Voor Kinderen.

Beelden en gelijkenissen.

De hoofdzaak waarop iemand, die een beeld of een vergelijking gebruikt te letten heeft, is wel dat hij geen valsche of onjuiste, maar echte, ware gebruikt.

Schijnbaar is dat heel gemakkelijk, in werkelijkheid echter niet.

Een beeld is een voorstelling van dit of dat, en nu moet het natuurlijk altijd zoo zijn, dat het niet iets onmogelijks poogt voor te stellen, want dan is het eenvoudig geen beeld meer.

We zullen nu eenige uitdrukkingen opschrijven en dan zien of zij aan de eischen voldoen:

1. Dit boek is een rijke bron, waaruit de onderzoeker schatten opdelft.

2. Als de zaden des hoogmoeds in ons hart oprijzen, moeten we hen bestrijden.

. 3. Hij nam moedig tegen een zee van rampen de wapenen op.

4, Deze onderneming heeft schoone vruchten afgeworpen.

5. 't Was ontzaglijk aardig dat bij te wonen.

Dat zijn nu volzinnen zooals men telkens hoort of leest. Zijn die goed?

In nr. i wordt een boek vergeleken bij een bron; dat gaat goed. Maar nu moet men uit deze bron gaan delven. Dat nu deugt niet. Het beeld is valsch. Uit een bron moet men .. . ?

Nr. 2 spreekt van zaden die oprijzen: iets wat onmogelijk is; 't moet zijn opschieten. Die zaden moet men dan bestrijden. Maar men vecht niet met kwaad zaad : men roeit het uit.

Even verkeerd is nr. 3, Als de wilde golven op mij aankomen, kan mijn schip wel beproeven die te klieven: maar al neem ik sabel en geweer op tegen de zee, het zal niet baten. Het is zelfs belachelijk als men zich iemand voorstelt, die een zwaard zou grijpen tegen de baren. Dat wist koning Knoet van Deneraarken al en die is reeds vele eeuwen dood.

No. 4 lijkt goed en is het toch niet. Er wordt hier bedoeld dat de zaak veel goeds heeft opgeleverd, voordeel gegeven. Maar elke landman weet dat het wel goed is als de boom vruchten draagt, maar niet als hij ze afwerpt. Denkt maar eens aan hetgeen de Bijbel zegt van den vijgenboom die onrijpe vijgen afwerpt.

En eindelijk nr-5, dat we genomen hebben, al is 't geen beeld om te waarschuwen tegen een fout die tegenwoordig (ook in de briefjes die we krijgen) voorkomt. »Ontzaglijk" is wat eerbied met zekere vrees inboezemt. Hoe komt dat nu bij »aardig" te pas ? Even dwaas is b. V. »ijselijk mooi." Want het zegt dat het zoo mooi is dat men. ... er van ijst!

We zien dus wel, dat al deze uitdrukkingen niet deugen; ze lijken wel goed, maar wie nadenkt zal ze niet gebruiken. Als ieder die spreekt of schrijft eerst dacht, zou men trouwens zooveel van die gebreken niet vinden.

Stellen we nu tegenover die verkeerde uitdrukkingen er 5 andere:

1. De kinderen Israels zullen zijn als de sterren des hemels en als het zand aan den oever der zee.

2. De Heere is mijn steenrots en mijn burg, mijn hoog vertrek.

3. De volkeren zijn (bij den Heere God) geacht als een stofje aan den weegschaal.

4. Elk rechtvaardige is moedig als een jonge leeuw.

5. Kolen vuurs op het hoofd zijns vijands hoopen.

Zie, als we deze uitdrukkingen die, wat de hoofdzaak betreft, in het Woord des Heeren voorkomen, even indenken, dan zien we dat ze juiste en duidelijke beelden bevatten. En dat is het waar 't op aankomt.

Voorzichtig.

De Heere Jezus heeft tot de zijnen gezegd, dat zij oprecht moeten zijn als de duiven, maar ook voorzichtig als de slangen.

Dit laatste wordt wel eens niet begrepen', want, zoo zegt men, een slang is toch een naar, valsch en schadelijk beest. Maar men vergeet, dat de Heere hier alleen de voorzichtigheid, dus een deugd van de slang, ons tot voorbeeld stelt en niet haar boosheid.

Wat de Heere er mee bedoelde leert de geschiedenis van een dominee, welke ik u wil vertellen. Hij heette Rowland Hill en was een der grootste en beste leeraars nu 50 jaar geleden.

Ds. Hill dan werd eens verzocht te prediken op een plaats, waar hij heftigen tegenstand verwachtte. Zelfs was bekend, dat een vermaarde vuistvechter was gehuurd geworden om hem aan te vallen! Desniettemin besloot hij er te gaan prediken, doch dacht na hoe hij zijn tegenstander zou ontwapenen.

Na den kansel bestegen te hebben, zag hij de vergadering eens over, en bemerkte al spoedig den vuistvecliter, dien hij eens goed opnam. Hij wenkte hem nu tot zich, en verzocht, of hij niet zoo goed zou willen zijn, om plaats te komen nemen op de trappen van den predikstoel.

»Ik ben hier gekomen, '' zoo vervolgde hij, »met het doel om voor deze menschen te prediken, in de hoop hun goed te zullen doen; maar men heeft gedreigd, mij te zullen hinderen. Nu is mij ter oore gekomen, dat gij zeer sterk zijt en behendig in zelfverdediging; en als ik u zoo aanzie, dan geloof ik dat ook. Daarom wensch ik^mij in uw handen te stellen, en op uw bescherming te mogen rekenen. En nadat de godsdienstoefening is afge loopen, zal het mij een eer zijn, zoo gij in mijn rijtuig met mij naar huis gaat en het middagmaal bij mij gebruikt!"

De man scheen de volle kracht van het compliment te gevoelen, Althans zijn vijandschap was ineens geweken; hij verklaarde den prediker gaarne te willen verdedigen in geval zich iets voor mocht doen, en hij hield woord ook. Gelukkig echter g-; beurde er niets. Na den dienst vergezelde hij Ds. Hill naar diens huis, at er en beroemde zich later altijd over de eer, hem door den predikant aangedaan.

Zie dat was voorzichtig gehandeld, en dat is 't wat de Heere ons gebiedt te doen.

HOOGENBIRK,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen