Waardeerend oordeel.

Het is niet mogelijk de welwillende beoordeelingen, die in vakbladen zoowel binnenals buitenslands van de dissertation der kweekelingen van de Vrije Universiteit gegeven worden, hier steeds over te nemen. Gerust mag getuigd worden, dat elke Universiteit er trotsch op zou wezen, dat de eerstelingarbeid harer doctoren een zoo gunstig onthaal vond. Over gebrek aan waardeering heeft de Vrije Universiteit in dat opzicht nooit te klagen gehad.

Als bewijs geven we ditmaal de recensie, die Ds. P. van Wijk Jr., in het Tijdschrift De Rijnsche Zending, 1905 No. 3 gaf van de dissertatie van Dr. B. J. Esser, handelende over Zending en Polygamie.

Na eerst zijn verontschuldiging te hebben aangeboden dat de recensie zich zoolarg wachten liet, gaat Ds. van Wijk aldus voort:

Trouwens, het is geen vlugschrift, dat voor een korten tijd de belangstellicg trsrkt van het lezend publiek, en dan weer vergeten wordt; integendeel, het is een boek, dat blijvende waarde heeft, maar voor een beperkten kring van lezers, voor hen namelijk, die liefde voor de Zending hebben, en die de groote vragen, welke in de practijk der Zending zich voordoen, overdenken en bestudeeren. Voor hen is in dit werk een schat van materiaal verzameld, dat met dankbaarheid gebruikt zal worden door ieder, die over het vraagstuk der polygamie zich een oordeel zal willen vormen.

Vervolgens wordt een breed overzicht van inhoud en strekking van dit proefschrift gegeven, waarbij vooral geroemd wordt de volledigheid der litteratuur-opgave:

Heeft het onderzoek naar dit alles den schrijver veel arbeid gekost, een berg van lectuur heeft hij moeten doorworstelen, waar hij tot de nieuwere Zending, inzonderheid van de 19de en 20ste eeuw, kwam. Hoe dikwijls is het vraagstuk van de polygamie niet besproken op groote en kleine Conferenties, in menigte van tijdschriften, in de berichten en beschouwingen van zendelingen, die in de practijk van hun werk ermede in aanraking kwamen! Het komt mij voor, dat weinig belangrijks aan de opmerkzaamheid van den schrijver ontgaan is, en dat alles wat nadenken en etvaiing op de verschillende zendingsvelden geleerd hebben, door hem is verzameld geworden.

Terwijl de recensent ten slotte zijn oordeel aldus saamvat:

Het is niet mogelijk weer te geven alles wat de geleerde schrijver ons aanbiedt. Hij heeft uit systematische werken (dogmatiek, ethiek, zendingstheorie e. a.), verslagen en iustructies van zendings conferenties en - corporaties, uit mededeelingen van zendelingen e. a. een schat van wetenswaardige bijzonderheden medegedeeld, met verbazende belezenheid, groote nauwkeurigheid en volkomen onpartijdigheid.

Tot discussie geeft het boek ook weinig aanleiding. Dr. Esser merkt op dat er drieërlei standpunt tegenover de polygamie kan worden ingenomen ; hij noemt ze de annuUatie methode, die van de nietigheid van het polygamisch huwelijk uitgaat; de legittmiteits-methode, die zijne wettigheid aanneemt, en de catchumenaatsmethode, volgens welke de polygamisten als aanhangers moeten worden aangenomen, maar niet gedoopt mogen worden. Hij kiest geen partij, en, als hij, aan het einde, als conclusie, zijne mecBiüg weergeeft over den stand van het vraagstuk, dan lezen wij, , op iets meer dan ééne bladzijde, vijfmaal: het schifnt{h\i. 172 en 173 noot).

Eene aanwijzing hoe anoeielijk en ingewikkeld het probleem is.

Ik voor mij heb den indruk, die ook door het lezen van Dr. Esser's boek versterkt is, dat, waar het Woord Gods geene zekere aanwijzing geeft hoe gehandeld moet worden, de leidingen van den Geest Gods hoe langer zoo meer der kerk zullen leeren dat Matth. 19:3—9 ook hier van toepassing is, en dat het begmsel van het oude kerkrecht, door Dr. Esser genoemd (blz. 13), blijft gelden: n baptismo dimittunter peecata, non solvuntur conjugia. (Door den H. Doop worden de zonden vergeven, niet de huwelijken ontbonden).

Het vraagstuk blijft aan de orde voor de zendingsgemeente. Het is eene eere voor de Vrije Universiteit, dat haar leerling eene bijdrage heeft gegeven, die de bestudeering ervan gemakkelijker en vruchtbaarder maken kan.

Dit oordeel van een op Zendingsgebied zoo hoogstaande autoriteit als Ds. Van Wijk is èn voor Dr. Esser èn voor de Vrije Universiteit een eere.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen