Voor Kinderen.

BERGOPWAARTS.

XV,

TERUG,

Ondanks zijn begeeren, bleef onze vriend nog geiuimen tijd in 1738 te Leiden, waar hij den kruidkundige Van Reyen hfelp bij het ordecen van den plantenluin der Hoogeschool. Doch eindelijk moest hij gaan. Een laatste bezoek werd gebracht aan den bejiarden Boerhaave, die 't niet lang meer maken zou, en .., onze vriend bleef ten slotte toch nog. Waarom? Wel wijl de koorts hem zoo p'aigde. Doch onder de goede behandeling van dr. van Swieten, ook een leerling van Boerhaave, herstelde de zieke, en kon zijn plan uitvoeren.

Ten slotte vertrok Linnaeus dan naar Parijs, Hij werd ook daar zeer goed ontvangen, en maakte er kennis met de gebroeders dejussieu, beroemde plantkundigen, en met Réiumur, eea naiuuikuodige, die o, a, het raatglas heeft uitgevonden, en die een thermometer vsn 80 graden vervaardigde, die nog gebruikt wordt. In Frankrijk werd Lianaens zeer geëerd en zelfs onder diegenen opgenomen, met wie de beroemde Academie van Wetenschappen voortaan in geregelde betrekking stond, de zoogenaamde Correspondenten,

Nu ech'er begreep Linnaeus, dat hij lang genoeg — 't was meer dan drie jiar — in den vreemde had vertoefd en het tijd wetd. Zweden weder op te zoeken.

Zoo keerde hij dan over Rouaan naar zijn vaderland terug, doch zou al aanstonds ondervinden, dat op eer en roem niet te bouwen is. Want al ontvingen zijn beminde, zijn ouders en vrienden hem uiterst hartelijk, de Zweden in het algemeen toonden zich tamelijk koel. Zij schenen niet te begrijpen, dat hun landgenoot in enkele jaren een man was gesvorden, wiens naam en laam overal werd geëerd en die in het Buitenland alom wekom was, Linnaeus ervoer 'thans de waarheid van het woord, dat een profeet niet ongeëerd is dan in zijn vaderland. Dat zou echter voor hem niet zoo blijven. Wel zal 't hem pijn gedaan hebben, hem die met zich zelf nog al ingenomen was, te bespeuren, dat men juist in Zweden hem niet eerde als elders. Voorloopig, dat begreep hij, was het zaak naar geschikt werk om te zien. Hij ging daarom naar de hoofdstad, Stockholm, en vestigde zich daar als geneesheer. IQ Juni 1739 trad hij in het huwelijk met zijn geliefde Sara Elisabeth Moraeus, die hem reeds zoo trouw had geholpen, en nu als echtgenoote lief ea leed met hem ging deelen. Zoo was ook deze, zijn harte wee sch, door den Heere vervuld.

Vooreerst echter was hun leven niet zonder zorgen. Wel was de bruid niet arm en bezat ook de bruigom meer dan vroeger, maar het dokterschap bracht ia het eerst bitter weinig op. Weinigen dachten aan den nieuwen geneesheer, slechts enkelen vertrouwden zich aan zijn behandeling, en er kwam zoo weinig in, dat Linnaeus weer de oude zuinigheid in toepassing moest brengen, wat, ' nu hij getrouwd was, nog minder aangenaam was dan voorheen.

Doch het zou anders en beter worden.

Ouder degenen die door Linnaeus behandeld werden, bevonden zich ettelijke borstzieken. Het gelukte hem met 's Heeren hulp deze te genezen en dit was oorzaak, dat weer andere borstzieken hem kwamen raadplegen. Allengs kreeg hij zekere vermaardheid in het behandelen van zulke zieken. Zoo drong zijn naam door tot het Zweedsche hof, en 't gevolg was dat koningin Ulrika Eleonora om dokter Lin-

naeus zond en hem tot haar geneesheer aanstelde.

„Van dat oogenblik af, gelijk te verwachten was", zegt een geschiedschrijver, „stroomde allen naar den bekwamen tuan. Men begon hem naar waarde te schatten, en zijn kunde op prijs te stellen".

Dat bleek uit velerlei.

Eenmaal bij het hof in gunst gekomen, zag Linnaeus zich weldra benoemd tot geneesheer bij de Admiraliteit en tevens tot koninklijk kruidkundige. Verder weid hij voorzitter van de koninklijke Akademie van Wetenschappen, die hij had helpen oprichten. Daarbij kreeg hij nog een taak die xeer vereerecd was. De regeering van Zweden droeg hem namelijk op nog eens zulk een reis door verschillende afgelegen landsgewesten te doen, als hij reeds eens gedaan had. 't Doel zou weer wezen onderzoek van de natuurlijks geschiedenis, dieren, planten enr. Maar dan nog nauwkeuriger dan vroeger. Diimaal echter ging Linnaeus niet uit met een schrale beurs, maar kon alles doen op Staatskosten, zoodat hij & 1 het noodige kon krijgen. Naderhand heeft bij al het onderzochte beschteyen. Zoo was dan de geringe verheven, de kleine groot geworden, gelijk het vaak in Gods wegen met de mênschenkinderen gaat. Terecht had onze prins Mauiits tot spreuk: Eindelijk wordt het spruitje een boom. In bet welbekende schoolboek van de Liefde, dat velen uwer zeker kennen, lezen we o. a. ook:

Geen ceder op den Libanon Die niet als kleine struik begon; Geen man zoo kundig en geëerd Die '[ ABC niet heeft geleerd.

En daarom, vrienden, laat niet af, Ofschoon 't begin wat moeite gafj Houd vol met onverdroten vlijt: Da. Heer geeft zegen op Zijn tijd.

Dit is ook in het leven van Linnaeus gebleken, gelijk we dusver zagen. Wonderlijk bad hem de Heere geleid, doch merk op, dat hij zich liet leides. De Heere God geeft ons de middelen, maar wil ouk dat wij die gebruiken; Hij wijst ons de wegea op^dat wij er ingaan. Eenjsngen of een mtijja rpbet dus niet desken, ocb, mij lukt-> 4ie|^ toch ïik\. Ik kom nergens toe. Want de Heere is^^rücbtig den nederige te verhoogen en Hij veinedèlrt. en verhoogt naar Hij wil. Wel kunnen we niet allen zoo knap en beroemd worden als Lincaeus, maar elk mensch kan in zijn werk God verheerlijken, en daar komt het op aan.

CORRESPONDENTIE

G. J. L. te A. Uw fraag is, gelijk U zelf zegt, niet geschikt voor deze afdeeling. We zooden hasr dus op naar het adres waar zij behoort en zeker zal behandeld worden met al de belangsitlüng die zij verdient. De verdvie vragen hopen we eeilang een beurt te gevcn; 't is onnoodig er over te schrijven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen