Vereenigingsleden.

Voorlichting.

Wij hebben het Licht aan den heael uit gedoofd" .Men heeft er zich niet 07er te verbazen, dat dit woord van den bekenden Franschen minister in en buiten het Fransche Parlement luide werd toegejuicht. Wat Viviani uitsprak was toch feitelijk slechts bevestiging van hetgeen hel anti clericalisme met eigen oogen ziet ea aanfchouwt, vertolking van hetgeen het zelf der.kt. Wat •neten zij, die opgegroeid zijn in de 'cei der Fransche revolutie, nog van een Licht, dat boven Bethlehem verschenen, nooit meer zou ondergaan, nooit meer kon worden uitgebluscht!

De bladen, door hen gelezen, de vlugschriften en boeken en romans, die in hun woning komen, geven berichten, mededeelingen, verslagen, voor stellingen en beschouwingen o/er alles wat interessant, bovenal wat amusant en pikant is. Doch de Christelijke religie, de kerk, het geestelijk leven, de arbeid voor de uitbreidiEg van het Koninkrijk Gods — dat alles is niet interessant meer, daarvoor wordt dan ook niet meer de aandacht gevraagd.

Ja waarlijk, het Licht aan den hemel is voor hèa uitgedoofd. En daar heeft de pers niet weinig het hare aan toegebracht.

Onlangs klaagde Paul Doumergue in zijn tijdschrift Foi et Vie : „Wij worden hier in Frankrijk op onwaardige wijze door de pers voor gelicht. Niets van hetgeen betrekking heeft op uitgaan en pretmaken, op het leven der zinnelijkheid wordt ons in de pers onthouden; niet de geringste bijzonderheid, zelfs niet het schaamtelooze. Tot in den trein, langs den weg, ja schier overal worden wij vervolgd door vethaien over liefdes avonturen en moordaanslagen, door annonces van tooneelvoorstel lingen, van absinth en wat daar verder bij behoort. Daarna wordt in de dagbladen nog eenige plaats ingeruimd voor de politiek; terwijl cok niet verzuimd wordt nauwkeurig te vermelden het uur, waarop de Shah van Perzië, als hij in Parijs is, zijn hotel verlaat, en wie hem ontvangt als hij ergens een bezoek brengt. A'Ieen maar kunnen de dagbladen geen plaats afetain voor mededeelingen, voor berichten en beschcuwingen over de geestelijke belangen, over de religie. Oyer den strijd voor de christelijke beginselen, over de worsteling voor de verbreiding van den christelijken godsdienst — geen woord. Hoogstens een uittreksel uit een bisschoppelijk mandement, en dan alleen nog aar, omdat in zulk een mandement een stukje ..olitiek gezien wordt; en voorts komen er in de dagbladen nog berichten voor van samen kotnsten der vrijmetselaars en der vrijdenkers. ''? .nneer het Congres der Christelijke verceniéiag-en van jongelieden met bijna 800 afgevaar digden, vertegenwoordigende 25 naties en JOD 000 leden, buiten kijf het grootste internatioaale congres van dezen tijd, in het hart Tan Parijs wordt gehouden, zijn er maar twee of drie bladen, die in een verborgen boeltje er enkele woorden aan wijden."

Zóó erg als Paul Doumergue hier over de Fransche pers klaagt, is het ten onzent zeker nog niet. Er is, althans bij de groote pers in ons land, eenig streven naar matigheid en soberheid en kuischheid overgebleven, waardoor onze dagbladen zich nog gunstig onderscheiden "•'an de Franfche. Maar toch, hoe moet ook ten opzichte van de Nederlandsche pers niet helaas geklaagd worden, dat de lichten in den hemel in zoovele opzichten zijn uitgedoofd.

De feuilletons beginnen allengs de grens van net onbetamelijke te naderen; zelfs een b'ad ^Is de Nitmve Courant, dat doorgaat voor èèa der gematigdste organen van de vij zinnigheid, ontzag zich onlangs niet een feuilleton over liefdes avonturen van Napoleon aan zijn lezers TOor te leggen, dat stellig uit onze huiskamer behoorde geweerd te worden. Over opera's, comédie-voorstellingen, circussen en Scala's ''orden kolommen vol geschreven: doch voor ^s geestelijke belangen, voor de actie der Christelijke levensbeschouwing op allerlei ge­bied — school, zending, prostitutie — is zoo weinig plaats beschikbaar.

Wat weten de meuïchen, die niet anders lezen dan onze Hberale bladen en de socialis tische organen, van inwendige en buitenlandsche zending, van den arbeid van Ds. H. Pierion, gelijk deze o. a. in de Bode der Hel dring gestichten openbaar wordt; wat weten zij van het streven van onze Christelijke jongelingen en studenten door hun vereenigingen; wat weten zij ook van de ontwikkeling der Gereformeerde beginselen op het gebied van kerk en school, van wetenschap en maatschappij ?

Ach, de lichten in den hemel zijn voor die msnschen uitgedoofd. Alles wat betrekking heeft op het Koninkrijk Gods interesseert hun niet meer. Ze lezen er niets meer van in hun bladen; ze hcoren er niets meer van in samenkomsten, waar liberale en socialistische sprekers het woord voeren.

Duizenden werklieden wonen de godsdienstoefenirgen niet meer bij; en ook, al hebben zij daarmede nog niet geheel gebroken, ze krijgen niets anders onder hun oogsn dan socialistische lecluur en zoogenaamd neutrale bladen, waarin alleen maar de aandacht gevraagd wordt voor de dingen, die van de aarde zijn. Helaas! nog altijd schijnt de goede wil in de kringen van ons Christenvolk te ontbreken, om door goedkoope Volksdagbladen den kleinen man iets anders, iets beters te geven; om ernstige pogingen aan te wenden den werklieden in de steden en ook in de dorpen andere lectuur in handen te geven, opdat het Licht aan den hemel voor Lci niet uitgedoofd worde of uitgedoofd blijve.

Alen behoeft slechts de verslagen te lezen van vergaderingen, waarin vrijzinnigen en socia listen als voorlichters optreden om overtuigd te zijn, hoe in hun vootlichttog alle idealisme, elk heenwijzen naar de zedelijke, de ideêele belangen ontbreekt. De rede, door Mr. Troelstra op tweeden Kerstdag te Amsterdam uitgesproken, geeft daarvan een staaltje, dat waarlijk teekenend is. Het lijkt een bespotting, een profanie van de ergste soort, zulk een 1-ede, waarin alle bezieling en alle verheffing ontbreekt, te noemen „kerstrede".

Geen wonder, dat de onkunde van duizenden bij duizenden ten opzichte van de geestelijke belangen, van onze christelijke actie op allerlei gebied al grooter wordt; dat er een onveischilligheid komt ten opzichte voor de vragen van dood en eeuwigheid, die allerbedroevendst is en onheilspellend dreigt te worden voor de toekomst van ons land en volk.

De groote pers doet daartegen niets. Integendeel, zij juist heeft voor een niet gering deel die onkunde door haar wijze van voorlichting veroorzaakt. Als Dr. Bavinck's „Paedagogische beginselen" de aandacht vragen van allen, die belang stellen of alt'nans belang hebben te stellen in de opvoeding en het onderwijs van de kinderen van ons volk, is er niet één groot dagblad, dat dit boek tot een onderwerp van ernstige studie maakt, ten einde het lezend publiek bekend te maken met den strijd der beginselen cp paedagogisch gebied, waarioe Dr. Bavinck elk man en elke - •TOUW van beschavins: en ontwikkeling oproept. Als daar een principieele worsteling ge/oerd wordt in het Ned. Herv. Kerkgenootschap door Prof. Visscher en die met hem zich plaalsen op de basis van oaze Confessie, is er niet één redactie van onze groote bladen, die zich ernstig rekenschap geeft van de beteekenis van die worsteling voor ons kerkelijk en zóó voor ons maatschappelijk leven, ten einde haar iczers over uit voor ons volksleven zoo uiterst gewichtige kerkelijk vraagstuk naar behooren te kunnen voorlichten.

Als de Christelijke Federatie van studenten over geheel de wereld poogt vasten voet te krijgen aan alle universiteiten, denkt de groote pers er niet aan, om op deze „beweging" op ernstige wijze de aandacht van het publiek te vestigen. Als de besturen van onze Gereformeerde lagere scholen trachten een school veroand te verkrijgen, opdat daardoor die scholen beter aan haar doel kuimen beantwoorden, met name in paedagogischen zin, schijnt geen enkel groot blad de beteekenis daarvan vojr dui zenden bij duizenden kinderen van ons volk te begrijpen. En zoo zouden we kannen voortgaan.

Doch geheel anders staat het, als op het gebied van tooneel en circussen, van concerten en opera's iets nieuws aan de orde komt. Daar wordt de noodige plaats voor iogeruimd, daar hebben de groote bladen afzonderlijke mede werkers voor. Het s'cfFslijke wordt in de groote pers ongetwijfeld met groote zorg behandeld; doch aan het geestelijke wordt geen of ter nauwernood aandac'üt gewijd - althans, vooi de goede vorming van het volk wordt de comedie blijkbaar hooger geschat dan de kerk.

En zoo zijn velen, zeer velen, meer, veel meer van comedies, opera's, paardenspellea en andere gelegenheden op de hoogte, dan van het leven der kerk, van den arbeid in onze kringen om de Christelijke beginselen onder het volk te verbreiden.

Paul Doumergue mocht het wel zeggen: wij worden op onwaardige wijze door de pers voorgelicht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen