INGEZONDEN STUKKEN.

Leerplicht voor Doofstommen.

{Buiten verantwoordelijkheid van de Eedactie).

Aan de orde van den dag is en blijft het onderwijs. En hoe velerlei theorieën ook al aan de markt worden gebracht — waaronder theorieën, die doen beven voor het lot der ongelukkige kinderen, die er het slacbtoffsr van worden — ééne asaak heeft recht op aller sympathie:

het itrereo om het ondernrijt ten goede te doen komen ook van zooveel „misdeelde" kinderen, als achterlijken door gebrek aan aanleg, znaksinnigeD, blinden, doofstommen enz.

Het is te betreuren, dat, als er eene goede gelegenheid bestaat om een dergelijk kind onderwijs en ontwikkeling in Cbristelijken zin deelachtig te doen worden, er nog altoos betrekkelijk vele ouders worden gevonden, die hun kind liever zonder eenig onderwijs laten Toortleve% dan van zulk een gelegenheid gebruik te maken.

Veelal is dit noodlottig verzuim enkel te verklaren uit doffe onverschilligheid en onkunde, of uit een onverstandige weekhartigheid, die het kind absoluut bij zich aan buis wil houden. Het aantal doofstomme kinderen in ons vaderland, die in 't geheel geen onderwijs ge nieten, wordt door mannen, die op dit gebied ervaring opdeden, op Vio van het geheele aantal doofstomme kinderen geschat.

Anderen weer zenden hun kinderen wel naar een itstituut, maar ze doen öit 6f te laat, nadat veel kostbare tijd is verloren gegaan, 6f zij nemen ze te vroeg van het instituut af, vóór dat de ontwikkeling en vorming is verkregen, die noodig is om in de maatschappij een plaats te kunnen innemen.

Tot behoorlijke vorming is een cursus van 8 jiar, b.v. van het zevende tot het vijtiiende levensjaar, voor een doofstom kind beslist nooflig.

Met bet oog op het verzuim van vele ouders, is het dan ook te verstaan, dat in Septembe des votigen jaars.van de hoofddirectie van he Instituut van doofstommen te Groningen, eene adresbeweging aan 'slands regeeting is uitgegaan om ook voor Nederland te veikrijgen, wat reeds in tal van landen bestaat: de invoering van lee-plicht voor doofstommen.

Daargelaten nog de vraag, of het niet geraden zou zijn — aleer men zulk eene adresbeweging steunt — te wachten op de resultaten van den arbeid der loeenschakelingscommissie, een an dere vraag, die aanstonds opkomt, zoo menig maal van leerplicht sprake is, is deze: hebben Ctitistenen van Gereformeerde belijdenis roeping, aan deze adresbeweging mee te doen?

Er kan wel geen verschil bestaan hierover of het niet in hooge raate gewensc'at is, dat elk doofstom kiiïd goed onderwijs ontvange; hetzij men denke aan het kind zelf en zijn toekomst, hetzij met het oog op de ouders, hetzij met bet oog op de kerk des Heeren, hetzij zelfs met oog op den Siaat, die er meê belang bij heeft, daar toch een niet-onderwezen doofstomme een gevaar kan gaan opleveren voor zijn omgeving. Doch volgt daar nu reeds uit, dat invoering van leerplicht voor doofstommen noodzakelijk is ?

Ia de kringen der Gereformeerde Christenen is men, en niet zonder reden, op zijn hoede, zoodra van leerplicht of scbooldwang sprake is. Oabegrensde leerplicht van Otrerheidswege opgelegd, grijpt in in de ouderlqke rechten en plichten.

Aan de ouders, in de allereerste plaats, is het van Gods wege opgelegd, te zorgen, dat hunne kinde^-en onderwezen worden in de leering en vermaning des Heeren en in ai wat daartoe noodig is en daaruit voortvloeit.

Van deze verantwoordelijkheid, van dete roeping, mag niemand, ook geen Oirerheid, hen onthtfifen.

Hue licht breidt de Overheid hare dwingende bemoeiing uit over de grens van het ouderlijk gezag, die baar voorhoudt een: „tot hiertoe en niet verder."

Is er nu bij de Gereformeerde Christenen geen animo om het streven naar leerplicht voor doofstommen te steunen, anderzijds hebben zij dan ook te doen al wat hunne hand vindt om te doen met alle macht, dat — zoo mogelijk — alle doofstomme kinderen goed onderwijs ontvangen.

S lellen we ons het doofstomme kind eens voor. Het vangt niets op van al wat er ge sproken wordt; het mist niet alleen in den omgang met zijn omgeving zooveel wat verstandige ontwikkeling bevordert, maar de Waarheid Gjds kan niet tot zijn bewustheid worden gebracht. Het voertuig, het igehoor, het woord, ontbreekt. Het blijft een eenling, het blijft van de samenleving uitgesloten. Hoogstens zou men bet kunnen gebruiken als machine; maar zelf denken, zelf oordeelen, leert het zonder onderwijs niet; en het groote gevaar ligt voor de hand, dat het in doffe onwetendheid zijn schijnbaar doelloos leven doorbrengt.

Heeft dan nooit of nimmer leerplicht recht van bestaan ?

Ongetwijfeld wel. We zouden niet durven beweren, dat de Overheid in deze nooit of nimmer dwingend zou mogen optreden. £r zijn gevallen, waarin de Wet nu reeds aan ouders, die hun kinderen volkomen verwaarloozen, ja ongelukkig maken, hun macht kan ontnemen en bun kinderen aan de zorg van anderen toevertrouwen. lu dergelijke gevallen zou, waar het doofstomme kinderen geldt, voor een optreden der Overheid zeer veel te zeggen zijn.

Doch als regel gelde, dat de ouders zelfzorg diagen voor het onderwijs butiner doofstomme kinderen; en dat elk, die in deze aangelegenheid eenigen invloed kan oefenen, daar waar het noodig is, dien invloed aanwende, zedelijkenen geestelijken drang op de ouders uitoetene, zoo dezen in gebreke blijven. Reeds in het vorig jaar werd van wege ée Vereeniging „Effitha" aan vele honderden Kerkeraden (Geref. en Herv.) verzocht, in hun omgeving hun invloed aan te wenden, dat doofstomme kinderen van Geref hui: e in „Effj.tba" worden geplaatst. Moge deze opwekking met te vergeefsch zijn geweest, en de tijd spoedig komen, dat geen enkel doofstom kind van Geref. huize van goed onderwijs naar den eisch van Gods Woord verstoken blijft.

O.

v. K.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen