Leestafel.

I. DR. P. J. M. VAN GILS, praeoeptor te Rolduc en lente in Italië en Hellas. C. L. van Lani> en' uysen. —Amsterdam. Singel 434. „Indaaberir habor".

DR. VAN GILS is een jonge geleerde, die zijn akaderoische opleiding ontving aan de Gemeentelijke universiteit te Amsterdam en, na daar te iijn gepromoveerd tot doctor in de klassieke letteren, thans doceert aan het katholieke gym. nasium te Rolduc.

DR. VAN GILS heeft veel gereisd. Meermalen Italië bekocht, meer dan eens te Rome vertoefd en in de lente van 1903 is hem het geluk overkomen, wat een docent aan onze bijzondsre of openbare gymnasia maar zelden te beurt valt een studiereis in Italië en Hellas te maken,

Van deze studiereis geeft hij in zijn boek verslag.

Van de tien hoofdstukken zijn de eerste viji aan Italië, de laatste vijf aan Hellas gewiji!

Van Holland tot Florence, — Florence, — Op Feest-en Treurdagen te Rome, — Napels en Pom. peji, — Sicilië — rijn de onderwerpen, die in de eene; Athene, — Uitstapjes in Attika. — Etn Ptj. vatausflig naar de Pelponnesus, — Archaeologl. sche reis door de Pelponnesus, — Oiyssee doot deGrieksche Eilanden — zijn de onderwerpen, die m de andere helft van het boek worden behandeld.

Wie in de klassieke wereld, dat is in de wereld van Griekenland en Italië belangstelt; wie zijn belangstelling uitstrekt ook tot het Italië en Hellas van de latere tijden en van onze dagen, zal deze reisbeschrijving van onzen landgenoot, na aandachtige lening, zeker niet geheel onbevredigd uit de handen leggen.

En niet alleen de klassieke philcloog van professie, maar ook de christen, die weet, dat naast Israël de Grieken zijn geestelijke rootrjuders zijn, stelt in de oude wereld belang,

Athene, Korinthe — ook voor hen, oaderde cHristenen, die nitt tot de geleerden behooren, zijn 't geen onbekende namen. Onder ons gereformeerden, die als maar weinig chtisteiien psalmzingers en bijbellezers zijn, weet zelfs een iiandwerksman en een boerenarbeider van die steden als van de plaatsen waar het jonge christendom zijn intree in de wereld deed.

Ik stel mij voor, dat ook dezulken met be-•angstelling zouden lezen als van GILS verhaslt; „'t Moderne Korinthe is een dorp van zeer groote uitgestrektheid: tusschen de leeman hutten en poovere huizen liggen groote ruimten". Dat ook aij tiet zouden verstaan wanleer hij een bladzijde verder schrijft: „Met hoeveel geestdrift las ik te Korinthe het ichttiende hoofdstuk der Handelingen, waar ons Paulus' verblijf ter plaatse, zijn gloeiende ipostolische ijver, zijn verschijnen voor den rechterstoel van den landi/oogd Gallio, zijn rustelooze handenarbeid worden verhaald."

Toch is deze Lente in Italië en Hellas in maar zeer betrekkelijken zin een populair boek, .-en boek voor het volk.

Zeker, de kennis van den vakgeleerde, ook al kent hij Italië en Hellas met uit eigen aanschouwing, zal er maar op enkele punten door worden verrijkt.

Wie daarentegen van de wereld der antieken .nog maar weinig weet, zal er veel uit te weten «unnen komen wat voor hem nieuw is.

’t Wil mij echter voorkomen, dat hst boek mder dit genus van lezers maar bij eaa enkel - ioort zal pakken.

DR. V. GILS toch is te veel geleerde en te veinig artist om zoo te schrijven, dat door zijn •i-'erweldigende plasticiteit zijn lezer niet los v-an hem kan komen.

Of laat ik mij voorzichtiger uitdrukken, de rijkdom van stof heeft aan den kunstvorm van het boek, naar ik meen, schade gedaan.

Wat het christenhart goed doet, is de innige vroomheid van dezen auteur, van dezen roomschen priester, die zijn Geloofsovertuiging niet onder stoelen en banken steekt. Het stemt u sympathiek om in een boek uit onzen tij d, een ifil& txA. man óok voor zijn christendom, ai /erschilt het van het uwe, te zien uitkomen.

Maar toch vergoedt dit niet het gemis aan .vat ik zou willen noemen aanschouwelijkheid, uitbeelding.

Deze schrijver doceert, maar schildert niet en zelfs de enkele kiekjes tusschen den tekst, waarmee het werk verlucht is, kunnen het ^emis aan het „voor de oogen geschilderd zijn", niet verhelpen.

Alleen dat soort lezers onder het door mij hierboven genoemde genus die het niet te doen is om te genieten, maar om te leeren, zal de eenvoudige toebereide, maar soliede geestesspijs, die DR. V. GILS hier biedt, verorberen.

2. DR. H. BAVINCK. DE OFFERANDE DES Lors, Vijfde herziene en vermeerderde druk, J. C.de Mildt. 's Gravenhage,

Wanneer een boek ten onzent in zoo korten lijd als deze overdenkingen voor en na de toelating tot het heilige A/ondmaal, vijf drukken beleeft, dan is dat een evident beivijs, dat het een gewild boek is.

En wie dan den inhoud van dit we'-k, v/aarvan de titel ontleend werd aan Hebr. 13 : 15, kent, begrijpt ook waarom het, althaas in onze kringen, zoo gewild is.

Het is een echt gereformeerd boek, dat aan klare en duidelijke uiteenzetting teedere innigheid paart,

Een boek dat hèal uw ziel toespreekt,

In een r2tal hoofddstukken wordt gehandeld van den grondslag der belijdenis; de opvoeding tot de belijdenis; het richtsnoer, bet wezen, den inhoud, de verscheidenheid, de algemeenheid der belijdenis; den plicht tot belijdenis; den tegenstand der belijdenis; de kracht der belijdenis; het leven en den triomf der belijdenis,

In dezen vijfden druk werd de stof, die bij de vorige uitgaven in het tweede hoofdstuk vervat was, eenigszics breeder uitgewerkt en daarom over twee hoofdstukken verdeeld.

Voor ieder avondmaalsganger, maar inzonderheid voor hen, die pas tot 'sHeeren Disch zijn toegelaten, is het een opbouwend boek.

Allereerst om zijn inhoud, maar ook om zijo aiet al te duren prijs — een halven gulden — is het bijzonder geschikt om door ketkeraden aan leden dei kerk te worden aangsboden, die voor het eerst ten avondmaal gaan.

3. DR. S. D, VAN VEEN. De Christelijke kerk en de machthebbers der waereld. Uitgave van G. J. A, Ruys, Utrecht, 1907.

De REDE uitgesproken door Dr, Van Veen, als rector-magnificus, bij gelegenheid van den zyisten Dies Natalis der Utrechtsche hoogS' school op 22 Maart 1907.

PROF. VAN VEEN, op wiens Mannen des gelooft ik hier onlangs de aandacht vestigde, beweegt zich ook in deze rede op zijn eigen terrein: de ketkhistorie.

Wat in den laatsten tijd in Frankrijk vocrviel ten gevolge van de daar in 1905 aarsgenomïn jfet op de scheiding van kerk en staat, een wet, die ïoo als de hoogleeraar in zijn rede terecht opmerkt, „zoo beslist mogelijk scheiding van staat en godsdienst beoogt" — „selfs de Fransche munt" schrijft hij in een noot op 6, _ „mag niet meer aan God herinneren, " en hij wijst daarvoor op het bekende besluit van Januari 1907, om het randschrift op de goud en zilverstukken: Dieu protege la France!" alvast, voor zoover de 30 francstukken betreft, te vervangen door de leuze: „Liberté, Egalité, Fraternilé — leidde hem tot het onderwerp zijner rede.

Op grond van een breed opgezet, aan de historie ontleend betc-og, komt de redenaar tot de slotsom: „De Christelijke kerk heeft, als zij haar zelfstandigheid prijs gaf of deze haar ontroofd werd, van de machthebbers der waereld niets dan kwaad ondervonden."

Op pag. 35 zegt PROF. VAN VEEN: „En in ons vaderland heb ik slechts te wijzen op al de kerkelijke ellende, die het gevolg is geweest en nog is van het jammerlijk feit, dat koning Willem I te onzaliger ure de Gereformeerde kerk beeft willen reorganiseeren en, in ieder opzicht wederrechtelijk handelende, een toestand schiep, die de kerk verdeeld en verscheurd heeft, en haar van den beginne af belemmerde, zich in geestelijke richting te ontwikkelen en tot waarachtigen bloei te komen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen