„Die niet wil werken, zal niet eten.”

Want ook toen wij bij u Niarcn, hebben wij u dit bevolen, dat, zoo iemand niet wil werken, hij ook niet ete. 2 Thess. 3 ; 10.

Ledigheid, zegt een spreuk onder ons volk, ledigheid is des duivels oorkussen, en de vraag of ge uw iii< l wel besteedt, is zoo weinig van ondergeschikt belang, dat veeleer de Heilige Schrift telkens en telkens tegen de luiheid en vadsigheid en het niets uitvoeren te velde trekt.

Het schoonst in de bekende teekening van den vadsigen nietsdoener: y, Een weinig slapens^ een weinig sliiimerens^ een weinig handvoitwens^ al nederliggende^ zoo zal uw armoede 21 overkomen, als een wandelaar^ en tno gebrek als een gewapend man."

Mijn Vader, " zoo riep de Christus uit, swerkt tot nu toe, en ik werk ook." Zoo is dus werken een trek in het Goddelijk Wezen. Een trek die dus ook in zijn Beeld uitkomt, en die ook in u, als naar den Beelde Gods geschapen, spreken moet.

In ernstigen zin «werken, " bezig, doende, werkzaam zijn, hoort bij het kindschap.

Ook rusten^ want Ilij, uw God, die altoos werkt, rustte ten zevenden dage, en gunt ook u den zevenden dag uw dagelij kschen arbeid te staken; edocLonder de bijvoeging: »Z« dagen zult gij arbeiden en al uw werli doen''

Alleen dus wie metterdaad 0«.dagen gearbeid heeft, en in die zes dagen al zijn arbeid voleindde, kan Sabbat vieren naar het gebod.

Wie zijn zes dagen niet werkt, en dan toch den Sabbat als zijn recht beschouwt, wischt het gebod van den Smaï uit, en schuift er een anders geschreven gebod voor onder.

Dat werken de roeping van alle creatuur is, leert God u in de plantenwereld., en in de dierenwereld.

lk ging voorbij den akker eens luiaards" zoo leest ge in Spreuk. 24 : 30, > en zie, hij was gansch opgeschoten van distelen, zijn gedaante was met netelen bedekt, en zijn steenen scheidsmuur afgebroken. Als ik dat zag, nam ik het ter harte, ik aanschouwde het en naui onderwijzing aan."

Dit voor de plantenwereld, en wat aangaat de dierenwereld, kent ge zelf immers het bestraffend zeggen: tGa tot de mieren en word wijs."

Zoo dringt het Woord u op alle manier, om met uw plichtsbesef en uw geloof tegen de beuzelzucht en de loome neiging en het verspillen van uw tijd, als tegen een hoogst ernstige zonde, die uiterst gevaarlijk bovendien is, u te wapenen en in te, gaan.

Uw tijd is niet van u. Niet gij, maar God schept den dag en den nacht. En het is zijn vrijmacht, die ze u toebeschikt.

Zoo zijn uw uren Godes uren, uw dagen zijn dagen. Uren en dagen u met een van God daarvoor bepaald doel geschonken. En zoo ge die uren en dagen aan dit van God bepaalde doel onttrekt, en in ledigheid doorbrengt, ontrooft ge ze aan Hem die over u te beschikken heeft.

Roof, diefstal, niet in overdrachtelijken zin, maar zeer eigenlijk.

Of wie kent het Time is money niet?

Da spreuk onzer jagende eeuw, die in haar jagen althans dit goede heeft, dat ze u in naam des Heeren toeroept, dat tijd geld is, dat ti/d een waarde vertegenwoordigt, " dat 00k uw tijd een bezit aanduidt, en dat niet werken niet anders is, dan die waarde, ^dat bezit aan uw God ontstelen.

Merk het dan ook op, hoe er bij de volken en onder de natiën van Europa en Amerika te meerder gewerkt wordt, naarmate Gods ordinantiën er nog te rijker invloed hebben.

De macht van Gods Woord is veel uitgestrekter op het platteland dan in de steden, veel machtiger in het noorden dan in|het^zuiden'van Europa, en in verband hiermee vindt ge den straatslijpenden sleep nietsdoeners veel meer in onze steden dan op onze dorpen, de niets uitvoerende vrouw in de steden wel, maar op het platteland niet. En zoo ook wordt het dolce far niente, het s zalige nietsdoen", als ideaal in Italië en Spanje gemind, veel meer dan in het akijd bezige Engeland, in Pruisen of in ons land, waar de macht van Gods AVoord zooveel grooter is. Ja, zelfs als ge het heden met het verleden vergelijkt, gaat de regel door, dat de macht van Gods Woord tot v/erken prikkelt.

Lees het maar in de historie, hoe ook bij ons volk, toen in de zestiende eeuw Gods Woord er machtig werd, het werken een lust en vanzelfheid, het werken regel, het altoos bezig zijn vaste levensgewoonte werd.

Om «moeder met de breikous", moge onze eeuw lachen, en toch school er ongemeene kracht in dat nijvere beeld van de huisvrouw, die geen minuut verloren liet gaan, die zuinig op alles, maar vooral op haar tijd was; die in haar dochterea geen nietsdoen gedoogde, maar ze steeds in de huishouding bezighield; en haar dienstboden minder door veel knorren en bekijven dan door eigen voorbeeld en het voorbeeld harer dochteren, aan gestadig doorwerken wende.

Praatziek waren ook in de zestiende eeuw onze vrouwen, misschien niet minder dan nu. Maar zelfs onder het praten mocht de hand niet rusten. E; i het spraten en breien doen de meisjes van Leiden" is een vaderlandsch spreekwoord, waar zedelijke krachtiu'lt spreekt.

Er is toen hard gewerkt in ons goede land. Meer en ijveriger gewerkt dan in eenig land ter wereld. En de uitkomst was, dat deze Calvinistische grondtrek van het leven ons tot de meesters van Europa op elk gebied maakte, ons het gou 1 op onze erve binnendroeg, en een huislijk en maatschappelijk leven schiep, juist door dat werken, tegen veel zonde en zedelijk gevaar, ook in de dagen der jeugd, beveiligd.

Immers niet werken, niets doen en ledijj neerzitten maakt én lichaam én ziel ongezond.

Uw lichaam, want bezig zijn, de handen uit de mouwen steken, zich bewegen en altoos doende zijn, geeft aan het lichaam doorstraling, verfrischt het bloed, bevordert de stofwisselipg en bevordert gezonde voeding. Wie in menig gezin de juffer in het salet met de dienstbode in de gang vergelijkt, merkt dit onderscheid terstond.

Werken is medicijn, ledig zijn werkt als gij.

Erger nog, ook als gif voor de aiel.

Juist als de ledigheid intreedt begint de klapachtigheid, het zich bemoeien met een ander mans zaken, dat booze babbelen over buurvrouw links en buurvrouw rechts. I3at zich bezondigen aan achterklap en laster.

Als kinderen niets te doen hebben, voeren ze kwaad uit, zegt de volkstaal, en in v/elk hulsgezin bleek dit niet:

Op later leeftijd brengt het in kwaad gezelschap. De luiaard zoekt den luiaard, omdat hij bij den bezigen man niet terecht kan. En hebben ze elkaar gevonden, dan zinnen ze beiden op niet veel goeds.

De ledigheid vult sociëteit en herberg.

Het niels doen doet behagen scheppen in ziel bedervende bladen en boeken.

De ledigheid vaii de twee geslachten brengt ze iii gevaarlijke aanraking en de svreerade vrouw" weet het wel, hoe ze met de beste kansen juist op den ledigganger loert.

En dit alles kan niet anders, want het is op den akker van uw hart juist zoo als het op den akker van den boer is.

Wordt er niet gewerkt, dan schieten er distets en netelen op, en uw ziel wordt gewond en verdorven.

Wil dit nu zeggen, dat men in onze eeuw niet werkt?

o. Neen, ten deele zelfs werkt men in onze eeuw te hsxd, - te gejaagd, te rusteloos, vaak met bedenkelijke overspanning.

Reeds onze kinderen worden op school overvoerd, Sommiger dagtaak onder onze werklieden loopt over de 14 uren. En onder alle standen vindt ge lieden die nooit rusten.

Alleen maar, men werkt, om van het werk af te zijn. Eerst totdat men zijn laatste examen doet zich halfdood werken, en dan voor altoos de studie er aan geven. En zoo ook bij bedrijf en beroep, enkele jaren sloven en slaven, alleen maar om zijn koetjes op het droge te krij^n, en dan in het zalig rentenieren zijn nietsdoend leven door te kruipen.

Doch zoo is niet het werken naar de ordinantie Gods.

God gaf u het werk als hoorende bij uw aard, bij uw wezen, als bron van geluk na uw val in zonde, als voorbehoedmiddel tegen de zonde. Een medicijn ook tegen de zonde die reeds opschoot.

Wat God wil is dat ge het werk om het werk zult minnen. Dat ge er lust aan zult hebben. Dat het ledigzijn u tot een onmogelijkheid wordt. En dat ge dan alleen u gelukkig gevoelt, als ge een schoone dagtaak voleind hebt.

Niet alleen zij moeten werken, die anders niet te eten zouden hebben, maar ook zij die geld volop bezitten.

Niemand mag ledig zijn, ook niet de aanzienlijke vrouw, en evenmin de man van vele goederen.

Allen saam moeten we werken zoolang het dag is.

En ook de ouden van dagen moeten bezig, altoos doende zijn, en geen dag laten voorbijgaan, dat er niets is uitgericht.

Wie niet wil werken, zal ook niet eten." Die regel gaat nog door.

Niet wie niet kan werken, omdat hij zwak is, of ook wie geen werk vinden kan, maar zeer juist staat het er: »wie niet wil werken." En aan dezulken komt de spijze Gods niet toe.

Als uw kinderen niet werken willen, zult ge als vader en moeder hen in de buik straffen. Alleen zoo ze werken willen, en het doen, hebt ge het recht, om hun in den naam uws Gods, de bete broods uit te deelen.

Dat is de eerste vermaning der Schrift.

En de tweede luidt aldus : Onttrekt u van een iegelijken broeder, die niet werken wil, teekent hem, en vermengt u niet met hem, opdat hij beschaamd worde.

Wie zulke nietsdoende mannen of niets uitvoerende vrouwen te woord start, ze ontvangt, en, hun ten believe, zijn eigen tijd met hen verbeuzelt, begaat de dubbele zonde, dat hij in hen het kwaad aanmoedigt, en er uit zwakheid zelf aan meedoet.

En metterdaad, er is geen beter geneesmiddel dan dat de luiaard niemand vindej^die met hem lu'ere.

Dan dwingt de verlatenheid hem om weer beziglieid op te zoeken, en het kwaad is gestuit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen