Leestafel.

I. De Spiegel, weekillustratie voor het christelijk gezin. Uitgave van W. KIRCHNER, Amsterdam.

Het geïllustreerde, het mèt den tekst, plaat en beeld brengende tijdschrift heeft voor, dat het niet alleen wat te lezen maar ook wat te kijken geelt. Lezen, goed lezen kost altijd een zekere inspanning. Als men er over gaat nadenken wat eigenlijk „lezen" is, komt men tot de slotsom, dat het is een heel gecompliceerde geschiedenis, lang zoo eenvoudig niet als de meeste menschen wel denken. Ik heb eens hooren vertellen hoe mijn onvergetelijke leermeester PROF. ALLARD PIERSON voor 'n kring van onderwijzers een voordracht over „lezen" had gehouden en dat de heeren toen eerst recht waren gaan begrijpen wat er al aan „lezen" vast is. Het aantrekkelijke nu van het geïllustreerde tijdschrift is, dat het wat te kijken geeft; de platen en de plaatjes. Het is voor plezier gegeven, voor ontspanning. Het is met zoo'n tijdschrift als met de conversatie bij welke het ook vooral te doen is om te ontspannen. Platen en prentjes zien kost heel weinig inspanning, althans veel minder dan lezen. Door wat het oog te aanschouwen krijgt komt 'n voorstelling veel makkelijker en ook spoediger in het bewustzijn, dan door het woord; dan door de geschreven of gedrukte letter als teeken van het woord. Een voorstelling van „de groote brug van Karakesci, die Galata met Stamboul vet bindt", laat zich vrij wat eerder bijbrengen door een plaat zooals de Spiegel er een in haar jongste No. geeft, dan door er over te ooren of te lezen.

Over de „aanschouwing" bij het onderwijs n de met haar samenhangende paedagogische ontroversen heb ik het hier niet.

Hier gaat het nu maar over het door niemand egen te spreken feit, dat plaatjes kijken makkelijker is dan lezen, en dus waar het om ontpanning te doen is, de voorkeur verdient.

Maar juist omdat de kracht en de charme an 'n geïllustreerd tijdschrift in zijn platen zit, omt het er zoo bij op aan, dat het niet alleen ooie platen brengt, artistiek uitgevoerde platen, aar ook wat het u in zijn platen uitbeeldt.

Het geïllustreerde tijdschrift komt in het gezin, ijn eigenaardige plaats is de huiskamer.

De grooten en de kleinen grijpen er naar Om de platen.

Als de belangstelling in wat deze uitbeelden aar eecmaal gewekt is, dan getroost men zich ok gaarne de inspanning van het lezen; het ezen van wat er bij staat; mits het maar geen l te zware lectuur is.

Voor leering en stichting hebt ge andere bladen; et geïllustreerde tijdschrift is voor ontspanning.

Nu worden in het buitenland voortreffelijke eïllustreerde tijdschriften uitgegeven, maar die ebben voor vele gezinnen ten onzent het bewaar, dat ze nog al prijzig zijn en ook, dat un bijschriften niet verstaan worden. Niettegentaande wij in den roep staan van een don voor alen te hebben, staan nog altijd velen onzet

met de drie moderne talen, ook al hebben zij ei in hun schooljaren aan gedaan, op 'n te gespannen voet, dan dat zij er voor hun ontspanning in gaan lezen.

Wat nu onze HoUandsche geïllustreerde tijdschriften betreft, ik zal daar niets geen kwaad van zeggen, maar ik kan toch ook niet zeggen, dat zij over het algemeen bepaald geschikt zijn voor het christelijk gezin.

Evenals vele van de buitenlandscbe brengen ook zij met hun platen vaak voorstellingen uit een wereld, die in de voorstellingswereld van het christelijk gezin niet voegen. En wijl na het geïllustreerde tijdschrift metterdaad een middel is om het genot van het gezinsleven te verhoogen, staat men dus voor de keuze om óf aan zijn gezin dit genot-middel te onthouden, öf — wat helaas nog maar al te veel geschiedt — het een genotmiddel te verschaffen aan welks gebruik minstens gevaren verbonden zijn.

Onze roomsche landgenooten hebben dit al voor jaren ingezien, en in hun gezinnen vindt men dan ook de Katholieke Illustratie.

In de gezinnen van het geloovig protestantisme had men in dit genre öf niets, öf wel de niet voor het christelijk gezin bestemde illustraties.

En zie, nu is de jeugdige en energieke Amsterdamsche uitgever W. KIRCHNER op de gedachte gekomen om in de behoefte aan een geïllustreerd blad voor het christelijk gezin onder de geloovige protestanten ten onzent te voorzien.

Te voorzien door zijn Spiegel.

De zaak loopt nog maar een klein half jaar.

No. 37 van den len jaargang verscheen weer deze week.

Maar de zaak loopt goed en de Spiegel gaat er in.

Metterdaad beantwoordt deze weekillustratie aan de billijke eischen, die men aan een geïllustreerd tijdschrift voor het christelijk gezin ten onzent stellen rrag.

Zoo dit nummer als de vorige toch geven platen en plaatjes van menschen en dingen waarvoor in zulk een gezin belangstelling is.

Het buitenland wordt daarbij niet vergeten, maar vooral aan wat ten onzent en in onze koloniën merkwaardig is wordt behoorlijk aandacht geschonken. Al wat uit het gebied van staat en maatschappij, kerk en school, wetenschap en kunst, de voorstellingswereld van het chiistelijk gezin kan verrijken, brengt és Spiegel in beeld en woord.

Van de levenden en ook van de pas gestorvenen, voor zoover zij op de verschillende gebieden des levens mannen en vrouwen van beteekenis of ook zelfs maar van eenige beteekenis zijn of geweest zijn, wordt telkens een meestal welgelijkend beeld met langer of korter bijschrift gebracht.

En reeds dit werkt, doordat het sterkt het gemeenschapsgevoel bij dat zien van onze manman en vrouwen, zoo uitnemend.

De practische zin van den uitgever is er ook op bedacht geweest in zijn Spiegel een bescheiden plaats in te ruimen voor adverteeren; een gelegenheid waarvan in een blad dat als dit bestemd is om bewaard te worden, dan ook gretig gebruik | wordt gemaakt. Laat mij er nog aan mogen toevoegen, dat de Spiegel met haar 6 cent per nummer en haar 75 cent per kwar taal zeker niet tot de prijzige geïllustreerde bladen behoort.

2. Wat zegt de Schrift "i Gereformeerd Tijd schrift. Redacteur : L. LINDEBOOM, Hoogleeraar aan de Theol. School te Kampen. —Heusden.

A. GEZELLE MEERBURG 1907.

Toen ik voor eenige maanden dit tijdschrift voor het eerst aankondigde, beloofde ik, ook op de afleveringen die later zouden verschijnen de aandacht te vestigen.

Thans ligt van dezen jaargang No. 5 v^jormij.

DR. D. J. H. WESTERHUIS, docent aan het Gymnasium te KAMPEN, opent deze aflevering met een kort maar lezenswaardig artikel: Opschriften van Syrische en Mesopotamische Christenen, naar aanleiding van mededeelingen in het Byzantimsche Zeitschrift.

Dan volgt een artikel van Ds. J. v. D. SLUIS te VARSEVELD : Het Independentisme in de Graafschap van Gelderland en Ds. A. Brummelkamp Sr., waarin de schrijver tegenover Ds. Brummel kamp van 's Gravenhage, zijn bewering omtrent de „independentische neigingen" van diens vader tracht staande te houden.

Ik krijg ook weer bij dit geschrijf van den heer v. D. SLUIS over een der meest eerbiedwaardige Vaderen der Scheiding, een onlustgevoel.

Het onlustgevoel dat zich voor mij altijd verbindt aan de gewaarwording van gemis aan piëteit.

Ds. L, S. JoNGSMA te MiDDELSTUM zet zijn studie over de Bergrede in deze Aflsvering voort; Ds. C. LINDEBOOM handelt over de Derde doopvraag; v. D. W. te H. geeft een korte praktische bijbelstudie over 2 Cor. 5—7 en de hoofdredacteur spreekt er over Boeken en Geschriften.

Onder Varia vindt men ditmaal iets over looverij, en wel naar aanleiding van een verslag in de Zwolsche Courant van het optreden te Zwolle van den heer BEN-ALI-BEY en zijn twee dochters ASOKA en DESIMA in het ODEON.

Die familie heeft daar vreemde dingen vertoond.

Ds. BOSCH te NEEDE, die er trouwens zelf niet bij geweest is, schrijft „dat zulke menschen onder invloed van den duivel zulke vreemde dingen doen die uit gewone natuurlijke oorzaken niet te verklaren zijn".

Dit nu is een „vermetel" oordeel. Maar het gaat toch niet aan het doen onzer medemenschen, omdat wij het niet uit „gewone natuurlijke" oorzaken kunnen verklaren, zoo maar te verklaren uit invloed van den duivel.

Als nu toch eens b.v. die juffrouw ASOKA in een bevlieging van lichtzinnige openhartig heid, met 'n: „en wat was het nu ? " te NEEDE aan Ds. BOSCH kwam wijzen hoe „gewoon natuurlijk" ze het doen; zóó „gewoon natuurlijk" als b.v. telegrapheeren-zonder-draad en andere vreemde dingen meer; — zou doncinee dan niet met een over „lichtelijk en onverhoord oordeelen" bezwaarde conscientie, zijn oogen voor het mensch moeten neerslaan?

Ik geef Ds. BOSCH in overweging eens te lezen wat VoETius in zijn Bisputationes Selectae III P' S39—632 over de Magie of Tooverij schrijft en daarbij dan vooral te letten op diens onderscheiding in Magia bona, vana en supersiitiosa, 't Is maar wat je „Tooverij" noemt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen