Uit de Pers.

In de Hervorming schreef Ds, H. Bakels over den naam Jehova een artikel, dat ook onze lezers interesseeren zal.

Ieder weet tegenwoordig dat men niet moet zeggen en schrijven: »Jehova", maar: »Jahwe". Dit woord dan uit te spreken als sjawel" zonder 1. sjehova" is eene verkeerde schrijfwijze, voortge komen uit deze en die vergissing der ouden, enzoovoort.

Goed, goed!

Maar men zal mij en anderen naar ik hoop de vrijheid laten, te blijven spreken en schrijven van [ehova, in plaats van dat onwelluidende, inderdaad afschuwelijke, en pedante Jahwe (jawé).

Laat het me veroorloofd zijn te zeggen, waarop wij die hoop gronden en waarom wij deze vrijheid begeeren.

Onlangs sprs-.k ik iemand die van zijne huwelijksreis was teruggekomen. Ik vroeg of hij naar Parijs was geweest. Neen, zeide hij, naar Berlien. — 't Ventje was in die 3 weken al zóó'n Duitscher geworden, dat hij er van zwol, en heel deftig sprak v.n: Barlien.

Nu, dat was zeer juist gesproken ! Inderdaad! Deze steden keeten nief: Berlijn, Weenen, Parijs, Londen, Sneek. Zij heeten inderdaad Berlien, Wien, Parie, Lundn, Snits, naar de talen van die volkeren. Dat weet ik zeer goed.

Maar mag deze onze «wetenschap" nu een reden zijn om zoo pedant te wezen, dit bij elke gelegen heid te laten merken, ... namelijk dat wij zoo knap zijn ? Wat mij betreft, ik geloof dat wij er eigenlijk een heel gekken indruk mee zouden maken. Niemand van ons zegt dan ook: BDS. Niemeijer woont in Snits". Niemand van ons spreekt van Platoen, of Sokratèès, behalve eenige aan stellerige dichterlingen en litteratoren. Niemand spreekt van Parie, Wien, Loudn. Want zoowel Sneek als Plato, ais Socrates, als Parijs, als Weenen als Londen zijn Nederlatidsche woorden geworden. Net zoo goed als »tafel' en «lamp"; al heeten deze in de taal waaruit ze tot ons gekomen zijn: tabula en lampa.

Zoo ook is Jehova een . Nederlandsch v/oord geworden. (Wie kent niet den gezangregel: Jehova die het licht formeert? ) En het is bespottelijk en pedant om nu te gaan spreken van Jawè. Helaas heb ik zelf mij er vroeger ook aan schuldig gemaakt.

Dit pedantisme is alleen te verklaren en te verontschuldigen uit de vreugde der geleerden (en van ons die 't van hen vernamen); der vreugde, zeg ik, van hen die voor een j-aar of 50 ontdekten hoe men dit woord eigenlijk moest schrijven. Maar me dunkt: nu wij deze 50 vlegeljaren te boven zijn, nu moesten we maar weer terugkeeren tot het oude, Nederlandsche en veel plechtige}' «Jehova" (hoewel we natuurlijk v/el degelijk zeer knap blijven, en blijven weten, dat het moet zijn: jawè, Berlien, Parie, etc. etc).

Maar er is nog iets ergers dan pedantisme in 't spel: er is eene waanvoorstelling.

Als ik zoo mal ben om te spreken van Berlien, dan heb 'k tenminste nog dit voor, dat ik het woord goed en juist uitspreek. Maar als ik spreek van Jahwe (spreek uit Jawè), dan heb ik nog volstrekt geen waarborg, dat dit de juiste uitspraak is. Want niemand, zelfs Kuenen niet, wist of weet hoe de oude Israëlieten dit woord werkelijk uitspraken. In het algem en weet men immers niet de uitspraak der oude talen, gelijk de ouden ze uitspraken ? i)

Ik kom dus tot dit besluit:

1e Het is pedant, te zeggen: Berlien, in plaats van het gewone Berlijn. Het is pedant, te zeggen: Jawè, in plaats van het gewone Jehova.

2e Wie toch pedant wil zijn en blijft zeggen: Berlien, die heeft althans vóór, dat Jhiij spreekt zooals eigenlijk behoort. Wie zegt: Jawè, die neemt het air aan van het nu eens netjes en precies te zeggen zooals 't behoort; maar hij weet er nèt zoo min iets zekers van als iemand anders.

’k Zou me over deze zaak niet warm maken, indien Jehova slechts de naam was van een ouden afgod.

Nu worden inderdaad in het Oude Testament van dien Jehova dingen gezegd die v/ij onzer voorstelling van God onwaardig vinden.

Maar toch ook menigmaal wordt er van Jehova gespioken, gelijkerwijs v/ij spreken van God. En dan klinkt »jawè'' bepaald stuitend en onstichtelijk.

Want wie wil nu, als hij godsdienstig spreekt, zeggen:

»Loof Jawè, mijne ziel', in Psalm 103, of zoo menige andere plechtige pericope.

Nog erger wordt het, wanneer men dit ongelukkige woord op ordinaire wijze uitspreekt, gelijk

1) De haven van Athene noemen wij gewoonlijk Piréüs. De Greken schreven Peiraios. Nu zou men dus (methode Jawè) moeten uitspreken: Peiraios. — Uoch als men na verneemt dat de huidige Grieken zeggen «Pireëfs", dan blijkt de gangbare en zoogenaamd foutieve uitspraak sPiréüs" althans nog minder onwaarschijnlijk dan het breede «Peiraios".

ik sommige predikanten heb hooren doen, die spreken van Jdvee.

Ieder die wel uit de Leidsche vertaling, vooral uit de Psalmen, in de godsdienstoefeningen tot stichting voorleest, (en smaak heefi), zal dunkt me moeten terugkeeren tot het oude Jehova, of (nog beter!) zich van het gebruikelijke, eenvoudige, maar plechtige sHeer" blijve? i bedienen,

We zijn dankbaar, dat ook in de moderne kringen verzet wordt aangeteekend tegen dit pedantisme. 't Is volkomen waar, wat Ds. Bakels opmerkt, dat dit voortdurend spreken van Jawè den indruk maakt, alsol men met den „naam van een ouden afgod" te doen heeft. De heilige verbondsnaam, waaripeê God zich aan Israël geopenbaard heeft, staat te hoog voor zoo onheilig spel. De naam Heere, waarmede het Niéuwe-Testament dien naam weergeeft, is daarom door onze Staten-overzetters gekozen om eiken verkeerden indruk weg te nemen. En er is geen de minste reden om van dit gebruik af te wijken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen