GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

De innerlijke vijandschap van het

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De innerlijke vijandschap van het

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Amsterdam, 4 November 1910.

De innerlijke vijandschap van het liberalisme tegen al wat positief Christel^k is, kwam dezer dagen weer duidel^k in het licht [

In Indie stak een storm van verontwaardiging op, omdat onze Gouverneur-Generaal, de heer Idenburg, het waagde voor de heiliging van den Zondag op te komen. Van provocatief optreden was daarb^ geen sprake; h^ gelastte niet, dat de Zondag een rustdag ook voor den inlander moest wezen; hij gaf alleen zijn wensch te kennen, dat de weekmarkt voortaan niet op den Zondag zou gehouden worden. En toch was dit eenvoudige verzoek oorzaak, dat niet alleen de liberale pers in Indie, maar ook in ons land de bitterste klaagtonen slaakte over de overdreven „Christelqkheid" van dezen Gouverneur-Generaal, die een gevaar opleverde voor heel onze Oost. Als vroeger de vertegenwoordigers van ons gezag in Indie geld gaven. om Moskeeën te bouwen en allerlei heidensche plechtigheden lieten plaats vinden bij de opening van nieuwe spoorwegen, zag niemand dezer liberale Iieeren hierin eenig kwaaii. Maar nu onze Gouverneur-Generaal voor zijn CfaristelQk standpunt uitkomt, baiBt mea dch op de 8cheri»te w^e stjn ; f^rag af te keurvn. B iadicn juist door deze critiek het eloofsfanatisme bij den inlander ontwaakt n tot uitbarsting komt, krijgt natuurlek e heer Idenburg de schuld. Hoe geprikkeld et gemoed dezer liberale heeren in Indië s, blijkt wel, waar hun aanval zich niet lleen richt op deze publieke daad van den ouverneur-Generaal, maar men hem zelfs en verwg't er van maakt, dat door zijn ade een Ctiristelijke school werd geopend m aan de kinderen der bedienden Chriselijk onderwijs te geven. Ja zelfs het feit, at de vrouw van een hooggeplaatst mbtenaar bij enkele vermogende inwoners te Batavia een bijdrage vroeg voor een hristelijk Militair Tehuis, werd als een zeer bedenkel^k verschijnsel aan de kaak gesteld. Van de regeeringspersonen door en Christelijke natie aangesteld, wordt blijkbaar getischt, dat ze op geenerlei manier van hun Christendom naar buiten zullen laten blgken.

En dat in ons land de aard van het liberalisme niet anders is, bleek wel uit het kabaal, door de liberale pers gemaakt, nu de vice-admiraal van onze vloot zijn ontslag vroeg. Ofschoon de motieven voor deze! ontslagaanvrage nog aan niemand bekend zijn, werd de oorzaak hieraan geweten, dat met goedkeuring van den Minister door de zorg van de Vereeniging voor Christelijke Officieren een orthodox predikant, Ds. Warners, als geestelijk verzorger op onze marinevloot was opgetreden. Men aarzelde zelfs niet te insinueeren, dat deze predikant door zijn onhebbelijk optreden het gezag van den vlootvoogd ondermijnd had, en de viceadmiraal, die zulk een dominocratie niet gedoogen wilde, daarom ontslag had genomen. En toen door de meest pertinente verklaringen der betrokken personen dit gerucht van een persoonlijk conflict als laster weersproken werd, kwam men er rond voor uit, dat het verschijnen van zulk een orthodox predikant op onze vloot de reden was der ergernis, omdat daardoor de eensgezindheid van ons marinepersoneel werd verstoord. Vroeger, toen er geen predikant naar onze vloot omkeek en men zich behielp meteen paar preekcnbundels van moderne predikanten, „waaraan niemand aanstoot kon nemen", was alles pais en vree. Thans zag men de vloot reeds door godsdienstige twisten en partijfchappen verscheurd en daarmede de veerkracht onzer marine gebroken. De orthodc x'e bleek ook hier weer, zooals Mr. L-ivy het eens onverholen uitsprak: staatsgevaarlijk.

Nu is de openbaring van deze vgandschap zeker niets vreemds. Ze zal, naarmate onze Regeering nog meer beslist voor de Christelijke beginselen opkomt, nog wel bitterder zich openbaren. Voor ons kan «e alleen reden zijn, om te krachtiger onze Christelijke regeering te steunen. Want aet toont ons, wat we te wachten zouden nebben, wanneer het liberalisme weer de macht in handen kreeg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 6 november 1910

De Heraut | 4 Pagina's

De innerlijke vijandschap van het

Bekijk de hele uitgave van zondag 6 november 1910

De Heraut | 4 Pagina's