gereformeerde theologie verdedigden in de bloeiperiode van het Calvinisme.

Daar nu lezen we op blz. 496 van de editle-Bavinck dit:

„In allen die gedoopt worden vereischen we op grond der Schrift de aanwezigheid van geloof en boete, althans naar het oordeel der liefde, en dat zoowel bij de kleine kinderen des Verbonds, in wie we staande houden, dat het zaad en de Geest des geloof s en der boete, krachtens den goddelijken zegen van het Evangelisch verbond moet worden ondersteld, als bij de volwassenen, bij welke een dadelijke openbaring van het geloof en de boete vereischt wordt."

Ds. Diemer, die het in de Bazuin doet voorkomen, alsof deze voorstelling door ons aan Prof. Scholten of aan Prof. Gunning was ontleend, zou dus niet kwaad doen, zoo hij deze Synopsis naar de editie van Prof. Bavinck eens bestudeerde, eer hij sprak. Toch had ook zonder dat ons Doopsformulier hem reeds beter kunnen onderrichten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen