Voor Kinderen.

III.

TWEE WERELDEN.

III.

HOE DE ZANDHOEVE WERD WAT ZIJ IN LATER TIJDEN WAS.

De vreemdeling was zoo goed als zijn woord. Op den bepaalden tijd verscheen hij, en werd door vader in de mooiste kamer van het huis ontvangen. Nadat hem was meegedeeld wal de heeren hadden gezegd, kwamen de papieren voor den dag en kon de bezoeker daarin een poosje snuffelen, terwijl grootvader zijn lange pijp rookte.

„Ik zou uit al die brieven en stukken wel wat kunnen halen" zeide vreemdeling eindelijk. Mag ik ze meenemen?

„Dat gaat niet" sprak vader, „we willen ze wel voor u overschrijven. Maar we hebben ook een geschiedenis van de Zandhoeve, een heel merkwaardig verhaal. Misschien kan dat u helpen." „Is dal hier ook? ”

„Ik zal 't u halen" was't antwoord, van grootvader die het vertrek nu verliet, om weldra terug te keeren met het kostbare stuk, waarvan we reeds spraken, en met zijn kleindochter. De bezoeker mocht hel papier in den lederen band eens inzien, en zei toen: „dat is juist wat mij dient.”

„Daarom heeft mijn kleindochter het ook maar overgeschreven", zei grootvader. „Ze wil hel zeker u wel voorlezen”.

„Heel graag" sprak de ander, en een weinig beschroomd begon Rika te lezen, 't Was een

lang, heel lang en wijdloopig verhaal. Ik wil u het eerste deel er van meedeelen, ongeveer zooals het meisje 't las. Alleen zijn dikwijls vreemde woorden en uitdrukkingen wat verduidelijkt. Anders is het niet gemakkelijk te begrijpen.

Op den 2 en dag van Herfstmaand van het jaar onzes Heeren MDCXCIV is alhier komen te overlijden Claes Pieterszoon 't Lam, woonachtig geweest op de Zandhoeve, bezijden den molen van Jan van Maesland en aan degroote Beek van 't huis. (D. i. het Heerenhuis of kasteel van het dorp.)

Deze Claes Pieterszoon 't Lam heeft geleefd negen en tachtig jaren en zes maanden ruim, en is gestorven twee jaar na zijn vrouw Brecht. Hij had gehad een dochter die echter al overlang was gestorven. Had ook bij uitersten wille verklaard geen magen of bloedvrienden te hebben, althans niet te kennen, daar hij een gevonden kind was. Hij was in der tijd, toen hij vier jaar oud wezen kon gevonden op een eiland in Zeeland, in de wei bij een lam, vanwaar hem de naam was gegeven. Naar alle oogenschijn zijn zijn ouders met een vaartuig vergaan, of van de Spanjaarden die toen daar icvielen, verslagen. Hij werd door een landman en zijn vrouw gevonden, en bij hen gehouden en eerlijk verzorgd, tot zijn veertiende jaar.

Daarop is deze Claes Pieterszoon (gelijk hij genoemd was naar zijn pleegvader) ter zee gaan varen. Doch verdriet daarin krijgende heeft hij zich begeven tot het boerenbedrijf, eerst bij zijn ouders (die zoo heetten) in Zeeland, en later in andere gewesten.

Zoo ging het verhaal voort. Doch 't is misschien beier en duidelijker, als ik het u maar kort, en in wat andere woorden vertel. Het kwam dan hierop neder.

In het eerst was het Claes Pieterszoon niet voorspoedig gegaan, en had hij zelfs een tijd armoede geleden. Eindelijk had hij zich nedergezet in het dorp, waar we 't eerst met de Zandhoeve hebben kennis gemaakt. Dit laatste was destijds een groote boerderij, waarbij nog veel zandgrond behoorde, aan welken zij haar naam dankte. Daar was Claes als boerenknecht in dienst getreden en had hij jaren gewerkt.

In het dorp woonde ook een meisje Brecht geheeten, die evenals Claes een vondeling was, en daarom —• ieder wist het — door velen werd geminacht, alsof zij het helpen kon. Claes echter had dikwijls voor haar partij getrokken, en was ten slotte met haar getrouwd, misschien wel ook omdat hij zelf een vondeling was, wat hier echter op het dorp niemand wist. De baas van de Zandhoeve echter, die een vroom en degelijk man schijnt geweest te zijn, vond het mooi, dat Claes een vrouw nam, 'die, geheel onverdiend bij velen werd geminacht. Want Brecht leefde onberispelijk voor de wereld en was ijverig en vriendelijk. Toen het huwelijk was gesloten, kregen de pas getrouwden van den baas vrij wonen op de Zandhoeve, met nog een stuk grond er bij, dat zij voor zich konden bewerken. Zij leefden zeer gelukkig met elkander, en menigeen had reden Claes en zijn vrouw te benijden. En toen hun een dochter geboren werd, achtten zij zich zeker rijker dan menigeen, die zijn ouders en voorouders tot in verre geslachten kent.

Claes 't Lam en zijn vrouw gingen met weinig menschen om. Men zag hen trouw in de kerk, de man werd zelfs ouderling, maar op bezoek gingen zij zelden, en ontvingen 't ook niet veel. In de herberg kwam Claes nooit.

Of hij den Heere vreesde is niet uit hetgeen wij van hem weten op te maken. Hij heet wel een eerzaam en vroom man, doch dit kan beduiden dat hij overal goed bekend stond, trouw ter kerk ging en zijn huisgezin wel regeerde. Dit nu zijn kostelijke dingen, maar zij bewijzen nog niet dat iemand gekomen is tot Gods wonderbaar licht en uit genade zalig geworden. Temeer geldt dit, daar in die tijden het niet fatsoenlijk en niet gepast werd geacht, uit de kerk te blijven.

Meer dan een ging er heen, omdat het „zoo hoorde", en dat is toch 't rechte niet.

Middelerwijl was het onzen man zeer voorspoedig gegaan, wat de aardsche dingen betreft. Zijn land had wel gedragen en voor geld, dat hij van den baas leende, had hij er neg ander bijgekocht, dat weder goede oogsten opleverde.

Zoo werd Claes Pieterszoon een tamelijk welgesteld man. Hij bleef knecht op de Zandhoeve, maar met de jaren liet zijn meester, die hem geheel vertrouwde, het beheer der zaken aan hem over. En Claes kweet zich zoo goed van zijn taak dat de baas hem niet sUeen hoog loon gaf, maar ook besloot hem in zijn testament te zetten voor een niet geringe som. Dit wist Claes echter eerst toen het ertijd voor was.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen