Voor Kinderen.

DE COVENANTER.

XVII.

TROUW.

„Vriend, " sprak CuUen, „hoor mij nog eenmaal aan. We zien elkaar misschien nooit weer, en 't is denkelijk de eerste en laatste gelegenheid die ik heb, om iets voor u te doen. Sla dit nu niet af. 't Is goed bedoeld. Beloof alleen maar dat ge nooit weer de wapenen zult opnemen, tegen des konings dienaren."

Het altijd geladen pistool van Ralph Douglas lag op den Bijbel, waarin hij gisteren had gelezen en die nog open was. Eensklaps en snel greep Dougks het wapen, hief het op en hield het zoo vlak bij het hoofd van den officier.

„Wilt gij u verbinden, " riep hij met forsche stem en in ontzagwekkende houding, „nooit weer de wapens te zullen opnemen ten behoeve van den koning."

De jonge officier verbleekte voor een oogenblik. Kwamen zulke woorden uit denzelfden mond, die nog pas zoo tre£fend, zoo roerend had gesproken? Dan was die Covenanter toch b wel een gevaarlijke opstandeling. Schrik, verontwaardiging maar toch ook twijfel wat het beteekenen moest vervulden CuUens hart. Driftig riep hij uit:

„Bij mijn ziel, man, nu weet ik wat ge bedoelt en wat ge wilt uitvoeren, tegen een ongewapend man, die u vertrouwd heeft I Maar L weet dit, ik draag de kleuren van Zijn Majes teit niet, om ze af te leggen op het berel van een oproerigen Covenanter."

Aanstonds liet de laatste zijn pistool zakken, lei het wapen achter zich, en nam zijn vriendelijke houding weer aan.

„Houd mij ten goede, " sprak hij met een glimlachje, „dat ik u een oogenblik deed ontstellen. Gij zijt dus naar uw eigen getuigenis bereid uw leven voor den koning te offeren, veeleer dan hem te verloochenen, of de wapens neer te leggen, die gij voor hem draagt."

CuUen knikte met een fieren blik, en Douglas ging voort:

„En toch wilt gij, dat ik de banier zal verlaten, die ik volg in den dienst van mijn ko ning, den Heere Jezus Christus, die — en Ralph's stem trilde toen hij dit uitsprak — zelf mijn zonden in Zijn lichaam gedragen heeft op het hout. Zie, mijnheer, ik draag Zijn kleuren. En die leg ook ik niet af, uit vrees voor eenig wapen ter wereld. Evenmin zal ik, naar ik vertrouw, door Gods genade wankelen in Zijn dienst, al zouden de menschen mij ook den dood daarvoor aandoen.”

De officier zag zijn gastheer verbaasd en niet zonder ontzag aan, doch zei niets. Na een korte stilte, reikte hij hem met ontroering de hand en sprak:

„Gij zijt een edel man. Ik wou dat het.in mijn macht stond u te helpen. Ms ar laat het kosten wat het wil, ik doe niet langer meer dienst tegen de Covenanters. Zij zijn veel beter dan wij "

Enkele oogenblikken later verliet de officier het hol, en de richting volgend door Douglas aangewezen, gelukte het hem onopgemerkt tot dicht bij zijn woning te komen. De lieden bij wie hij vertoefde, hadden zich over zijn uitblijven niet ongerust gemaakt, daar de officier wel meer een nacht oflanger uitbleef. Toen echter in den loop van den dag zijn paard, dat den weg weder gevonden had, terugkeerde, maar zonder ruiter, begrepefi zij, dat er toch iets bijzonders moest gebeurd zijn. Ook de wond, die Cullen aan 't hoofd had, getuigde daarvan. Op alle vragen antwoordde hij echter zeer kort door te zeggen, dat een krijgsman allerlei lotgevallen heeft, en de geheele zaak niets beduidde. Waar hij den nacht had doorgebracht 'vermoedde na tuurlijk niemand.

De derde avond brak aan, waarvan Lennie had gesproken, Ralph had gezorgd, dat het wei cigje huisraad, 'twelk zich in het hol bevond, er uit verwijderd was. Ook waren alle sporen uitgewischt, dat hier een mensch een poos verblijf had gehouden. Alleen zijn Bijbel en zijn wapenen zou hij meenemen. Tot de verhuizing die hem ver van vrouw en kinderen zou brengen, had hij zich gesterkt door het lezen van Hebreen ii, waarin onder meer van de geloovigen wordt getuigd in VS, 38:

„(Welker de wereld niet waardig was) j hebben in woestijnen gedoold, en op beïgen, en in spelonken, en in de holen der aarde.”

't Was geheel donker geworden, toen Douglas dicht bij zijn schuilplaats een gefluit hoorde, dat nog tweemaal werd herhaald, 't Was het afgesproken teeken. Hij trad naar buiten, en ontwaarde vlak bij een man, die zoover de duisternis toeliet te onderscheiden, er uitzag als een echte Bergschot, forsch gebouwd, met zwaren baard en ietwat ruw voorkomen. Een groote ruigharige hond vergezelde hem.

In een paar woorden deelde de man mee wie hij was, want veel spreken was hier wellicht gevaarlijk en de lijd kostbaar.

„Ik heb mijn hond meegenomen, " fluisterde de Schot, „'t Is een schrander beest. Als wij in den donker mochten verdwalen, weet hij nog altijd welken kant wij uit moeten, "

Rilph drukte den nieuwen vriend de hand terwijl hij sprak: „En onze beste leidsman is Jezus Christus, Al gaat het ook door een dal van schaduwen des doods, wij zullen niet vreezen. Hij is een licht op ons pad, "

Zwijgend, voorzichtig luisterend naar elk gerucht, gingen de mannen voort. De hond liep vooruit, 't Was een lange, moeielijke tocht in het duister, over ruige heuvels, door mulle hei, dan weer over rotsgrond, 't Was reeds bijna morgen, toen de hond, die steeds hun vooruit was geweest, terugkwam, en tegen zijn meester opsprong, maar zonder blaffen.

„Ge ziet, mijn hond is goed geleerd, " sprak de Bergschot, „Maar nu zijn we er ook. "

Nog enkele oogenblikken en ze hadden het doel van hun tocht bereikt,

CORRESPONDENTIE.

C, v, d, L, te A, a/R.

Als ge eens even bedenkt, dat iemand in de belasting wordt aangeslagen, en ge wel eens ge hoord hebt van hoofdelijken omslag enz, , zal u duidelijk worden, dat men iemand ook in een boete kan beslaan. Het werkwoord slaan heeft velerlei beteekenissen, zoo als bijv, blijkt uit de uitdrukkingen: het volk sloeg aan 't muiten men sloeg het beleg, tenten opslaan, visch afslaan, enz.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen