„Met kracht versterkt te worden.”

Opdat Hij u geve, naar den rijkdom zijner heerlijkheid, met kracht versterkt te worden door zijnen Geest in den inwendigen mensch. Epheze 3 : 16.

Niemand betwist langer, dat de datnpkring, waarin we ademen en leven, van ongemeenen invloed is op ons gestel, Frissche lucht kweekt op en sterkt. Men ziet het den bergbewoners aan, hoe de zuivere berglucht staal in hun bloed perst, en even beslist ziet ge het aan bewoners van moerasbodem, hoe de met moe rasgif bezwangerde lucht hen ten onder houdt en doet kwijnen.

En hoe kan dat ook anders? Of is niet ons ademen een rusteloos en aldoor met volle teugen in ons opnemen wat in lucht en dampkring ons omvloeit. Ja, moet niet erkend, dat niet alleen ons ademhalen, maar, zij het in mindere mate, toch ook het zuigen van de duizend en tienduizend openingen in onze huid, een drinken is van wat haar toevloeit, en alzoo invloeden doorlaat die werken op geheel ons gestel.

Vandaar altoos weer het vermaan aan wie bleekzuchtig, bloedarm of beklemd is: „Zoek frissche lucht en ga ademen in gezonder atmosfeer." En vandaar evenzeer in zoele, zwoele zomerdagen het hijgen om den avond te halen, en, woont men niet te ver van de kust, bij het suizen van den avondwind, de koeler, prikkelender strandlucht te gaan insnuiven.

Nu zijn we lichaam én ziel, tweezijdig in ons wezen, en zoo komt het dat deze machtige invloed van de atmosfeer, waarin we leven, op ons gestel natuurlijk een nevenstuk vindt in de sterke inwerking, die het zedelijk k^raktet van de omgeving waarin we onze dagen slijten, uitoefent op onze eigen zedelijke ontwikkeling. Ook dit wordt niet betwist; de droeve en de blijde feiten toonen het telkens opnieuw, hoe slecht op iemands karakter een zedelijk laagstaande levenskring werkt, maar ook hoe een gestadig verkeer in zedelijke en gezonde omgeving, het eigen zedelijk besef opscherpt.

Licht-en schaduwzijde in het stuk der op voeding wordt, zeker niet geheel, maar toch voor zeer aanmerkelijk deel door dien atmosferischen invloed beheerscht; en het geheim van moeders invloed op onze vorming ligt stellig niet het minst daarin, dat we als kind het langst onder haar constanten invloed opgroeiden.

Heel de schoolstrijd hing aan ditzelfde vraagstuk, en de openbare school ten onzent graaft onder socialistische invloeden thans almeer haar eigen graf.

Het zedelijk leven kent ook wetten en geboden, uit zich in feiten en handelingen, zet zich af in geschriften en gesprekken; maar ook buiten dit alles vormt het zedelijk leven nog iets anders, een soort geestelijke lucht, een zedelijken dampkring, een zedelijke atmosfeer die of gezond eu krachtig of giftig en schadelijk, of ook neutraal en daardoor verslappend is. En al bezit ge nu het sterkste karakter, van die lucht, van dien dampkring, van die atmosfeer ondergaat ook gij de invloeden tot uw geestelijk profijt of tot uw bederf

Doch hierbij blijft het niet.

Er is niet alleen in de lucht die geindrinkt, een macht die op uw gestel, en in de zedelijke omgeving waarin ge verkeert, een macht die op uw zedelijk leven werkt, maar er is ook een persoonsatmosfeer die u haar invloed doet ondergaan.

Verkeert ge veel en druk met een zinlijk aangelegd persoon van weinig verheffing, dan drukt dit uw eigen karakter neer; en omgekeerd, gaat ge dagelijks om met een persoon van hoogeren aanleg, van ernstiger zin, van heiliger streven, dan wekt dit u op, dan is zulk een als een goede genius om u, dan houdt zulk een omgeving u van wat u neertrekt af.

Vooral komt dituit, zoo die persoon metterdaad een man van degelijk karakter of een vrouw met beheerschenden geest is. Personen oefenen op elkaar een aantrekking uit, die gelijkmaking bewerkt. De één is sterker dan de ander, en de sterkere. vormt den zwakkere in ge lijkvormigheid aan eigen aard. Nabootsing ligt op den bodera van onze menschelijke natuur, en ongemerkt en onbedoeld neigt de zwakkere er toe, om te doen en te zijn zooals de sterkere uitkomt. Soms tot in toon en inhoud van het gesprek.

En deze persoonsinvloed nu leidt vanzelf tot den invloed van de godsdienstige atmosfeer, die zeer stellig van de zedelijke onderscheiden is.

Alle religie is in haar kern persoonlijk.

Mozes heeft het stempel van zijn persoon op heel Israël gedrukt. Het Christendom is door de apostelen de wereld ingedragen. Augustinus heeft de Middeneeuwen bezield. Luther en Calvijn zijn de geestelijke vaders der Reformatie. En nu nóg kunt ge in eiken kring, groot of klein, waar krachtig bezield godsdienstig leven heerscht, de personen aanwijzen van wie die rijke atmosfeer uitging.

Het is dan vuur uit het hart van den één, dat vuur in het hart van den ander aansteekt.

Een hemelsch schoon kind van God wint voor God ook de ziel in zijn omgeving.

Doch nu komen we tot den hoogstén trap, waarmee gemeenlijk te weinig gerekend wordt. Er is een inademen van berg-en zeelucht.

Er is een indrinken van de zedelijke atmosfeer die ons omringt. Er is een in ons opnemen van de bezieUng die ons toekomt uit een rijk besnaard hart in onze omgeving. Maar er is ook, en dit is het hoogste, een „verborgen omgang met God zelf"; en het is de invloed die van dezen verborgen omgang uitgaat, die voor de sterking van ons hart zeer verre alle andere invloeden te boven gaat.

Paulus bidt aan die van Efeze toe, dat ze „met kracht versterkt mogen worden door zijnen Geest in den inwendigen mensch."

Ziedaar dan de hoogste, de rijkste, de hei ligste atmosfeer die op u kan en moet inwerken.

Denk u dat Jezus nog op aarde was, en dat ge, zeg een maand lang, eiken dag met Jezus kondt verkeeren, dan voelt ge zelf hoe ge hierdoor in een atmosfeer van hoog en heilig leven zoudt zijn verplaatst, die u op ongeëvenaarde wijze „sterken zou met kracht in den inwendigen mensch".

In die heilige atmosfeer drie lange jaren te leven, is het alles overtreffend voorrecht van de apostelen geweest, en zie hoe „sterk in den inwendigen mensch" ze straks, zonder Jezus, de wereld zijn tegengegaan.

En nu, dit heeft thans uit. We kennen Jezus thans niet meer naar het vleesch. Maar door hem hebben we de toeleiding en den toegang tot den Vader zelven, en de dagelijksche, persoonlijke, verborgen omgang met uw God staat voor u open.

Verstaat ge dit nu zoo, dat alles afloopt met de korte oogenblikken dat ge bidt, dan vertoeft ge in die heilige atmosfeer slechts zeer kort. Al uw gebeden saam vullen in den regel wei nig meer dan één half uur in het etmaal.

Maar zoo bedoelt de Schrift het dan ook niet. David reeds zong: „Ik zal in uwe tent wr, 5«r^«. Heer der Heeren, voor uw oog in eeuwigheid". En alle heiligen diï voor en na den Koninklijken Harpenaar Gods verborgen omgang gezocht, gevonden, gekend en genoten hebben, verstonden er wel ter dage onder een telkens weer denken aan God, een gedurig opheffen van de ziel tot Hem, een overleggen van alle ding met het oog op Hem die ons liefheeft, een steeds nabij Hem zijn, en een gestadig gevoelen en ondergaan van Gods heilige, moedgevende en bezielende nabijheid. Een persoonlijk opvangen van zijn alomtegenwoordigheid. Een als gedompeld zijn van heel ons leven en heel onze existentie in den heiligen nimbus die van zijn Goddelijk wezen uitstraalt. Een voelen aan ous eigen hart van het kloppen van het vaderhart van onzen God.

Kringen waarin dat zoo zijn mag, die leven. Kringen waarin dat gemist wordt, al staan ze dogmatisch zuiver, zijn dood.

Een prediker die dat in zijn gemeente brengen mag, is een gezant van Godswege. Predi kers die hier geen oog voor hebben, omdat hun hart er niet naar uitgaat, zijn een luidende schel.

Als „nabij God te zijn" uw lust en uw lied is; zoo ge verkeert in zijn tente, en de verborgen omgang met uw God uw dagelijksche rijk dom is; dan ondergaat onze geheele persoon dag aan dag den machtig sterkenden invloed van de heilige atmosfeer daarboven.

Van die atmosfeer, waarin de engelen ademen en waaruit de ontslapen heiligen de nooit verwelkende frischheid hunner ziel indrinken. Aldus vloeien u toe de krachten des koninkrijks in den inwendigen mensch. Dit is hemelsch ozon dat uw ziel doorwaait. Kracht die het onreine en onheilige in u terugdringt. Droppelen uit de Fontein des levenS; die u de borst van frissche levenskracht doen zwellen. De Geest, de Heilige Geest, waarin Godzelf u aanraakt en u tot hooger krachtsbetoon bezielt.

o, Wat keer zou ijlings in heel het maatschappelijk leven komen, als aUe ziel in dien heiligen dampkring ademen kon.

Doch zie hier de zonde.

Als ge tot de zwakbloedigen zegt, „zoek berg-, of zoek zeelucht!" dan taalt hij aanstonds naar de middelen of hij tot die berg-en zeelucht geraken kon. Dan is ieder willens!

Maar als ge zegt: „Ontruk u aan uw omgeving, en zoek een kring die zedelijk hooger staat", dan beweegt ge een enkele, maar verreweg de meesten blijven lust vinden in het zich wentelen in hun slijk.

En gaat ge nóg verder, en roept ge: „Dring door tot Gods verborgen omgang en drink den dampkring van het leven daarboven in!", — dan is er niemand die zich verroert, of God zelf moet hem trekken.

Wel een bewijs van de gansch uitnemende genade die aan u geschied is, zoo gij dien verborgen omgang kennen moogt.

o, Buig ook gij dan evenals Paulus de knieën voor den Vader van onzen Heere Jezus Christus, opdat dit heerlijke niet van u genomen worde, maar dat veeleer rijk en overvloedig uit dien verborgen omgang u gestadig kracht toevloeie, om ook u te sterken in den inwendigen mensch.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen