Buiteuland.

Oostenrijk. Eene oproeping door de professoren van de Evangelische facu1teit.

Het college van professoren der Evangelische theologische faculteit te Weenen deed een oproeping uitgaan tot jongelieden om zich aan de studie van de theologie te wijden. De Evangelische beweging in Oostenrijk heeft ten gevolge gehad, dat vele nieuwe Evangelische gemeenten werden gesticht; deze konden niet door predikanten uit Oostenrijk gediend worden, omdat ze er niet waren. Van daar, dat uit Duitschland hulppredikers werden aangenomen, die thans nog ten getale van 40 in Oostenrijk werkzaam zijn. Maar hoe dankbaar voor die hulp, meenen de Weener professoren dat een predikant alleen dan recht met zegen kan werk zaam zijn, wanneer hij het volk in zijne eigenaardigheden kent en door duizend draden van gemeenschappelijke levensopvattingen daarmede verbonden is. En daarom moeten er predikanten uit Oostenrijk voor den dienst in dat land gevormd worden.

Het studeeren in de theologie is in Weenen zeer gemakkelijk gemaakt. Er zijn staatsbeurzen, sommige studenten kunnen een vrije tafel genieten, voor anderen zijii er particuliere beurzen, zoodat de meeste studenten belangrijke ondersteuning genieten en het ook voor geheel onbemiddelden mogelijk is om te studeeren. Er is een toekomst voor hen die zich aan den dienst der Evangelische kerk willen wijden. Het is toch te verwachten dat de hulppredikers uit Duitschland van lieverlede naar hun land zullen terugkeeren, en dan zijn candidaten uit Oostenrijk de gewilde mannen om de open val lende plaatsen te bezetten. Met de herinnering dat er geen schooner en verhevener beroep is, dan wanneer men zijn geheele leven wijdt aan den dienst van Hem, uit Wien alle kracht stroomt en men aldus een bode en heraut van het Evangelie van Jezus Christus wordt, eindigt het stuk.

Wij hopen dat het optimisme der Weener professoren omtrent de Evangelische beweging in Oostenrijk zal blijken gegrond te zijn. Zij meenen dat politieke drijfveeren velen er wel toe brachten om met Rome te breken, doch dat deze in het Evangehsch Christendom tot hunne verrassing en verwondering schatten gevonden hebben, waarvan zij nooit eenig vermoeden hadden gehad. „Zij zochten eene kerk, welke nationaal gevoel aankweekt en bevordert, en vonden een Heer der kerk, welke den eisch van de volle persoonlijke overgave aan eiken Christen stelt, en daarvoor elk de bekwaamheid verleent, eene krachtige, in God gegronde persoonlijkheid te worden, welke een voortdurend innerlijk zuiveringsproces ondergaal; eene persoonlijkheid, die nationaal gevoel hoog houdt, maar tegelijk hoogere doeleinden kent, die niet van deze wereld zijn." Aldus heet het in de oproeping.

Wij weten nu wat de professoren van de Evangelische faculteit te Weenen onder het Evangelie verstaan, en betwijfelen het daarom zeer of deze mannen wel in staat zijn om jongelieden op te leiden die de Evangelische beweging in Oostenrijk in het rechte spoor moeten brengen. Wij zijn dan ook van oordeel, dat wanneer prof. Böhl nog lid was van de faculteit en niet wegens hoogen leeftijd was afgetreden, hij dit stuk niet zou hebben onderteekend.

Noord-Amerika. Dr. Steffens over de herziening der Confessie.

II.

Dr. Steffens van Orange City, in den Staat lowa, gaat in Be Hope voort met zijn getuigenis tegen de beweging die men in Amerika op touw zette tot wijziging van de Gereformeerde belijdenis, met name die van Westminster. Zoo betoogt hij in het nummer van 8 Augustus van genoemd blad, dat de voorstanders van de herziening der confessie de historische lijn geheel uit het oog verliezen. Men zegt nog wel, dat de geloofsbelijdenissen uit het hervormingstijdvak heerlijke monumenten zijn van historische waarde, maar die men in dezen tijd niet als een juk op den nek der goegemeente werpen mag. Men geeft daarom den raad, ze te plaatsen in een museum van oudheden en daarvoor in de plaats een nieuw, kort geloofsformulier op te stellen, dat alle leeraars en ouderlingen met eene goede conscientie zouden kunnen onderteekenen. De oude geloofsbelijdenissen hebben uitgediend, zij heeten niet langer de uitdrukking te zijn van het geloof der kinderen van dezen tijd. Hetkomt dien lieden niet in de gedachte, dat wij leven in een tijd van geestelijke armoede, waarin men niet verwachten kan dat de belijdenis der vaderen zal worden verbeterd.

Dr. Steffens zegt zoo juist:

„Als Christenen zijn wij gebonden aan Gods Woord. Wij bepalen niet wat waarheid is, of in een zeker tijdstip als waarheid zal gelden, maar God heeft de waarheid geopenbaard in de H. Schrift en Hij geeft aan de gemeente den H. Geest om die waarheid te kennen. Wij gelooven niet, dat de H. Geest met de hervormers opgehouden heeft, de gemeente in alle waarheid te leiden, maar evenmin gelooven wij, dat Hij zijn werk eerst in het laatste gedeelte der negentiende eeuw begonnen heeft. Al de eeuwen door heeft de Heere zijn volk in alle waarheid geleid, niettegenstaande Joodsche en heidensche tegenstanders, niettegenstaande het roinanisme en het rationalisme, en Hij zal het blijven doen niettegenstaande Uberalisme en modemisme.

Wij houden vast aan de H. Schrift als onze gids door de onstuimige baren van den tegenwoordigen tijd. Juist omdat wij hieraan blijven vasthouden, blijven wij er ons van bewust, dat de geloofsbelijdenissen menschelijke uitdrukkingen bevatten, die misschien in tijden van kalmte en liefde tot de waarheid door beter vervangen kunnen worden.

Wij willen, zoo zegt men tegenwoordig, de leer der voorverordineering uit de geloofsbelijdenissen uitlichten. Daarin gaan wij niet meê. Waarom niet? Omdat die leer in de geloofsbelijdenissen uitdrukking gevonden heeft ? Neen, volstrekt niet. Op menschelijk gezag belijden wij zulk eene ontzaggelijke leer niet. Wij vinden met onze vaderen die leer in den Bijbel, en geene moderne theologie is in staat haar uit den Bijbel uit te lichten. Men beproeft het soms wel, maar de halsbrekende toeren, die men uitvoert om de leer der voorverordineering als een onbijbelsch Calvinisme aan de kaak te stellen, zouden vermakelijk zijn te aanschouwen, indien de zaak, waarom het gaat, niet zoo ernstig ware. Daarmede willen wij echter volstrekt niet zeggen, dat het onmogelijk zou zijn, de formuleering van dit leerstuk te verbeteren. Beproeft uwe kracht er aan, gij godgeleerden, indien gij meent, dat de vorm verbeterd kan worden; maar wij bidden u, verknoeit de waarheid niet. Op uw gezag moogt gij ze niet veranderen. Wij willen niet belijden, wat u behaagt, met uw gevoel overeenstemt of den tijdgeest welgevalt, maar wij willen belijden, wat God geopenbaard heeft. Kunt gij dit op eene waardigere wijze doen dan onze vaderen het gedaan hebben, wij zullen u prijzen. Maar nog eens, raakt de waarheid niet aan, die God ons geopenbaard heeft. Zij is het kleinood, dat wij begeeren te bewaren.”

Dr. Steffens wijst er ten slotte op, dat zij die roepen om een „beknopte geloofsbelijdenis, " desniettegenstaande aan het werk zijn om haar uit te breiden. Het is hun niet genoeg dat de Gereformeerde kerk uitspreekt, dat de geloovigen niet mogen twijfelen aan de zaligheid hunner kinderen die komen te sterven voordat zij tot hun verstand gekomen zijn. Zij willen dat de kerk alle kinderen zal zalig spreken die sterven voordat zij tot jaren des onderscheids gekomen zijn, ook de kinderen der heidenen. Dat deze uitbreiding der geloofsbelijdenis niet door de Gereformeerde belijdenis gewenscht kan worden, behoeft geen betoog.

Het verheugt ons, dat Dr. Steffens met zooveel kracht en bekwaamheid de mannen wederstaat die een korte belijdenis verlangen om hunne Remonstrantsche leeringen ongehinderd te kunnen verkondigen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen