De berichten die ons van alle kant toevloeien

in zake de Vereeniging, zijn metterdaad uitnemend.

Het ijs is blijkbaar aan het kruien, en er komt strooming in de wateren. De dam is doorgebroken en van beide zijden vloeien de wateren ineen. Niet alsof het voor zeer velen, die van verre stonden, niet nog iets wonderlijks is.

Het spreekt toch vanzelf, dat alleen zij die het voorrecht hadden op de Synode aelve geheel den loop der onderhandelingen te volgen en de intieme saamsprekingen bij te wonen, en de uiting van broederlijke liefde te genieten, reeds ten volle in de zaak in zijn.

Wie dat niet genoot, heeft onbegrijpelijk veel gemist, en kan eerst van achteren, langs veel langer weg, in de zaak inleven.

Want wel zijn alle stukken gepubliceerd, maar wat geeft de dorre lectuur van zulke officieele stukken, vergeleken bij een tiendaagsch saamleven met hen, die geroepen waren om deze zaak tot beslissing te brengen?

Maar, ook al zij dit zoo, toch heeft het feit zelf dat de Vereeniging tot stand is gekomen, een ongemeen verblijdenden indruk op de harten gemaakt.

Daarbij drijft het, het spreekt vanzelf, op vertrouwen.

Op vertrouwen niet in enkele personen, maar in vertrouwen op de kerkvergadering, die, wettig saamgekomen, ten deze ambtelijk tot handelen geroepen was.

En dit kan ook niet anders; want hoe zou er ooit Gereformeerd kerkelijk leven mogelijk zijn, indien men den eisch stelde, dat de Synodéjvaar besluit bij elk lid der kerken beplef-en moest?

Dan ware geen Synodale samenkomst, en bij gevolg ook geen Gereformeerde kerkregeering meer mogelijk.

De Synode vergadert voor alle leden der kerk publiek, en publiceert al wat ze publiceeren kan. De afgevaardigden der Classen doen verslag in de dassen. De afgevaardigen "ter classis doen verslag in hun kerkeraden. En desvereischt kan elk lid zijn kerkeraad nog om inlichting vragen.

De publiciteit is dus zoo volkomen mogelijk.

Maar dit heft het feit der kerkregeering door de meerdere vergaderingen niet op, tenzij er iets geschied is tegen Gods Woord.

Vertrouwen moet in ZUIK een zaak dus elden. Dat op vertrouwen drijven is geen chande, maar onze eere.

Zoo moet het zijn. Het kan niet anders. Ja, we aarzelen niet te zeggen: Juist, at dit vertrouwen werkt is een zoo verlijdend teeken.

Daarin ligt onze sterkte en onze hope oor de toekomst.

Ook al moet de scheidsmuur nog feiteijk gesloopt, voor de verbeelding der liefde s hij reeds gevallen.

Men is reeds één; men gevoelt zich reeds én; en het verlangen om dan nu ook, hoe er hoe beter, feitelijk één te wezen, werkt n veler hart reeds onweerstaanbaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen